„Библијата за Македонија и Македонците“
„Библијата за Македонија и Македонците“
Thief Вака се нарекува делото на Ѓорѓи Поп Атанасов, издадено 1995, во која се иснесуваат низа факти и цитати за присуството на Македонците и Македонија во Библијата и за нивниот третман како засебен народ и битие.

Споредувајќи хебрејски, старогрчки, старословенски, па и современ бугарски и македонски превод на Библијата, авторот на оваа книга изнесува интересни и досега не толку познати на нашата јавност факти.
Авторот на овој пост ќе се обиде да ви ги пренесе дел од сознанијата од таа книга, како и личмните споредби кои ги правеше, инспириран од прочитаното, а за да се убеди во напишаното од страна на Поп Атанасов, кое е премногу убаво за да биде вистинито без да се препровери, според сопствените скромни можности и познавања...

Библијата е важна не само духовна, туку и историска книга. Од Кулата во Вавилон до Ноевиот потоп, во неа се иснесени мноштво историски вистини, научно докажани од врвни археолози и историчари, кои по библиски траги пронаоѓале древни градови, анали за природни катастрофи, како и уметнички добра (следејќи го библискиот текст пронајдени се глинените „камења“, на кои е напишам епот „Гилгамеш“, во кој се дава предбиблискиот мит за потопот).
Тргнувајќи од тоа дека Библијата е важна историска книга (Стариот завет не е само света, туку и единствената сеопфатна повест за Евреите од периодот помеѓу 15-18 век пр.н.е. до Хритовото раѓање), податоците кои за Македонија таму се наоѓаат може да бидат од врвно значење.

За почеток: се претполага дека Македонија и Македонците се споменуваат како засебна нација (покрај Елините) уште во Првата книга Мојсеева, во 10. поглавје и тоа под називот „Китим“, кој можеби произлегува и од „Скитим“, со губење на првата солгаска, заради тежината на изговорот на согласнички пар во хебрејскиот. Впрочем, според историските мапи на овие подрачја кои се поместени во „Големата советска енциклопедија“, тука постоела планина Китион, какои истоимен град, кој се наоѓал помеѓу градот Пела и планината Бермиј! Тоа можеби и бил градот прва престолнина, дури и пред Еге.

Не е нужно да напоменеме, но тоа ќе го сториме заради тоа што ненужното е секогаш интересно за тие кои ќе го нападнат ова писание, дека скоро сите научници и проучувачи на Библијата се согласуваат дека во Родословната таблица на народите, Мојсеј именувал народи, најчесто преку нивниот предок и(ли) патриајарх, употребувајќи го како суфикс хебрејската наставка за множина -им!

Така, се споменува дека, на пример, „Откако Александар, син на Филип, Македонецот, излезе од земјата Китим, го разби Дариј, царот персиски и мидиски и се зацари наместо него во Елада...“.
Можеби е погодно за претполагање дека Китим како територија се нарекувале и меѓусебно Македонците во еден поран период, пред да го усвојат и установат називот „Македонци„ за себе, па така според традицијата и авторот на многу библиски текстови ги корсти двете имиња.

(Продолжува...)



П.С. Додека авторот на постов се бори со мрзата да го продолжи писаниево, вие слободно коментирајте го десега напишаното! :)
Thief Интересно: Според архим. д-р А.Шивачев, уште од најсторо време потоела традиција, цариградскиот патријарх, на денот на неговата интронизација, да го добие патријаршкиот жезол од рацете на Херакилскиот* митрополит, како најстар, не по возраст, ами по АПОСТОЛСКА ПРИЕМСТВЕНОСТ! (*Хераклеја, античкиот град во близина на денешна Битола.)
Jakov Една многу ситна и кратка забелешка која не се однесува на авторот на постот туку на еден момент во тексто кој верувам така е превземен од книгата. И БИ Васил Тупурковски во нашата историографија, и отиде се јабана. Македонските престолнини биле Пела(Новата) и Ајга(старата). Значи АЈГА, а не Еге како што тој во своите книги си го измисли. Еге е драги мои онаа мала турпија за стружење, што се користи на село и ништо повеќе. Морав да искоментирам ме нервираат вакви работи. За другото оставам на другите....(засега).
Thief Мене ми се познати двата назива, со тоа што и мене престолнината ми е попозната како Ајга, а поретко Еге. Дури и изговорот и името Ајга може да ја објасни одредницата „Агаги“ покрај името на Аман Амадатов, кој на едно место е наречен Македонецот, а на друго (односно - други) како Агаги. Транскрибирајќи од староеврејски, Агаги може да значи „жител на Ајга“ и тоа во голема мера ја потврдува и зацврстува оваа теорија.
f9 Vo original e AIGAEON
f9 Prosto -pa koj toa veli Ajgajska Makedonija,tuku velime Egejska Makedonija.
Enigma
quote:
Originally posted by Thief
Вака се нарекува делото на Ѓорѓи Поп Атанасов, издадено 1995, во која се иснесуваат низа факти и цитати за присуството на Македонците и Македонија во Библијата и за нивниот третман како засебен народ и битие. Споредувајќи хебрејски, старогрчки, старословенски, па и современ бугарски и македонски превод на Библијата, авторот на оваа книга изнесува интересни и досега не толку познати на нашата јавност факти. Авторот на овој пост ќе се обиде да ви ги пренесе дел од сознанијата од таа книга, како и личмните споредби кои ги правеше, инспириран од прочитаното, а за да се убеди во напишаното од страна на Поп Атанасов, кое е премногу убаво за да биде вистинито без да се препровери, според сопствените скромни можности и познавања... Библијата е важна не само духовна, туку и историска книга. Од Кулата во Вавилон до Ноевиот потоп, во неа се иснесени мноштво историски вистини, научно докажани од врвни археолози и историчари, кои по библиски траги пронаоѓале древни градови, анали за природни катастрофи, како и уметнички добра (следејќи го библискиот текст пронајдени се глинените „камења“, на кои е напишам епот „Гилгамеш“, во кој се дава предбиблискиот мит за потопот). Тргнувајќи од тоа дека Библијата е важна историска книга (Стариот завет не е само света, туку и единствената сеопфатна повест за Евреите од периодот помеѓу 15-18 век пр.н.е. до Хритовото раѓање), податоците кои за Македонија таму се наоѓаат може да бидат од врвно значење. За почеток: се претполага дека Македонија и Македонците се споменуваат како засебна нација (покрај Елините) уште во Првата книга Мојсеева, во 10. поглавје и тоа под називот „Китим“, кој можеби произлегува и од „Скитим“, со губење на првата солгаска, заради тежината на изговорот на согласнички пар во хебрејскиот. Впрочем, според историските мапи на овие подрачја кои се поместени во „Големата советска енциклопедија“, тука постоела планина Китион, какои истоимен град, кој се наоѓал помеѓу градот Пела и планината Бермиј! Тоа можеби и бил градот прва престолнина, дури и пред Еге. Не е нужно да напоменеме, но тоа ќе го сториме заради тоа што ненужното е секогаш интересно за тие кои ќе го нападнат ова писание, дека скоро сите научници и проучувачи на Библијата се согласуваат дека во Родословната таблица на народите, Мојсеј именувал народи, најчесто преку нивниот предок и(ли) патриајарх, употребувајќи го како суфикс хебрејската наставка за множина -им! Така, се споменува дека, на пример, „Откако Александар, син на Филип, Македонецот, излезе од земјата Китим, го разби Дариј, царот персиски и мидиски и се зацари наместо него во Елада...“. Можеби е погодно за претполагање дека Китим како територија се нарекувале и меѓусебно Македонците во еден поран период, пред да го усвојат и установат називот „Македонци„ за себе, па така според традицијата и авторот на многу библиски текстови ги корсти двете имиња. (Продолжува...) П.С. Додека авторот на постов се бори со мрзата да го продолжи писаниево, вие слободно коментирајте го десега напишаното! :)
Kakov e toj "predbibliski" mit? Pomegju mit (ep, legenda) i praistorija/istorija postoi golema razlika. Biblijata se sostoi od knigite na Stariot Zavet (praistorija na antichkite pleminja, narodi i carstva) i knigite na Noviot Zavet, koi se odnesuvaat na novata era (hristijanstvoto) i na istoriskiot chovek. Vo Stariot Zavet ni e dadeno, onolku kolku shto Bog sakal da ni otkrie za praistorijata. "Bozhjite shest dena" bile celi epohi, vo koi Bog mozhel da eksperimentira, dokolku sakal. Najverojatno, dinosavrite bile eden takov eksperiment. Prvi praistoriski lugje na zemjata bile Adam i Eva (praroditeli na siot chovechki rod). No, dali Bog, kaznuvajki go Kaina za bratoubistvoto, negovite pokolenija gi obelezhil vo praistoriska grda rasa??? Fakt e deka site potomci na Kaina izumrele vo Golemiot Potop. " Eve go rodoslovieto na Adama: koga Bog go stvoril chovekot, po podobieto Bozhje go sozdal nego, Mazh i zhena gi stvoril, i gi blagoslovil, i im narekol ime: chovek, vo denot na nivnoto tvorenie. Adam zhiveel sto i trieset godini, i RODIL SIN PO PODO- BIETO SVOE, po obrazot svoj, i MU NAREKOL IME: SIF" (Bitie, 5:1,2,3). Noe poteknuva od kolenoto na Sif, dodeka Kain ne e spomenat kako sin na Adama, - "po negovo podobie i obraz". Po Sifa (zamena za Avela), Adam i Eva imale i drugi deca, chii pokolenija, isto taka bile unishteni vo potopot. Gilgamesh bil praistoriska lichnost, no epot za nego e mit (legenda). Ne samo sumerite, no i drugi narodi (haldeite, fenikjcite, frigij- cite, persijcite, grcite, ermenite i dr.) imale svoi verzii za Go- lemiot Potop, koi se zasnovani na BIBLISKOTO (USNO) PREDANIE, koe bilo rashireno niz svetot. Nevozmozhno e Gilgamesh da zhiveel do Noja, zashto civilizaciite na antichkiot svet ne postoele do Go- lemiot Potop, a vo toj kontekst, ne bi mozhela da postoi ni sume- riskata civilizacija, koja se razvila, kako i site drugi civili- zacuii posle potopot, - od Noevite potomci. Makedoncite i Makedonija se spomenuvaat vo Noviot Zavet. Tie bile i se razlichen narod od drugite, no toa ne znachi deka drugite narodi (spomenati vo Delata Apostolski i Poslanijata, ili ne) se pomalku bitni. "Zasebna nacija" e neshto drugo, kakvo shto ne postoi! Nishto samo posebe ili samo zasebe ne mozhe da postoi, bidejki Bog e tvorec na se shto postoi, ta i na site nacii. Vo knigite na Stariot Zavet, Makedonija ili "Makedonci", nikade ne se spomenati, kako takvi. Aleksandar Makedonski metaforichno e spomenat od prorokot Danail, kako "prv car na grcite". Gorenavedenite pretpostavki ja iskrivuvaat Biblijata, bidejki vo Prvata kniga Mojseeva, desetoto poglavje se odnesuva ne na Makedonija i nekakva "zasebna makedonska nacija", a voopshteno, na Noevoto potomstvo: "Eve go rodoslovieto na sinovite Noevi: Sima, Hama i Yafeta. Posle potopot niv im se rodija deca. Sinovi na Yafeta: Gomer, Magog, Maday, Yavan, Fuval, Mesheh i Firas. Sinovi na Gomera: Askenaz, Rifat i Fogarma. Sinovi na Yavana: Elisa, Farsis, KITTIM i Dodanim. Od niv se naselija ostrovite na narodi vo zemjite nivni, po jazikot svoj, po plememinjata svoi i naro- dite svoi" ( Prva kniga Mojseeva, 10:1,2,3,4,5). "Kittim", ne e nazvanie na "makedonska" teritorija ili planina, a se odnesuva na Kittim, sinot na Yavana, t.e. pra-pravnuk na Noja. Ne e isklucheno deka Kittim se naselil na Balkanskiot poluostrov, a makedoncite se eden od narodite, koi proizlegle od negovoto pleme, no toa shto e "pogodno" (ugodno), ne znachi deka e vistina, na koja i treba mnogu povekje od infantilni pretpostavki. Ako Makedoncite se narekuvale "Kitim", togash kako doshle do imeto - Makedonci??? OD POTOPOT I NOJA DO VAVILONSKATA KULA ( a ne, obratno) se izneseni istoriski vistini za mnozhenjeto na pleminjata (potomcite na Noja) i nivnoto rasprostanuvanje na zemjata, i nishto povekje od toa. Koi se tie podatoci na Stariot Zavet, koi mozhat da bidat od vrvno znachenje za Makedonija? Kade se spomenuva: "...Otkako Aleksandar, sin na Filip, makedonecot, izleze od zemjata Kitim...? Biblijata e za site narodi, a ne samo za Makedonija i Makedoncite.
Jakov Enigma is striking back..... begajte luge....[V]