| Кралските списанија во Европа - книгата на Донски | |
| dejan | По објавувањето на “Роднинските врски меѓу кралицата Елизабета II и македонскиот цар Самоил“ Кралските списанија во Европа се “тепаат” за книгата на Донски Книгата на штипскиот историчар, Александар Донски: “Роднинските врски меѓу британската кралица Елизабета ИИ и македонскиот средновековен цар Самоил“, која е објавена оваа година, предизвикува голем интерес и надвор од Македонија. Неодамна пишувавме дека кралското семејство од Британија ја побарало и добило оваа оригинална книга на македонскиот историчар. Но, книгата на Донски предизвика интерес и во другите делови на Европа, особено онаму каде постоеле, или постојат кралски семејства, а со нив и списанија специјализирани за тие кралски семејства. Дознаваме дека Александар Донски е во дилема: како да им одговори на сите заинтересирани кои сакаат да ја имаат оваа книга? Списанијата на кралските семејства бараат Александар Донски да им даде ексклузивно право да објавуваат делови од неговата книга. Дознаваме дека наскоро во повеќе кралски списанија во Европа ќе почне објавувањето на делови од книгата на Донски. Има најави дека делови од книгата ќе бидат објавени во Велика Британија, Холандија, Белгија, Шведска... Александар Донски е принуден да ја допечатува оваа книга, која излезе од печат во повеќе илјади примероци, кои не беа доволни да го задоволат интересот на читателите ширум Европа. http://www.novamakedonija.com.mk/DesktopDefault.aspx?tabindex=2&tabid=0&EditionID=435&ArticleID=17945 |
| Jakov | Pazarna ekonomija, napises besteseler i tepas pari...... |
| Inkognito | Ne si gi chital delata na Donski! A toplo ti gi preporachuvam! Jas moram da priznaam deka gi chitam i se povekje i povekje me voodushevuva. Ovaa kniga seushte ja nemam prochitano, no veruvam deka e pishana na ist stil kako i drugite ... atraktivna tema i pokraj nea zalepena istorijata na Makedonija :), snaodliv e chovekov do daska :) Tri pati ura za Aleksandar Donski!! |
| dejan | Inkognito, moze da mi prelodzhis dobra kniga od Donski??? |
| Jakov | URA... |
| Enigma | quote:Istorijata na Donski ne e zasnovana na istoriski fakti, a vrz pretpostavki i bujna fantazija. |
| f9 | I toa go kazhuvash samo zatoa shto si gi prochitala site negovi dela....verno! Pa luge ne davajte komentari samo za dzhabe.Citirajte kniga i stav na Donski so koj ne se slozhuvate. |
| dejan | Taka e f9, sega za dzabe go procitav toa od Enigma!!!! |
| Inkognito | quote:Dejan, site knigi na Donski se interesni, koja i da ja zemesh nema da zazhalish. Ima dosta negovi tekstovi na internet najdobro kje ti e da gi pobarash |
| Inkognito | quote:E ne! Vranishkovski se zasnova vrz istoriski fakti! Ti si enigmo vekje prochitana kniga, se vide koi ste, shto ste i od kogo ste plateni. Predavnici na narodot svoj!!!! zar ne ve izbaniraa frikovi edni!!! |
| Enigma | quote:Predavnici na Makedonija se tie, shto JA UBIVAAT SO LAGI, i vo sostojba se da im ja prodadat na Rim, Anglija, EU, NATO, t.e. na zapad, samo za da dokazhat deka nemaat nishto zaednichko so juzhno-istochnite sosedi. Ti na koja kategorija i pripagjash? Da ne ja isklucham, kategorijata na predavnici, koi se razbegaa po svetot, samo da ne odsluzhat armija (dolg na drzhavata). Ste se nashle, koj od koj, predavnici da broite! |
| Homer MakeDonski | Enigma Dali ova znaci deka Donski ja ubiva Makedonija so lagi ? ako e taka togas,ve molam nabrojte gi za da gi znaeme i da gi imame vi predvid za ponatamu |
| Homer MakeDonski | da ne e mozebi deka Donski go navlecel i vasiot gnev poradi pismo upateno na druga adresa http://www.smk.org.mk/index.asp?content=vest&id=990&vlang=mk АЛЕКСАНДАР ДОНСКИ: ОТВОРЕНО ПИСМО ДО СРПСКИОТ БИЗНИСМЕН И ПОЛИТИЧАР БОГОЉУБ КАРИЌ Александар Донски деновиве упати отворени писмо до централата на БК Телевизија и до раководството на партијата "Покрет снага Србије", во кое се вели: Почитуван г-дине Кариќ, со големо негодување, не само јас, туку и целата македонска јавност, ја следиме медиумската хистерија што деновиве се води во Вашата БК Телевизија против македонскиот народ и Македонија како држава, а по повод заслужената затворска казна на лицето Зоран Вранишковски, кого Вие го нарекувате "владика Јован". Ваше право е преку Вашиот медиум да ширите анти-македонска хистерија, но немате право да ја дезинформирате јавноста во Србија. За да Ви докажам дека Вашата ТВ станица безобѕирно ја дезинформира јавноста во Србија, ќе Ви поставам едно многу едноставно прашање, кое гласи: Врз каква основа вие, како Срби, го браните лицето Зоран Вранишковски? Дали е тој можеби некој "репресиран" припадник на српската заедница во Македонија? Одговорот гласи: не! Зоран Вранишковски никогаш себеси се нема декларирано како Србин. Некои сметаат дека е Влав, а тој самиот во едно свое интервју изјави дека се чувствувал како "потомок на античките Македонци", кои (според него) биле "Грци". Понатаму, дали Зоран е "српски егзарх" во Македонија, т.е. припадник и претставник на СПЦ во нашата земја? Одговорот повторно гласи: не! Тој не е член на СПЦ и доколку мене не ми верувате, тогаш прашајте ги вашите епископи. СПЦ се обиде него да го инсталира во Македонија, но не како свој владика, туку како "архиепископ" на одделна црковна организација т.н. "Охридска архиепископија" (што наиде на општа осуда од целокупната македонска јавност). Значи, тој не е припадник на СПЦ, па и ваквата "причина" за негова "одбрана" отпаѓа. Дали можеби Зоран Вранишковски е "владика" на српската заедница во Македонија? И овојпат одговорот гласи: не! Српската заедница во Македонија, како своја матична црква , си ја смета СПЦ. Поради сите овие факти, и навистина се поставува прашањето: зошто на БК Телевизија владее толкава хистерија за "одбрана" на Вранишковски, кога тој ниту е Србин, ниту е припадник на СПЦ, ниту е "владика" на српската заедница во Македонија? Одговорот на ова прашање може да биде само еден: Зоран Вранишковски (како грчки платеник) има задача да работи за уништување на македонската нација и на МПЦ (за што можам да Ви испратам голем број докази, т.е. извадоци од негови интервјуа и сл.). Практично, Вие отворено ја поддржувате анти-македонската дејност на дотичниот Зоран, а јавноста во Србија ја лажете дека наводно ги "штитите српските интереси" (кои немаат никаква врска со неговата анти-македонска дејност). Тоа е исто како кога ние овде отворено би ги поддржувале практичните анти-српските дејства на некои усташи или албански екстремисти. Но, пак ќе повторам, Ваше право е и натаму да разгорувате омраза помеѓу Македонците и Србите. Меѓутоа, не ми е јасно зошто ваквата омраза не ја ширевте додека бевте под санкции од целиот свет и кога Македонците беа единствени што ви помагаа? Навистина нудите убав пример на благодарност. Се разбира дека ние Македонците нема да седиме со скрстени раце во врска со медиумската војна што ни ја објави Вашата БК телевизија. Доколку продолжи анти-македонската хистерија во Србија, тогаш искрено се надевам дека МПЦ ќе иницира сојуз помеѓу останатите православни цркви (Украинската, Црногорската и други), кои не се "признати" од страна на некои шовинистички цркви, а доколку ваквата хистерија биде прифатена и како официјална политика на Србија (за што веќе има најави), тогаш се надевам дека македонската влада ќе го преиспита својот однос кон статусот на Косово. Доколку сметате дека поддржувањето на анти-македонската дејност на Вранишковски вреди за сето ова, тогаш Ве охрабрувам да продолжите со ширењето анти-македонска хистерија и со дезинформирањето на јавноста во Србија. Kolku lagi ima iskazano vamu ? |
| DJ_SHEMA | kade? |
| Homer MakeDonski | 1. Ako e vistina za Bugarskite i Grcki voeni otredi, kazi mi koj e bil toj otred koj e bil praten od Bugarija za pritisok vrz lokalnite luge. Ne zboruvamme ovde za edinici ucesnici rodeni vo Trakija ili nekade drugade nadvor od Makedonija, toku za organiziran Bugarski otred ili cheta, pratena od Bugarija (koja vo 1870 duri i administranivno ne postoela)?
Би сакал и самиот да имам изворите што германецот ги има во предвид кога наведува во писанијата му,поготово таму кај наведува за присуство на вооружени трупи од бугарија
.За тој дел ова му се референците.
73 Hans-Dieter Dцrpmann: Die religiцse Entwicklung Mazedoniens; Kurzfassung eines Vortrдgs anlдЯlich der
II. Deutsch-Mazedonischen Konferenz in Jena von 29.11.- 1.12-2001.
74 Vera Bojic/WolfOschlies: Lehrbuch der mazedonishen Sprache. Mьnchen 1984, стp.ll (и поглавје 8).
75 Andreas Raab: Dьrfen Makedonen Makedonen sein? Der Streit um die makedonische Identitдt. Bц: Elke
Lorenz/A.Raab (H3flaBaHH): Makedonien. Reiches armes Land. Ulm 1997,стp.132 и 133.
76 Ch.Voss: Der albanisch-makedonische Konflikt..., исто, стр.274.
77 Ch. Voss: Der albanisch-makedonische Konflikt....исто, стр.276.
Тука е и проблемот како да читаме наведеното.
quote:Дали тие Она "наскоро ",би мошело да се однесува и за периодот на уфлување на врховистичи чети од Бугарија и пред самиот Илинден ,но и за време на првата Војна . Засега не располагам со конкретни податоци за навлегување на вооружени бугарски чети ,да ги презентирам на начин на кој што прашаш, да се во служба и на Софијскиот Двор и поготово на Езархијата , а притоа да не се водени од војвоји Македонци во служба на врховизмот . |
| Homer MakeDonski | Сепак фактот што во книгата "Грчка Антимакедонска Борба "на г-динот Димитрис Литоксу се наведуваат детални податоци за тоа како се одвивало организирањето и уфрлувањето на такви чети -андромани ,токму во служба и на патријаршијата грчка и на нивната мегало идеја ,остава простор да се одговори и за тој дел од прашањето ти . Јас од оваа книга би го изнел поглавието именувано како "Епилог " на страните 97-98-99-100 за случувањата со Македонците во тој дел на Македонија. ... Многу е веројатно, завршувајќи ја книгава, добронамерниот читател да го изрази своето недоумение зошто не се зборува за бугарските злосторства , и тоа уште повеќе, затоа што до денес се има прочитано и се има слушнато само за нив. Иако темата на книгата е грчката, а не бугарската антимакедонска борба, ќе приложам одредени податоци за колежите од двете страни, за да се создаде така една покомплетна слика. Сакам, сепак, да напоменам дека грчката библиографија системат-ски не прави разлика меѓу централистите и врховистите, односно меѓу македонските автономисти и Македонците склони кон Бугарија. Забелешките на Цорбаѕоглу за спротивностите меѓу Македонскиот и Бугарскиот комитет, во поглавјето за Илинден, се особено информа-тивни. Co текот на времето, тие спротивности добиваат форма на воо-ружено отворено спротивставување. Грците тоа спротивставување, не можејќи да го сфатат, до извесен степен го сметаа за некој вид на бу-гар-ска граѓанска војна. Еве. што напишал во врска со тоа заменик-конзулот во Солун, Ф.Кондогурис до грчкото министерство за надворешни работи :Антагонизмот во Македонија на бугарските банди кои се поделени како што е познато на банди на врховисти (унионисти ) и на централисти (автономисти ) досега резултираше со немалку жртви ...Одвреме навреме се слуша за убиство на Бугари од Бугари од спротивната политичка страна.296 По ова појаснување да видиме и бројот на мртвите .Значи во периодот за кој станува збор во оваа книга (до крајот на март 1905 )мртвите кои се сметаат за Грци во регионот на Западна Македонија се само 24 . Во своето огромно мнозинство се работи за Македонци кои соработувале со отоманските власти или со гршките банди и се убиени поединешно.Меѓу нив се 6 коџобашии и 6 патријаршиски свештеници ------------------------------------------ 296-Конзулатот во Солун ,документ 838 ,20. 10. 1907 год --- |
| Homer MakeDonski | Да забележиме дека не бил убиен ниту еден жител од грчко село во Македонија.297 ---------------------------- Убиени од Бугарите и од Македонците : Егзархијски Македонци 161 , Патријаршијски Македонци и Грци 258 ,Срби,57 ,Власи 12, Војници и Жандари 12 , Вкупно 684 Убиени од Грците : Егзархијски Македонци 509, Патријаршијски Македонци и Грци 23, Срби—Власи 39, Муслимани 29, Војници и Жандари 29, Вкупно 605 Убиени од Србите :Егзархијски Македонци 81, Патријаршијски Македонци и Грци --, Срби 2, Власи --, Муслимани 2, Војници и Жандари 27, Вкупно 112 Убиени од Власите : :Егзархијски Македонци 2, Патријаршијски Македонци и Грци 26 , Срби --, Власи --, Муслимани 1, Војници и Жандари 8 , Вкупно 37 Убиени од Муслиманите : Егзархијски Македонци 260 , Патријаршијски Македонци и Грци 2 , Срби 19 , Власи 1, Муслимани 11, Војници и Жандари -- , Вкупно 293 Убиени од непознати : Егзархијски Македонци 122 , Патријаршијски Македонци и Грци 21 , Срби 1 , Власи 10, Муслимани 37, Војници и Жандари 9 , Вкупно 200 Членови на вооружени единици убиени во битки со војската: Егзархијски Македонци 314 , Патријаршијски Македонци и Грци 141 , Срби 94 , Власи 4, Муслимани 1, Војници и Жандари -- , Вкупно 554 _______________________________________________________ Вкупно :Егзархијски Македонци 1449 , Патријаршијски Македонци и Грци 471 , Срби 173 , Власи 66, Муслимани 163 , Војници и Жандари 163 , Вкупно 2485 Во наредните години бројот на мртвите, за кои се смета дека се убие-ни поради нивните гркофилски убедувања, расте, но и тука грчката ис-ториографија лаже, бидејќи ги крие убиените на другите страни. Табелата што следи во продолжение е направена врз основа на офи-цијални британски дипломатски извори од тоа време и го покрива пери-одот од септември 1906 год. до март 1908 год.298 Да обрнеме внимание на бројките. Од 2485 убиени, 1449 се егзархис-ки Македонци (58,3%). Од нив 509 се убиени од Грци. Вкупниот број на патријаршистите Македонци и Грци (не се врши разликување на изворите) што се убиени изнесува 471 лице (18,9%). Од нив 258 се убиени од Македонци или од Бугари (ниту тука нема разлику-вање). На секои 10 лица што се убиваат во Македонија, две се егзархиски Македонци, убиени од Грци и едно, патријаршист Македонец или Грк убиен од централисти или од врховисти. Ова е првиот заклучок. 297 Види табела за извршени злосторства од Бугарите прошив Грците, ГЕС/ДИС, стр.351. 298 Turkey further correspondence respecting the affairs of South-Eastern Europe, години 1906,1907 и 1908. |
| Homer MakeDonski | Бројот на вооружените лица што се убиени во борбите со отоманска-та војска и жандармеријата изнесува 554 лица (приближно двајца на де-сет). Сепак, поголемите загуби ги претрпуваат централистите и врхо-вистите (314 лица од 554 или 56,6%). Грчките групи прогонувани во пе-риодот 1906-1908 год. од отоманската војска, под притисок на Европа, имале загуби од 141 лице (25,4% мртви од вооружените). Фактот дека отоманската војска се бори, главно, против централис-тите и врховистите, а во втор план против Грците, се гледа и од бројот на убиените војници и жандарми од првите (90 лица) и од вторите (29 лица). Уште еден интересен податок е бројот на 161 убиен егзархиски Ма-кедонец. Се работи за мртвите од судирот меѓу оние што се склони кон бугаризмот и автономистите. Би требало адекватно да се забележи бројот на 23 убиени патријар-шисти Македонци од грчките вооружени групи. Општествениот судир на егзархискиот елемент со оној чифличкиот муслимански оставил 260 мртви Македонци, убиени од муслимани и 106 муслимани, убиени од Македонци. Чудесната соработка, пак, од друга страна, меѓу муслиманскиот опш-тествен естаблишмент и грчките платеници се одразува и кај малиот број убиени муслимани од Грците (5 лица) и кај склони кон грцизмот убиени од муслимани (2 лица). Малото заплеткување на Власите во овој циклус на крвта, се должи главно и на малиот процент на нивното население во вкупното македон-ско население. Сепак, бројките што се однесуваат до Власите и се одде-луваат, се 39-те убиени Власи од Грците и 26-те патријаршисти склони кон Грците, убиени од Власите. Се работи за мртви кои сигурно се дол-жат на второстепениот судир на грчките банди со Власите склони кон Романија. И на крајот, податоците што се однесуваат на вплеткувањето на срп-скиот фактор во македонското прашање, се однесуваат на северозапад-ните делови на Македонија и тие се надвор од интересот на проучување-то. Толку заради востановување на вистината. Завршувајќи, должен сум на читателот да му дадам едно објаснување во врска со мојот привидно своеволен избор да го прекинам прикажува-њето на настаните до крајот од март 1905 година. Навистина, од чисто историска гледна точка такво нешто е своево-лие. Но, сепак, постои еден суштински повод што ме доведе до таквиот избор: постоењето на неиздадениот дневник на Цонтос-Вардас. Цонтос-Вардас, со чијашто дејност се запознавме во последниве две поглавја, ја преземаат командата на грчките банди по Загоричани и от-тогаш започнува да се води детален дневник се до 1908 година. Поголемиот дел од тој дневник се наоѓа во Главниот државен архив и претставува потресен документ за грчката антимакедонска борба, и напишан од еден нејзин голем првоборец.Систематското криење на тој документ од страна на грчката историјографија ,очигледно не е случајно ,бидејќи самиот по себе може да ја урне грчката приказна за македонското прашање. |
| Homer MakeDonski | quote:Ако читаш повнимателно ќе видиш дека во 1870 станува збор не за Бугарија како држава , но за Бугарија како Црква quote: quote:Дадено е и дообјаснение quote:220- Bqjic/Oschlies: Lehrbuch ..., исто, стр.11, точка 7. quote:Од ваков аспект напишано да , се сложувам дека не може да е стандард да го наречам да некоја црква биде признаена или не од тоталитарен режим . Сепак ако истиот тој стандард се согледа од аспект на признавањето или не од страна на друг тоталитарен режим кој не е комунизмот, а е Отоманскиот тогаш наидуваме на проблемот постоење на систем на двојни вредности за еден и ист стандард .По што турчинот да се разликува од комунистот? И на двамата земната Власт од бога дадена им е заедничкото нешто. quote:Може нејасно сум напишал и така напишано се совпаѓа со твоево и тоа преку: Една Црква еден народ ,поготово ако Црквата доаѓа надвор од границите на определениот етникум и му е туѓа ,доведува до ситуација: Inako crkovnata pripadnost bi sluzela kako sredstvo za nametvane na eden jazik i kultura vrz drugi kulturi i za nivnoto unistuvane. Taka crkvata, ako e nasilno nametnata vrz eden etnikum, bi bila instrument za etnicki imperializam i kulturen genocid. а ако пак е принципот еден род една Црква тогаш логиката е подруга и вели своето за себеси , за својата држава и за сопствениот народ во нејзе своја сопствена Црква |
| Duhot na Vovata | Mnogu si napisal ne znam koga spies :). Na prasanjeto ti dali edno sprotivopostavane e nuzno da ide SAMU so oruzie - ne , se razbira. No na fonot na ona vreme i na onie nastani i mentalnos, koga skoro seto se razresavalo so oruzie i borba. Otsustvoto na vooruzena borba protiv Bugarite e podozritelno. Ili najmalku ne spored mene dostatacno da konstituira zaklucok za nekakov pritisok. Zabelezi sto sam zbotis: Grci, Muslimani i sekakvi drugi ubieni or BUGARI I MAKEDONCI - ZAEDNO. Vidov bojot na Makedonci ubieni od Bugari, no tuka se otvara prasaneto – pri otsustvo na organizirani i prateni ceti od Bugarija (koja togaz isto bila pod sultanot, NA SEKOJ Bugarin od stav pod smrtna kazna e zabraneto da ima kakvo sto oruzie i organiziraneto na kakvi sto ceti od Bugarskata crkva e smesno da se tvrdi), dali ne stanuva zbor ovde za lokalni makedonski Bugari utepali takvi svoi braka koi se oglasali za neBugari. Sirec za bratoubijstva na ideologicki i etnici princip? "По што турчинот да се разликува од комунистот? И на двамата земната Власт од бога дадена им е заедничкото нешто." Tuka mozam traktat da ti napisam, ama mislam deka znas mnogo dobro odgovorot na toa prasane. Ako navistina ne znas deka razlikite na Totalitarizmot i Otomanskiot feodalizam se mnogu. se znacajni i se od neboto do zemjata ke ti elaboriram vecerva kona ne sum na rabota - samo kazi... |
| Duhot na Vovata | Da dodadam za statistikata> Ne vidov kolku Bugari se zaginali ubieni od Makedonci kako rezulat od borbata na Makedoncite protiv ekzarhijata. Izpaga Makedoncite teoali sekakvi drugi nasilnici, samite tie dali zrtvi na Bugarite ama po nekakva pricina ne utepali nieden Bugarin. Hmmmmmmm.... |
| Homer MakeDonski | quote: quote:samo za delot "pravoto na Pretsedatelot na Komunistickata partija ili pravoto na Sultanot da odlucuvaat za prashanja od crkoven karakter" bi bilo dostatno da procitam mislenjeto ti . Za ostanatoto si prav [;)] |
| Duhot na Vovata | Ima razlika i vo toa, za crkvata brate. Sultanot gi gleda na razkolite i borbite vo pravoslavieto samu so edna misla: razdelaj i vladej gjaurite. Inaku ni ima poima za sustinata ili ideologijata na religijata ni mu preku k.r za sto stanuva zbor vo taa religija (osven od cisto akademicko ljubopitstvo ili kako hrisijanite se interesirat od koranot - opsta kultura). So drugi zbor Sultanot samo koristi efektot bez da saka da kontrolira sustinata. Za komunistite seto pocnuva i zavrsuva ovde: "Religijata e opium za naroda". Tuka stanuva zbor za kontrol i sledene na edna duhovna dejnost vo nejnata uloga kako efekt vrz soznanieto na masite. Samata ateisticna doktrina e vo ideologicen konflikt so teologijata. I odtamo motivacijata za potiskane i kontrol. Ke dozvolime patriarh koj ke slusa i ke donasa na KDS. Ke sakame popovite da se "nasi" luge. Kazi mi pri takva kontrola sto e vistinskoto vo toa sto komonizmot od kumova srama dozvolase da posoti pod imeto religija i crkva? Nisto. Koe pravi celata debata za Crkvata vo uslovite na komunizmot izlisna... Ako to a si smetal zamoe mislenie, blagodaram (ima i drugi - neka citaat) :). |
| Homer MakeDonski | Kolku lagi ima vo pismoto ? |
| toni_a | quote:da svrtam malku... da go objavuvaat i ova: македонскиот цар Самоил!!! |
| Enigma | quote:Mozhebi, Donski pishuva intersni knigi, no toa ne znachi deka se zasnovani na istoriski fakti. Od ova pismo e sosem jasno deka toj nema poim od Istorija na Crkva. Donski izostava biten fakt - raskolot na MPC, i nerazbirajki go kanonskiotn poredok na Crkvata, postavuva prashanje "so kakvo pravo..."? Jas kje vi odgovoram, so polno pravo! Zashto MPC primi apostolska priemstvenost od SPC, od koja dobi avtonomen status, dodeka samo- proglasenata avtokefalnost na MPC vo 1967g., e bezakonie. Ohridskata Arhiepiskopija i Pakjkata patriarhija bile ukinati vo 18tiot vek, znachi: TIE POVEKJE NE POSTOJAT! A crkvite, koi dotogash se naogjale pod nivna jurizdikcija bile prezemeni od upravata na Vselenskata crkva. Vo 1832g. Srpskata crkva dobila avtonomija od Konstantinopol, koj ja priznal za avtokefalna vo 1922g. (eden vek podocna). Toa e period na Kralstvoto na srbite, hrvatite i slovencite (podocna Jugoslavija), pod chija uprava se naogjala vardarska Makedonija, a crkvite na nejzina terotorija bile pod jurizdikcija na SPC. Bidejki SPC e majka na MPC, reshenieto na statusot na MPC zavisi iskluchivo od nea. Ako pak gi zameshate nekogashnata Ohridskata Arhiepiskopija i Pekjkata patriarhija, odnapred vi pojasnuvam deka tie se del od istorijata na Crkvata, no nivnite nekogashni jurizdikcii ODAMNA SE MRTVI, T.E., NE POSTOJAT! Denes, nie govorime za SPC i MPC. Pritoa, sekoj "vladika" (arhierej) na bilo koja pravoslavna crkva treba da e pochituvan kako vladika od site pravoslavni narodi, nezavisno od nacijata. Drugo neshto - nepoznato za Donski e toa shto Crkvata nikogash ne se imenuva po nacijata, a po imeto na teritorijata ili gradot (vo koj e osnovana). SPC, GPC, RPC i dr. vo sushtina, spored tomosot se: pravoslavna Crkva na Srbija, pravoslavna Crkva na Grcija, pravoslavna crkva na seta Rusija, itn., ili po imeto na gradot: Aleksandriska, Ohridska, Carigradska, itn. Zemajki vo obdzir deka Ohrid denes i pripagja na drzhavata na Makedonija, MPC zakonski go nasleduva imeto Ohridska Arhiepiskopija. Kako shto mozhete da vidite, ni SPC ne dobila vednash avtokefalnost, a po eden vek. Takov e procesot na osamo- stojuvanje na edna Crkva. Ni Grchkata crkva ne dobila lesno avtokefalnost od Konstantinopol, iako obete imaat ista nacija, shto ne gi poprechuva seushte da sporat okulu jurizdikcijata. Ili, smetate deka i kaj niv se raboti za nekakvo "nacionalno raznebituvanje? Naprotiv, ne samo shto makedonskiot narod e dezinformiran vo odnos na Crkvata, ami i nekoi arhierei na MPC, kako i makedonskite istorichari. Eve ja smislata: ako SPC ne e majka na MPC, i nema nikakva bitnost, togash zoshto MPC ne e priznata od niedna druga pravoslavna crkva, nitu ima opshtenje so pravoslavnata ekumena? I ZOSHTO TAA BARA PRIZNAVANJE OD SPC, DOKOLKU SAMATA SE SMETA ZA NEJZINA MAJKA ILI SESTRA? NEKA VI ODGOVORAT AHIEREITE NA MPC: OD KOJA CRKVA JA PRIMILE APOSTOLSKATA PRIEMSTVENOST, t.e. OD KOJ PATRIARH ILI MITROPOLIT BILE RAKOPOLOZHENI PRVITE ARHIEREI NA MPC? I ZOSHTO SINODOT NA MPC JA ODOBRI NISHKATA SPOGODBA, A TROJCA NEJZINI VLADICI JA POTPISHAA? Patem, neka vi odgovori vladikata Kiril, shto e "kanonska prechka", poradi koja, toj go pobuni narodot? DALI ZA MAKEDONIJA ILI ZA NEGOV SOPSTVEN INTERES? Vladikata Kiril e eden od uchesnicite vo raskolnichkiot akt na samoproglasuvanjeto na avtokefalnosta na MPC, pa neka odgovori toj pred Makedonija! "Kozata lazhe, no rogot ne lazhe"! |
| f9 | "Ohridskata Arhiepiskopija i Pakjkata patriarhija bile ukinati vo 18tiot vek, znachi: TIE POVEKJE NE POSTOJAT!" Koj gi ukinal i so kakvo pravo...Bukvalno kade shto ima sila nema pravdina! E SEGA SILATA E VO MAKEDONSKIOT NAROD I TOA SO PRAVO. |
| Enigma | quote:Vekje ne e bitno, koj gi ukinanal i so kakvo pravo. Smrtta e sekogash nespravedliva za chovekot, no BITEN E FAKTOT DEKA TIE NE POSTOJAT. Ukinuvanjeto na jurizdikciite na gorenavedenite crkvi e analogichno na smrtta na nekoja mlada lichnost predizvikana so ubistvo. Bilo kakov argument nema da ja vrati nazad. Istorijata ne bi bila istorija, koga ne bi se sostoela e od vojni, smrt i nespravedlivost. Jas ne gledam sila vo makedonskiot narod, ili negovata sila se projavuva samo vo odnos na poslabite i nezashtitenite, dodeka albancite poleka, no sigurno, i toa bez vojna ja osvojuvaat Makedonija. Pogledni vo Utrinski Vesnik, tie baraat ARM da bide dvojazichna. Ne zanimavajte se so nebitni raboti za bitieto na Makedonija, a obratete vnimanie na bitnite prashanja vo odnos na drzhavata. Nasha dolzhnost e da mu sluzhime na Boga i na drzhavata, a politikata na Crkvata e dolzhnost na arhiereite. Ako ne beshe vashiot protest predvoden od vladikata Kiril, Nishkata spogodba kje stapeshe vo sila, a vie ne kje znaevte nishto, kako i sega shto nishto ne razbirate. I Makedonija e FYROM za drugite drzhavi, no za nas e samo Makedonija, taka i Crkvata kje ostaneshe da bide MPC za svojot narod. Razvivanjeto na drzhavata i crkvata e postepen proces, koj dokolku e prisilno zabrzan ili usporen, mozhe da ima fatalni posledici. Vie pokazhavte sila kon edna lichnost, koja ne ja zashtiti ni zakonot, i ako varvarstvoto (demoliranje na verskite objekti na POA i tepanje na nejzinoto monashtvo) go smetate za sila, teshko na Makedonija so ovoj narod! Vie pagjate na zborovi, chija sushtina ne ja svakjate, neznam shto bi chinele, ako ARM navistina stane dvojazichna? P.S. Shto mislite, ugoden li mu e na Boga vashiot akt vo odnos na POA, ili mislite deka taa mu sluzhi na nekoj drug Bog? |
| Strelec | quote:И јурисдикцијата на СПЦ во Македонија веќе не постои... Веќе не е битно, кој ја укинал и со какво право... но БИТЕН Е ФАКТОТ ДЕКА ТАА НЕ ПОСТОИ. Така Enigma? |
| Enigma | quote:Neka vi bide, ako taka sakate! No imajte vo obdzir deka togash nemate crkva, bidejki MPC bila pod jurizdikcija na SPC do 1967g., koga ja samoproglasila svojata avtokefalnost. Zakonski MPC seushte e pod jurizdikcija na SPC, bidejki nejzinoto otcepuvanje e nezakonsko (raskol). Sekoja postapka ima svoi posledici, zatoa vnimavajte shto zboruvate i shto chinite, osobeno koga e vo prashanje zhivotot na Crkvata i spasenieto na narodot vo Hrista. |
| Strelec | quote:Дали законско било укинувањето на Охридската Архиепископија и Пеќката Патријаршија во 18-тиот век? Не, така? Епа зошто за тоа укинување може да се рече дека "Vekje ne e bitno, koj gi ukinanal i so kakvo pravo... no BITEN E FAKTOT DEKA TIE NE POSTOJAT", а не може истото да се рече и за фактот дека СПЦ веќе нема јурисдикција врз МПЦ? Која е разликата меѓу овие два ’незаконски’ чина??? Не биди тврдоглава... Зошто она незаконското од 18-тиот век треба да го прифатиме како свршен чин, а тоа што се случило во 20-тиот век да се прогласува за неважечко??? Не се повикувај на Божјата Волја, затоа што овде не се работи за Божја Волја, туку за волја на некој (на земјава) што сака надмоќ, надвласт и што има нечесни намери! quote:Повтори си ги овие свои зборови секогаш пред да кликнеш на копчето обележано со зборовите "Post New Reply"! |
| Thief | А, колку законско (канонско) било отцепувањето на епархиите од страна на Растко Немањиќ од Охридската Архиепископија? |
| Enigma | quote:Prvo, OTOMANSKATA BILA ISLAMSKA IMPERIJA, i koga taa gi ukinala Ohridskata arhiepiskopija i Pekjkata patriarhija, toa se odnesuvalo samo na jurizdikcijata, no ne i na zhivata Hristova Crkva, chii crkvi bile prevzemeni od upravata na MAJKATA - CRKVA (VSELENSKA PATRIARHIJA). Mozhebi taka bilo podobro za ZHIVOTOT na Crkvata, samo Gospod vsushtina znae. Toa bilo vreme koga pravoslavnite hramovi bile pretvarani vo dhamii, i dokolku sakala, Otomanskata Imperija, zasnovana vrz robovladetelski zakon, imala zemna vlast ne samo da gi ukine jurizdikciite, no i potpolno da gi razrushi. Rekov ne e bitno, zashto tie jurizdikcii ne postojat rechisi tri veka, dodeka SPC i MPC postojat denes, no so takvoto negiranje na jurizdikcijata na SPC od strana na MPC, drzhavata i narodot, neizvesno e do koga kje postoi MPC? Povtoruvam: AVTOKEFALNOSTA NA EDNA CRKVA ZAVISI ISKLUCHIVO OD BOZHJATA VOLJA I CRKVATA - MAJKA, A NE OD DRZHAVATA I DRUGITE CRKVI, KOI MOZHAT DA POVLIJAAT, NO NE I DA DONESAT RESHENIE. Koga Makedonija bi bila islamska drzhava, a MPC inoverna institucija, i pravoslavnata vera i kanonite na Crkvata za nea ne bi znachele nishto (kakov shto bil sluchajot na Otomanskata imperija), taa mozhebi bi imala OBJASNENIE pred ochite na PRAVOSLAVNIOT SVET, no bidejki makedonskiot narod i MPC imaat pravoslavna vera, tie ne samo shto nemaat opravdanie pred Boga i drugite pravoslvani crkvi, NO NEMAAT NI OBJASNENIE. MPC e NEZAKONSKA (NEKANONSKA) CRKVA, A NEJZINITE POSTAPKI VO ODNOS NA SPC I POA SE BEZAKONIE. Jas razbiram deka sakame avtokefalnost, no TAKVITE ANARHISTICHKI POSTAPKI VODAT SAMO KON PROPAST. |
| Enigma | quote:Crkva - majka na Ohridskata arhiepiskopija bila Vselenskata crkva, i nema nishto protivzakonsko, dokolku del od crkvata pobaral svoja jurizdikcija od Vselenskata patriarhija. Faktot, shto baranjeto bilo pozitivno odgovoreno, ne ostava nikakov prostor za negiranje na validnosta na SPC. Koj bara - KJE NAJDE, a koj prebaruva i iznuduva, mozhe da go izgubi i toa shto go ima. |
| Enigma | quote:Повтори си ги овие свои зборови секогаш пред да кликнеш на копчето обележано со зборовите "Post New Reply"! Dali vie svakjate deka SPC e pretpostavena nad MPC, poradi shto MPC nema zakonsko pravo da ja ukine pretpostavenata crkovna vlast?! I dokolku taka postapi, toa se vika bezakonie. Ete, Vie ste pretpostaven na forumov, a jas nemam pravo (iako mozham da bidam vo pravo vo odnos na moeto tvrdenje ili baranje) da Vi zabranam vlez, dodeka vie mozhete da mi go zabranite vlezot. Analogichna e sostojbata na SPC i MPC. Mozhe li nekoj pretpostaveniot nachalnik da go izbrka od rabota? Ako pak nekoj ne ja priznava vlasta na svojot pretopstaven nachalnik, sam ja napushta rabotata (organizacijata). Taka i MPC mozhe da postapi, no toa bi bil duhoven pad za nea. Shto se odnesuva do Bozhjata volja, dokolku imate zhiva vera vo Gospoda, bi znaele deka bez nea nema nishto! Koja e razlikata...? OTOMANSKATA IMPERIJA BILA ISLAMSKA, TAA NE MU SE POTCHINUVALA NA HRISTA I NA PRAVOSLAVNATA CRKVA, NO DOKOLKU MPC SAKA DA OSTANE PRAVOSLAVNA, TREBA DA IM SE POTCHINI NA KANONITE NA PRAVOSLAVNATA CRKVA. VO TOA E RAZLIKATA! |
| Strelec | quote:Точно така... А врз основа на што СПЦ го поткрепувала своето барање? Enigma, ти можеш да тераш инает до 101 и назад... Се повикуваш на каноните, а токму каноните предвидуваат самостојна Црква во секоја самостојна држава. Остави простор дека можеби не си во право... Знаеш ли ти Enigma како српската црква дошла до автокефалност? Па во два наврати од Цариград барале црковна самостојност токму врз основа на државната самостојност... Познато ли ти е тоа? И ако постапката на МПЦ ја сметаш за анархија, јасно ли ти е дека идентична постапка водела и СПЦ пред да стекне целосно призната самостојност. Свесна ли си дека тоа што сега и’ се случува на МПЦ, истото им се случувало и со Бугарската, и со Романската, и со Грузиската, и со Грчката и со други Цркви. Дали е според тебе анархија и тоа што го правеле сите овие цркви пред да стекнат целосно призната самостојност? |
| Enigma | quote:Strelec, Jas voopshto ne vodam inaet, a vi dostavuvam bitni fakti! Vprochem, AVTONOMEN STATUS NA CRKVATA, ZNACHI SAMOSTOJNOST. Vie pak sakate nezakonska avtokefalnost (nezavisnost). Pr: MPC bila avtonomna (samostojna) crkva do 1967g., kakva shto e denes POA. Vo Nishkata spogodba na MPC i bil ponuden avtonomen status, t.e. vrakjanje na statusot pred raskolot. Raskolot na SPC,BPC,GPC i dr., isto taka bil bezakonie, na koe ne treba da se ogleduva MPC, zashto dve ili povekje krivi, ne chinat edna prava. Pokraj toa, nikoj ne mozhe da ni garantira deka raskolot nema da se prodlabochi i zaluta nadvor od dogmite na Crkvata, kakov shto bil sluchajot so Ermenskata, Rimskata i dr. crkvi. Toa e opasna igra, a gjavolot, ni ora, ni kopa... RASKOLOT SE LECHI SAMO PREKU POKAJANIE! Povekjeto crkvi, koi se naogjale vo raskol im prinele pokajanie na Boga i majkata- crkva, dodeka MPC ne samo shto ne saka da se pokae, ami ne ja priznava za majka SPC. Tuka lezhi korenot na problemot! |
| Strelec | quote:По покај се, Enigma! Ајде обиди се без филозофирање и најконкретно да ми одговориш на следново прашање: Зошто постојните цркви (оние што се целосно признаени како автокефални) било во ред автокефалноста да ја побараат (И ДОБИЈАТ) врз основа на тоа што имале самостојни држави, а истиот чин од МПЦ да треба да се квалификува како анархија и беззаконие? Значи, конкретно те прашувам и конкретно одговори ми! |
| Enigma | quote:RASKOLOT E BEZAKONIE! TOA PAK SHTO GO CHINI NARODOT VO ODNOS NA POA, A DRZHAVATA GO DOZVOLUVA E ANARHIJA! Inaku, nikoj ne i brani na MPC da bara avtokefalnost, no najnapred taa treba ja priznae crkvata - majka (SPC), da mu prinese pokajanie na Boga, patem da bara (moli) avtokefalnost od Gospoda i SPC. Toa shto MPC go chini ne e baranje na avtokefalnost, tuku insistiranje (iznuduvanje) na priznanie za nejzinata raskolnichka - SAMOPRIZNATA nezavisnost. Koj bara - kje najde, a koj prebaruva i iznuduva mozhe da go izgubi i toa shto go ima. |
| Enigma | P.S. Shto se odnesuva do moeto pokajanie, ti blagodaram za grizhata, i iskreno ti velam se kaam za mnogu neshta (grevovi od lichnosen karakter) i vreme e da se ispovedam, no vo se shto imam izrecheno za Crkvata nemam storeno grev. Vsushnost, toa e edinstvena oblast vo koja uspevam da se zadrzham kon pravilnosta. I za toa, Slava Mu na Gospoda! |
| Strelec | quote:Јас конкретно те прашав за споредба да направиме, а ти упорно истото па истото!? А знаеш ли како другите стекнале автокефалност? Дали си воопшто запознаена? Еве на пример, дали си прочитала и научила некогаш како СПЦ дојде до автокефалност? Знаеш ли дека таа автокефалност беше СО ПАРИ КУПЕНА??? Е така СПЦ молеше за "avtokefalnost od Gospoda", драга моја Enigma! И купена со пари не од благајната на Белградската митрополија, туку со пари од српската државна благајна која што на Цариградската патријаршија и’ плаќала по 6.000 гроша годишно, односно по 3.000 за секоја епархија! Се обидувам да ти ги отворам очите и ти треба да ми бидеш благодарна за тоа, а не на секој мој изнесен факт да одговараш со бесрамен напад врз една Црква позади која што стојат милиони Христијани! Каде ти е совеста, Enigma? Каде ти е Христијанската љубов, Enigma? |
| Enigma | Jas konkretno Vi odgovoriv i ja izjasniv razlikata, patem i povtoriv, otkako povtorno mi go postavivte istoto prashanje. SPC dobila avtokefalnost EDEN VEK po dobivanjeto na nejzinata avtonomija. Vie govorite za nekakov otkup, kako samiot da ste svedok. No, takvo neshto vo istorijata na Crkvata ne e registrirano,i koj mozhe da dokazhe deka avtokefalnosta na SPC bila kupena? Vsushnost, ne e nasha rabota kako drugite crkvi se zdobile so avtokefalnost (istorijata postoi da se znae, a ne da se zloupotrebuva), tuku dolzhnost na sekoja crkva e pravilno dobivanje na sopstveniot status. Zashto i kradecot, koj krade, zatoa shto drugite kradat, nema opravdanie pred sudot. Vo shto se sostoi mojot napad vrz MPC? Zarem jas ja napagjam? Ili spored Vas, sechie poinakvo mislenje ili sekoj fakt, shto ne Vi se dopagja e napad? Ako mislite deka e ednostavno da se kupi avtokefalnost, zoshto ne si kupite i vie? Zoshto me prashuvate mene kade e mojata sovest i hristijanska ljubov? Jas sum samo edna nemokjna lichnost vo sporedba so milionite Makedonci, koi stojat pozadi MPC. Zatoa prashajte gi niv: kade im e sovesta i hristijanskata ljubov? Pritoa, imajte ja vo obdzir prvata i najgolema Bozhja zapoved, bez chie ispolnenie nevozmozhno e da bidat ispolneti ni ostanatite zapovedi: "Vozljubi go tvojot Gospod Bog so seto svoe srce, i so seta svoja dusha, i so siot svoj razum". Kako shto gledate, najgolemata Bozhja zapoved ne zapoveda da ja ljubime svojata nacija povekje od Boga. A za da ja prepoznaete hristijanskata ljubov, najnapred e potrebno samiot da ja imate. Koga sme vekje kaj hristijanskata ljubov, sakam da ve posocham deka zatvaranjeto na vladikata Jovan, poradi "shirenje na verska omraza", voopshto ne e akt na hristijanska ljubov, a ushte pomalku pravoslaven, bidejki toj ja ima ISTATA PRAVOSLAVNA VERA. Koga Hristos beshe raspnat na krst, Toj mozheshe da gi unishti tie, shto go raspnuvaa, no ne go stori toa, a im dade VREME za pokajanie, koe seushte trae za nivnite potomci (pripadnici na judaizmot). Naprotiv, Hristos se moleshe za proshtenie na tie shto go machea i raspinjaa. Jas samo Ve posochiv na pogreshnite POSTAPKI na MPC, no ne osudiv nitu eden nejzin chlen (arhierej ili mirjanin). A shto chinite Vie? |
| Strelec | quote:Па на таков напад и мислев... Се разбира дека не мислев дека си ја нападнала со огнено оружје... Постапките на МПЦ се такви какви што се и позади нив стојат милиони Христијански верници. Ние не говориме овде за Архиереите. Тие се исто така грешни луѓе и случајно се сега на тие места таму... Утре ќе бидат некои нови луѓе... Значи, говориме за МПЦ во целина и гревот е кај сите оние што борејќи се против автокефалноста на Македонија, која што има право на таков статус како што имаат и сите други самостојни држави. Остави ги приказните што ги слушаш и читаш. Реалноста е сосема поинаква. СПЦ доби целосна самостојност само една година по Берлинскиот конгрес кога Србија станала независна држава. Токму државната независност бил аргументот на СПЦ, која што патем се повикала на примерот на Грција, којашто имала своја автокефална црква. И знаеш ли по кој пат одело барањето? Тогашниот српски премиер, Јован Ристиќ, преку српскиот пратеник во османлиската престолнина, побарал од цариградскиот патријарх Јоаким III (и добил) целосна црковна независност на Српската црква. Значи државата е таа што се смешала во црковните работи! Дали некој Христијанин со таквиот ’неканонски’ чин изгубил нешто. Се разбира дека не. quote:Мислиш на расчинетиот владика Јован, така? |
| Thief | Туку, мене пак не ми е јасно... Ако СПЦ добила самостојно од Цариград, зашто та била мајка-црква на Охридската Ариепископија, демек Свети Сава не неправил нешто неканонско кога се отцепил од Архиепископијата, тогаш зошто МПЦ да не може да се оддели од СПЦ со благослов на самата себеси, односно на Охридската Архиепископија, која е мајка-црква на СПЦ?! Истата логика... не знам што е тука спорно? Петља... петља... :) |
| f9 | Со толерирање на Енигмава сите постови ке отидат во правец на популаризација на Зоран Вранишковски,а само да потсетам дека е уставна обврска угледот на Македонската Православна Црква-и тоа ова посебно за модераторите кој дозволуваат расплинување на дискусиите надвор од темите. ИСТОРИСКИ ПРЕГЛЕД НА МАКЕДОНСКАТА ПРАВОСЛАВНА ЦРКВА Македонската Православна Црква (МПЦ), како легитимна наследничка на Охридската Архиепископија (ОА), своите почетоци ги има од апостолско време, од времето на второто и третото патување на светиот апостол Павле со своите сотрудници низ Македонија, кога ги формирал и првите христијански заедници на балканска и европска почва (Дела 16, 9-12 и Рим. 15, 19 и 2. Кор. 8, 1). Духовниот живот на просторот од Република Македонија и во ранохристијанкиот период е на мошне високо рамниште, што се потврдува и со учеството на нејзините Епископи на вселенските и помесните собори (светиот Епископ Ахил Лариски - Преспански на Првиот Вселенски собор 325 г.; Епископот Евагриј од Хераклеја Линкестис на Сардикискиот собор 343-344 г.; Квинтилиј на Ефескиот 449 г. и на Четвртиот Вселенски собор, а на Цариградскиот 533 г. Бенигнус од Хераклеја и др.). На овие наши простори уште во 6-от век постои автокефална црква - Јустинијана Прима, што ја основал најпознатиот црковен и државен правник, светиот цар Јустинијан, со седиште во Јустинијана, денешно Скопје. По згаснувањето на Јустинијана Прима, по околу три века, во 893 година, настапува реевангелизација и духовна ренесанса, со организирањето на Црквата од страна на најнадарениот ученик на Светите браќа Кирил и Методиј - Свети Климент Епископ Велички. Неговата епархија била основа за создавање на Охридската Архиепископија како автокефална црква, почнувајќи од времето на Самоиловата држава (997-1018), па с#1104; до нејзиното укинување (1767 г.). Угледот на Охридската Архиепископија, чии поглавари се потпишувале и како Архиепископи на Јустинијана Прима, бил огромен, па затоа ниту византискиот император Василиј II, по поразот на Самоиловата држава во 1018 година, ниту српскиот цар Душан Силни по заземањето на Македонија (XIV в.), не ја укинале, туку дозволиле во нивните држави да постои и таа - и Охридската Aрхиепископија, како автокефална Црква, покрај Цариградската, односно Пеќската. Таа дури по падот на Смедерево под Отоманската империја, во 1449 година, до обновувањето на Пеќската Патријаршија во 1557 г., повторно воспоставила јурисдикција врз епархиите на Пеќската Патријаршија, по неканонското одвојување од Охридската Архиепископија во 1219 година, на чело со Свети Сава Немањиќ. На територијата на Отоманската империја на Балканот, Портата дозволила да има само една автокефална Црква, па затоа 1766 година ја укинала Пеќската, а 1767 и Охридската Архиепископија. За последнава правени се постојани обиди за нејзино обновување од страна на македонскиот народ, особено во времето на востанијата во Македонија (Разловечкото 1876, Кресненското 1878/9 година и Илинденското 1903 година). Посебно конкретен обид за обнова на Охридската Архиепископија направил Скопскиот митрополит Теодосиј Гологанов, кон крајот на 19 век. Тоа е, впрочем, време кога автономните и суверени држави и православни народи на Балканот, прогласуваат или обновуваат автокефални Цркви (на пр. Грчката, Српската, Бугарската и Романската). По Првата светска војна, Кралството на СХС, во полза на Српската Православна Црква, ги доби 7-те епархии во Вардарскиот дел на Македонија. На почетокот од Втората светска војна, српските Архиереи и српското свештенство ја напуштија Македонија, која потоа потпадна под јурисдикција на Бугарската и дел под Албанската Црква. Во периодот од 1919 г., односно 1922 г., епархиите во денешна Република Македонија, се знае на кој начин, се приклучени кон обединетата Српска Православна Црква и во таа состојба ќе останат до 06 април 1941 г. Од таа дата, па с#1104; до денес, de facto, Српската Православна Црква воопшто не е присутна на просторот од Република Македонија! Значи, цели 65 години! Обновувањето на Охридската Архиепископија во лицето на Македонската Православна Црква, започна уште на првата наша слободна територија, односно на 20.10.1943 г., на Свештеничкиот собир во Издеглавје (Охридско), а на 5 и 6 март 1945 г. - на Првиот Црковно-народен собор во Скопје, во присуство на над 300 делегати, свештеници и мирски лица, донесена е Одлука за “обнова на Охридската Архиепископија како Македонска Православна Црква.” Бидејќи, по Втората светска војна, Православната Црква во НР Македонија остана без Архиереи, беше одлучено свештенството и народот да изберат Архиереи, а хиротониите да ги извршат Епископи надвор од СФРЈ. Но, државната политика го спречи тоа и ја принуди Црквата во НР Македонија тоа прашање да го решава со Српската Православна Црква, која имаше претензии над Македонската Православна Црква. Српската Православна Црква ги сметаше за свои, и Црквата и народот во НР Македонија - не признавајќи дека постои македонски народ и затоа инсистираше да го врати поранешниот скопски митрополит Јосиф кој, како недомороден владика, ја напушти Македонија на почетокот на Втората светска војна. Иницијативниот одбор за организирање на Македонска Православна Црква #1117; предлагаше на Српската Православна Црква кандидати за Епископи домородци (Македонци), а Српската Православна Црква не ги прифаќаше туку нудеше асимилирани Македонци (Срби) кои би работеле за српската националистичка кауза. И покрај сите ветувања, во времето на управувањето со Српската Православна Црква од страна на Патријархот Викентиј, дека предложените кандидати од Иницијативниот одбор за организирање на Македонската Православна Црква ќе бидат потврдени од Архиерејскиот собор на Српската Православна Црква, тоа не се случи, па немајќи друго решение, во октомври 1958 г. беше свикан Втор Црковно-народен собор и беа избрани предложените Епископи, а Топличкиот Епископ Доситеј, по потекло Македонец, од викар на Српскиот патријарх Герман беше избран за поглавар на Македонската Православна Црква . Тогаш беше донесен и Устав на Македонската Православна Црква, како самостојна Црква. Архиерејскиот собор на Српската Православна Црква, пак, со Одлука бр. 06/1959 г., на обновената Охридска Архиепископија, односно на Македонската Православна Црква, #1117; ја призна САМОСТОЈНОСТА. Единството меѓу Српската Православна Црква и Македонската Православна Црква беше договорено да биде изразено преку персоналната унија на српскиот Патријарх, кој се потпишуваше како Патријарх Српски и Македонски, односно Патријарх на Српската и Македонската Православна Црква (види акт бр. 9 март 1963 г., и 8 април 1963 г.). При посетата на Скопје на патријархот Герман, на 19 јуни 1959 г., од негова страна, во сослужение на српските Архиереи од неговата придружба и Архиепископот Доситеј е извршена хиротонија врз архимандритот Климент, идниот митрополит Преспанско-битолски. Значи, како Македонската Православна Црква сме се стекнале со уште двајца канонски Архиереи, покрај поглаварот - Архиепископот Доситеј. На тој начин запазено е благодатното апостолско преемство во нашата Света Црква! Но, набрзо Српската Православна Црква започна со ревидирање на својата Одлука за САМОСТОЈНОСТА на Македонската Православна Црква, па затоа Македонската Православна Црква инсистираше Српската Православна Црква да ја престави пред другите помесни Православни Цркви, но таа упорно тоа го одбиваше и ја негираше САМОСТОЈНОСТА на Македонската Православна Црква со раскинувањето на персоналната унија. Затоа Македонската Православна Црква, за надминување на недоразбирањата, побара автокефалност од Српската Православна Црква. Српската Православна Црква го одби барањето на Македонската Православна Црква и тогаш Македонската Православна Црква беше принудена самата официјално да ја прогласи возобновената автокефалност на Охридската Архиепископија, свикувајќи Архиепископски црковно-народен собор во 1967 година, како, впрочем, што биле возобновени или прогласени одделни православни цркви (од возобновената автокефалност на Пеќската Архиепископија - Српската Православна Црква; од Трновската Патријаршија - Бугарската Православна Црква итн.), вклучувајќи го во најново време и прифаќањето од другите Православни Цркви на автокефалноста на Албанската Православна Црква. Сепак, давањето автокефалност на една Црква е работа во која учењето и разбирањето на Православната Црква е мошне недоследно и покрај фактот што ова прашање е многу важно. Имено, на некои древни Цркви, коишто ја загубиле високата ерархија и матичната држава, по возобновувањето на државата или високата ерархија, им се признава и автокефалност, а на други, како и на Македонската Православна Црква, се бара да минуваат низ процесот на автономија. На Македонската Православна Црква, иако претставува возобновена древна Црква, и по 60 г. од возобновувањето, #1117; се оспорува автокефалноста, а согласно 17 правило од Четвртиот Вселенски собор и 38 правило на Шестиот Вселенски собор, имаме канонско и историско право на тоа, бидејќи сме древна Црква и имаме суверена држава. Во Православието има недоследност и по прашањето кој ја дава автокефалијата: Мајката Црква или Цариградската Патријаршија, па се случува некои Цркви да добијат и по двапати автокефалност, како што е случајот со Полската и Чехословачката; други, пак, да добијат автокефалност од Мајката Црква - како Американската Православна Црква, а останатите Цркви (Црквите од грчкото јазично подрачје) да не ја признаваат, но и покрај тоа да сослужуваат со нејзините Архиереи. Македонската Православна Црква, во повеќе наврати од 1967 до 1991 год., инсистираше да воспостави дијалог со Српската Православна Црква, но беше одбивана. Во тој период, на ниво на Комисии, се остварија само две средби: во 1978 г., во манастирот на Св. Прохор Пчињски и во 1979 г., во манстирот на Пресвета Богородица во Калиште, кај Струга, но без успех. На овие средби главна тема било прашањето за компетентноста кој може да дава автокефалија. Комисијата на Српската Православна Црква тоа прашање сметала дека “#1117; припаѓа на Вселенската Патријаршија или на идниот Вселенски собор”, наспроти поранешниот нејзин став дека “тоа е во надлежност на Мајката Црква”. Значи, секогаш Српската Православна Црква, по ова прашање, се однесувала според моменталните нејзини интереси и прилики. Поради ваквиот став на Српската Православна Црква, делегација на Македонската Православна Црква го посети Цариградскиот Патријарх г. Вартоломеј, на 16 март 1992 г., во Фанар. Таму беше остварена средба и со српскиот Патријарх г. Павле и беше постигната согласност дека проблемот со автокефалноста на Македонската Православна Црква треба да се разреши со дијалог меѓу Српската и Македонската Православна Црква. На 15 и 16 април 1992 г., се одржа средба меѓу комисиите на Српската и Македонската Православна Црква, во манастирот на Пресвета Богородица во Калишта, Р. Македонија и по предлог на Неговото Високопреосвештенство Загребско-љубљанскиот Митрополит г. Јован - Претседател на Комисијата на Српската Православна Црква, се донесе заеднички став да се воспостави евхаристиско единство меѓу Архиереите и свештенството на Српската и Македонската Православна Црква, а прашањето со автокефалноста да се решава по пат на дијалог. Синодот на Македонската Православна Црква го прифати овој став, а Архиерејскиот собор на Српската Православна Црква го одби и веднаш потоа донесе противни одлуки на тоа, и за првпат направи чекор да навлезе во јурисдикцијата на Македонската Православна Црква во Република Македонија, поставувајќи администратор за т.н. српски епархии во Република Македонија. Најверојатно ова се случи затоа што пропаднаа сите планови на Србија за конфедерација на Македонија со Србија. Последните акции на Српската Православна Црква за промена на името на Р. Македонија, е зачудувачки спротивна на државната Одлука на Србија и Црна Гора, која ја призна Република Македонија, по нејзиното осамостојување 1991 г. И покрај ваквото грубо мешање и навлегување на Српската Православна Црква во јурисдикцијата на Македонската Православна Црква, што беше игнорирано од свештенството и од православниот народ во Р. Македонија, Македонската Православна Црква продолжи и понатаму да го развива дијалогот со Српската Православна Црква, којшто беше неуспешен. Потоа, од своја страна, за решавање на овој спор, Српската Православна Црква наметна една предлог-спогодба, која на секоја средба на Комисиите се доработуваше. Но, кога Македонската Православна Црква, во Ниш на 17.05. 2002 г., предложи свој докумет, сличен на понудениот од Српската Православна Црква, Комисијата на Српската Православна Црква го отфрли и, злоупотребувајќи ја довербата на членовите на нашата Комисија, подметна работен документ, од пред две поранешни средби, па затоа Комисијата на Македонската Православна Црква инсистираше да се стават парафи на работниот документ од Ниш. Ставањето на парафите врз работниот предлог-документ беше грубо злоупотребено, и тој таен документ беше објавен во медиумите, со цел и на тој начин да се изврши притисок врз Светиот Архиерејски Синод на Македонската Православна Црква за да го прифати документот. Но, и Светиот Архиерејски Синод на Македонската Православна Црква и целото свештенство, монаштво и народот во Македонската Православна Црква тој документ го отфрлија (исто, како што порано Архиерејскиот Собор на Српската Православна Црква, го отфрли ставот за заедничкото сослужување, донесен во Калишта, во 1992 год.). Архиерејскиот Собор на Српската Православна Црква го прифати овој документ, но го фалсификува во најчувствителниот негов дел - уставното име на Република Македонија, кое го преименува во Поранешна Југословенска Република Македонија (види: документ Ниш 17 мај 2002 и Светиот Архиерејски Синод на Српската Православна Црква бр.38/2002). На тој начин, Српската Православна Црква, покажа дека нејзината намера е да ја злоупотреби Македонската Православна Црква, која го има мнозинскиот народ во Република Македонија (67%), за да повлијае да се промени уставното име на Република Македонија, а со тоа и името на Македонската Православна Црква, јазикот, културата и с#1104; што е посебност на македонскиот народ. Српската Православна Црква за спроведување на своите намери, со цел да помогне во сменувањето на уставното име на македонската држава и Црква, најде сојузник, во лицето на поранешниот Повардарски Митрополит Јован, којшто од Македонската Православна Црква беше избран и хиротонисан, а заради докажани канонски престапи беше расчинет, за кој српскиот Епископ Пахомиј, на една телевизија рече: “Одамна баравме таков човек”. Поттикнат од гордоста, властољубието и среброљубието, одметнатиот некогашен Архиереј, целосно застана на страната на Српската Православна Црква, негирајќи го името на сопствената држава - Република Македонија и на Македонската Православна Црква и, откажувајќи се од своето потекло, се стави на страната на националистичките пропаганди, насочени против Македонската Православна Црква и Република Македонија, за што беше целосно подржан од Српската Православна Црква. Српската Православна Црква, прифаќајки го него, најде уште двајца кандидати, надвор од клирот на Македонската Православна Црква кои беа противканонски избрани и хиротонисани од Српската Православна Црква и со нив направи српски егзархат, којшто, всушност, е фиктивна (без народ), наводно, автономна српска Црква во Република Македонија, именувана како Православна Охридска Архиепископија (ПОА), злоупотребувајќи го името на нашата древна Охридска Архиепископија. На последното заседание на Архиерејскиот собор на Српската Православна Црква, во мај 2005 година, Српската Православна Црква на т.н. “ПОА“ #1117; додели Одлука на наводно автономна Црква, а против Македонската Православна Црква ја прошири Одлуката од 1967 г., изопштувајќи го, покрај Архиереите и свештенството на Македонската Православна Црква, и целиот православен народ во Република Македонија, доколку остане во заедница со Македонската Православна Црква. Овој чин на Српската Православна Црква предизвика огорчување, не само кај македонскиот народ и другите православни, туку и кај сите граѓани што живеат во Р. Македонија, дури и кај српскиот православен народ во Србија и Црна Гора. Значи Српската Православна Црква, порано, еднострано и со зла намера, непокажувајќи ни основни знаци на евангелска љубов кон Македонската Православна Црква, ја прекина евхаристиската заедница со Архиереите, свештенството и монаштвото, а со последнава одлука и со целокупниот православен народ во Македонската Православна Црква. Затоа, Македонската Православна Црква молитвено се обраќа до Вас и до Вашата Света Црква за да ја покажете Вашата евангелска љубов кон нашиот народ и Црква Божји, кои скоро 2000 години живеат според учењето на Светата Православна Црква, Светото писмо и Светото предание. Ве молиме, Македонската Православна Црква да ја прифатите како Ваша најпонизена сестра во Христа Господа - Главата на Православната Црква. Знајте и тоа дека, наоѓајќи се во ваква состојба, по овие притисоци од Српската Православна Црква, нашиот народ е изложен на дополнителни притисоци од разни секти, а некои интелектуалци од Македонија дури заговараат излез во некакви унии. Доколку имате потреба од повеќе информации, подготвени сме да Ви ги дадеме во заеднички разговори, кај нас или кај Вас. Ваша Светост, доколку не примиме од Вас и од Вашата света Црква знаци на евангелска љубов, а заради ваквиот неискрен однос на Српската Православна Црква кон нашата Света Црква и нашиот православен народ, бидете уверени дека гревот кон Македонската Православна Црква ќе го носи на совест целото Православие. Ваш во Христа Бога брат и сомолитвеник, ПРЕТСЕДАТЕЛ НА СВЕТИОТ АРХИЕРЕЈСКИ СИНОД НА МАКЕДОНСКАТА ПРАВОСЛАВНА ЦРКВА АРХИЕПИСКОП ОХРИДСКИ И МАКЕДОНСКИ + СТЕФАН |
| Enigma | quote:Мислиш на расчинетиот владика Јован, така? "Postapkite se takvi, kakvi shto se...". Toa ne e opravdanie, bidejki se nepravilni. Prochitaj go pismoto na g.g. Stefan. Nekolku godini po dobivanje na avtonomen status, MPC pobarala avtokefalnost od SPC, no ne dobila, I NEMALA DRUG IZBOR, osven da samoproglasi nezavisnost. Povekjeto crkvi se zdobile so nezavisnost eden vek podocna od dobivanjeto na avtonomija, a MPC edvaj dochekala 10g., I NEMALA DRUG IZBOR?! Nevozmozhno e da se zamisli Crkvata Hristova bez POSLUSHANIE I TRPENIE. Sega, namesto da se kae za raskolot, taa INSISTIRA DA BIDE PRIZNATA NEJZINATA SAMOPROGLASENA AVTOKEFALNOST. Greshni ili ne, arhiereite ja pretstavuvaat Crkvata, koja bez niv ne mozhe da postoi, nitu da se zamisli. Crkvata Hristova NE E DEMOKRATSKA ORGANIZACIJA, NITU BOG E DEDO MRAZ, ZA DA GOVORISH ZA NEKAKVO "PRAVO". CRKVATA IMA DOLZHNOSTI, A PRAVATA GI DAVA BOG, KOGA NEMU MU E UGODNO! I od kade ste doshle do takov zakluchok? Ukranskata crkva nema avtokefalen status, ni Japonskata, ni dr. Da, SPC dobila avtokefalnost edna godina po sozdavanjeto na Srpskata drzhava (Kralstvo na srbite, hrvatite i slovenite), no TAA, DOTOGASH POSTOELA KAKO AVTONOMNA CRKVA STO GODINI. Nema nishto pogreshno vo toa, drzhavata da ja podrzhuva crkvata i da se zastapuva za nea, no ne e pravilno, koga taa se obiduva da gi reshava VNATRESHNITE PROBLEMI na Crkvata i DA IM SUDI NA SVESHTENI LICA (ZA TOA E POTREBEN CRKOVEN SUD). Vie imate pogreshna pretstava za Crkvata, barate nekakvi "PRAVA", nebare taa e demokratska organizacija, pritoa gi ignorirate svoite dolzhnosti. Do pred nekolku godini, Sv. Tainstva na pokajanie i prichest bea celosno ischeznati od liturgijata na MPC, a vamu govorite za "PRAVA". GLAVA NA CRKVATA E HRISTOS, I KOJ NE SAKA DA MU SE POTCHINI VO POSLUSHANIE, MOLITVA I POST, teshko bi mozhel da se nareche hristijanin, pa duri i jas, koga sum neposlushna. Zaboravete gi tie "prava", nekoj navistina ve izlazhal, bidejki takvo neshto vo Crkvata Hristova NE POSTOI! Crkvata e Bozhji Hram (Dom) - del od Carstvoto Nebesno na zemjata, VO KOJ NARODOT TREBA DA MU SLUZHI ISKLUCHIVO NA BOGA, BEZ NIKAKVI PRETENZII NA "PRAVA", A SO NADEZH NA MILOSTA BOZHJA ZA SPASENIE. |
| angomako | ama enigma,problemite ne se taka ednostavni,crni i beli,a i crkvite koi vo idealniot svet treba da se telo hristovo se vodeni od lugje koi se ete,kako i site nie,padnati. pa crkvite i crkovnata propaganda vo makedonija nam makedoncite ni nanesoa golemo zlo i raskol.crkvata bese koristena tokmu od onie za koi ti vikas deka treba da zastaneme i da im se pokajuvame,a isto i grcija,kako sredstvo za ostvaruvanje za golemodrzavni celi,i sl... pa vo egejska makedonija toa pred 80 godini znacese sledno: ako ne si pripadnik na patrijarsijata od carigrad,togas si bugarin i neprijatel-i meta na andartite koi kje ti go zapalat seloto. zorbas si go citala? i sega,tie istite nacionalisti,koi sto ja poddrzaa partijata na covek koj e na sudenje za voeni zlostorstva(seselj),pred niv treba da se kaeme i da se molime za proska od niv i da gi molime da ni ja priznaat crkvata-istata onaa koja do pred 50 godini gi krstevase makedoncite i im pisuvase vo krstevkite deka se srbi...istata prikazna i so gpc,i sl.... mene kako sto mi izgleda enigma,na nas makedoncite i na mpc so vakvi "prijateli" ne ni trebaat neprijateli. na site tie prasanja vo vrska so crkvite,i avtonomijata...ima odgovori i na niv,ama da ne dolzime... za svetite tainstva...enigma,terminot "crveni popovi" bese karakteristicen za celiot komunisticki svet! bidi pozdravena,moeto mislenje e deka ovaa reakcija ne trebase da dojde vo vreme koga narodov se uste se bori za priznavanje na svojot identitet i koga bitkite otpocnati pod pred 100godini se uste traat. i sega nie da im se podavame na onie koi gi koristele svoite crkvi kako sredstva za zajaknuvanje i expanzija na svoite nacionalni prefiksi? tocno e deka treba da go sakame bog povekje od nacijata,ama enigma, tie nacionalni prefiksi,koristenjeto na crkvite vo nac-idealisticki celi,toa nie makedoncite ne go izmislivme. za mene najvazno e deka vo makedonija postoi 2000god kontinuitet na toa blagodatno apostolsko priemstvo,a za prefiksite na crkvite koi doagjale i si odele od politicki pricini...pa i ne se bitni..crkvite i tie nac. prefiksi se od lugje sozdavani.. mojata sovest ne mi dozvoluva da mislam deka hristos se soglasuva so seto ona sto mu se slucuvalo na nasiot narod vo proslite vekovi,a vo imeto negovo. ete...a isto kako i ti sto vikas,za poniznost na crkvata..ta taa e nositel na teloto hristovo..ti zboris za nea kako da e obicen covek...majka,kjerka,bratucetka ili tetka! ta lugjeto vo nea treba da se pokajuvaat,crkvata nema sto da se pokajuva! ako taa go ostvaruva blagodatnoto apostolsko priemstvo,za koe jas mislam deka go ima neprekinato 2000godini,togas lugjeto sto participiraat vo taa crkva treba da se pokajuvaat..a crkvata,teloto hristovo,nema sto da se pokajuva... taka i makedonskata crkva-mozebi vladikite,lugjeto,vernicite se gresni,i za toa crkvata ima lek...post,ispoved i pricest.. ama nie li treba da barame lek za crkvata,enigma?ti baras lek za crkvata i ja sudis po lugjeto vo nea? nadvoresnata situacija na makedonskata crkva e takva kakva sto e od politicki pricini!i toa e se,spored mene..tolku e ednostavno,jas mislam.. makedonskiot pravoslaven vernik,kako i sekoj pravoslaven vernik,treba da si go bara spasot vo ona sto crkvata go uci,a crkvata-teloto hristovo,e distributed,but undivided. mozebi e distributed na mnogu crkvi,no sekoja crkva koja go nosi apostolskot nasledstvo vo sebe,e nepodelenoto telo na bog. barem jas taka mislam,a mozebii gresam. ako gresam,go molam bog da mi prosti. ama ete,enigma,si go sakam narodot,i si ja sakam crkvata,i mislam deka na sekoj narod bog mu dava krst i tovar za nosenje,soodvetno na ona kolku moze toj narod hristijanski da go iznosi. pa sudejki kolku nie makedoncite hristijanski iznosuvame sekakvi ponizuvanja,i prodolzuvame hristijanski da gi podnesuvame site ovie iskusenija,bez tendencii i misli za osveta,kako nekoi sosedni narodi...e pa enigma,jas veruvam deka bog hristos e so nas i ne krepi...kako inaku otelotvoruvame hristijanski ideal na neagresivnost kakov sto go nema na balkanot nitu kaj nasite pravoslavni brakja pred koi treba da se pokajuvame deka ne sme dobri hristijani? sekako deka ne sme,ama toa pokajanie e za pred bog,a ne za pred onie koi poddrzuvaat nacionalist za koj ne postoi makedonija. povtorno samo moe mislenje... crkvata e edna i nedeliva,bez ogled na nacionalniot prefiks,a jas se plasam deka gjavolot saka da podeli,i sozdava kompleksi na martirizam i vaznost kaj poednici koi mislat deka sega kako macenici kje go spasat narodot...ne gledaat deka narodot makedonski ima vekovna mudrost za prezivuvanje koja ja crpi od svojata apostolska crkva. vakvi podelbi vnatre vo crkvata i rezultatite od niv-samo dolgorocno kje mozat da se vidat. povtorno,mozebi gresam,i kje baram proska za sevo ova,a moli se i ti za mene! pozdrav,i se najdobro |
| Homer MakeDonski | Сте размислувале ли што е подобро за Македонецот и Македонија дали принципот една Црква еден народ ? или еден народ една Црква ? Поаѓајќи од историското наследство уште од времињата на национал романтизмот кај оние што ги имаме за соседи,со, во религиозниот живот воздигнувањето на принципот една Црква еден народ ,доаѓа до ситуација опишана и во “Македонскиот јазол’’ на Ханс Л.Шчепан ..... Македонската автокефална црква својата самостојност од 1020 год. ја задржа близу 750 години, се додека на Грците 1767 год. не им појде од рака да го наговорат султанот Мустафа да ја распушти Охридската архиепископија. Се дотогаш, статусот на автокефална архиепископија, доделен уште од византискиот цар Василиј II, на Македонците им овозможи, како што формулира проф. Дерман (Dormann), "да зачуваат значајна доза на независност и во рамките на Второто Бугарско царство како и во Српското царство на Цар Душан."73 Но сега "покрај политичката окупација од турскиот султан... стапи и духовна преку грчките патријарси од Константинопол."74 Со прекинувањето на оваа традиција од страна на грчкото православие Македонците го изгубија "и последното место ... каде што можеа да ја негуваат својата независност". Да наведеме само еден аспект од многубројните последици: "По укинувањето на самостојноста на Охридската епископија од страна на Високата порта ... и 'прочистувањето' на црковните библиотеки и архиви спроведено од новото цр- ковно водство, македонските традиции во народот се пренесуваа само усно, во форма на песни и приказни." ... "Мошне впечатливо, и најдобар доказ за македонството, е зачувувањето на засебниот идентитет во овие два века преку народните обичаи, песни и приказ- ни негувани во семејството."75 Грчката влада се повикува на овој дамнешен настан, во обид да се ослободи од несаканото име на Република Македонија. Атина би била подготвена да ја признае автокефалноста на Македонската православна црква. Грција предлага промена на името на македонската црква во старото име: Охридска архиепископија. Како следен чекор би можел да се претпостави промената на името на Република Македонија со тогашното име на Архиепископијата. Со тоа името "Македонија", кое речиси едно и пол илјадалетие е обележје на идентитетот на Македонците, би станало неважечко и би било изгубено засекогаш. Ова сосема одговара на намерата на Грција, која во тој случај, во 1912/13 год. анектираниот јужен дел на Македонија, кој до 1985 год. го нарекуваше "Северна Грција", би можела да го претстави како единствена област останата од античките Македонци, за да фикцијата дека античките Македонци отсекогаш биле Грци му ја "про- даде" на светот, како еден вид реалност, - да речеме "realite a la grecque". |
| Homer MakeDonski | Речиси точно 100 години подоцна се случи еден настан, кој Македонците го поздравија со олеснување, - се до моментот кога согледаа дека и ова не им оди во полза: Во 1870 год. Султанот даде одобрение за автокефалната Бугарска православна црк- ва, Егзархијата. Подоцна Султанот се фалеше дека со тоа набил клин, кој ќе има дол- готрајно дејство врз односите помеѓу Бугарија и Грција. Ова и навистина се случи; но на прво место беше на товар на Македонците, и тоа не само на нивниот јазик и идентитет, туку и на егзистенцијата на целиот народ. Со својата дозвола, Султанот донесе една подла уредба, која имаше тешки последи- ци за иднината на Македонија: Тој, "при новосоздавањето на бугарската национална црква, одреди дека сега конкурентските православни конфесии, грчката Патријаршија и Бугарската егзархија, можат да се здобијат со нови парохии доколку обезбедат 2/3 мнозинство на целата територија на Македонија."76 Преку оваа уредба, "сигналот за почеток на битката за Македонија" беше даден во 1870 год. - а не 1876 или 1878 год. (Со ова хипотезата на проф. Аданир (Adanir) дека Ма- кедонското прашање започнува со формирањето на Егзархијата уште повеќе добива на вистинитост.) Наскоро "регионот ќе биде опседнат со грчки и бугарски војнички чети", кои "насилно, од село во село" отворено ќе вршат притисок Македонците да се одлучат за нивната опција ... "Ова страдање на цивилното население, предизвикано од терор со националистички мотиви, и до ден-денес е обележје на македонскиот идентитет." Но Македонците, како што понатаму пишува Кристијан Фос, имаат отпор кон овие обиди за национализирање. Свесноста за сопствениот идентитет "се изгради преку спротивставените тврдења, безобзирноста и исклучивоста на српската, бугарската, грчката и романската пропаганда. Сознанието за сопствената автохтоностја створи... идентитет, засилен преку колективното изложување на страдањата."77 На почетокот, Македонците поверуваа дека Егзархијата е неочекувана шанса да се оттргнат од притисокот и присилбите за асимилација на омразената Грчка православна, црква во Константинопол. Затоа отидоа под закрила - барем така мислеа - на бугарска- та национална црква, не знаејќи дека со тоа преминале од лошо кон полошо. Откаде можеле да знаат дека Бугарите, кои претходно не беа во можност да водат слична аси- милаторска политика со онаа на Грците, на Македонците коишто доаѓаа во нивната прегратка бегајќи од Грците, ќе им приговорат дека Македонците што ги прифаќаат услугите на бугарската црква можат да бидат само Бугари, бидејќи во спротивно, ќе оста- неле под "заштита" на грчката Патријаршија?! (види под 2.2.0, бр.6) |
| Homer MakeDonski | Но, каква била заштита во делот на Македонија каде црковниот живот потпаднал под управување на грчката Влада и грчката Патријаршија ? .. Во црквите, од страна на владиците, употребата на македонскиот јазик беше прогласена за "најголем грев". Беше забрането и држење на литургии (!) во православните цркви на старословенски црковен јазик: словенските натписи на македонските икони и надгробни споменици беа уништувани, а на фреските беа пребојувани. Словенските презимиња мораа да се променат во грчки. На селските веселби присуствуваа трупи, кои се грижеа за спроведување на грчкиот национален ред, за да спречат изведба на македонски песни, а особено македонски ора и танци (и тоа не само во периодот на владеењето на озлогласениот премиер Метаксас од 1936 год.) *** Ни Србите не ги прифатија Македонците како засебен народ. Се до падот на Мило- шевиќ на 5.10.2000 год., Србија ја нарекуваше Македонија "јужна Србија", и постојано демнеше опасноста СР Југославија, поточно Србија, со сила да се обиде "пак да ја земе" Република Македонија како поранешна југословенска република." И Србија си присвои дел од Македонија во Балканските војни 1912 и 1913 год., и тоа 38% од територијата на поранешната македонска област под турската окупација.12 По Првата светска војна Србија го приклучи ова подрачје (Вардарска Македонија) како "српска територија" на "Крал- ството на Србите, Хрватите и Словенците", основано во Версај, што остана непроменето по преименувањето во "Кралство Југославија" во 1929 год. По Втората светска војна, Тито на Македонците им додели статус на засебна нација, како република во склоп на СФРЈ. Ова е истата територија на која се простира денешна Република Македонија. Та- ка Србија - од гледна точка на империјалистичките размислувања и јазик од XIX век - остана единствениот учесник во Балканските војни, кој го изгуби својот тогашен "плен". Поради Косово и Македонија, Милошевиќ го нарече Тито "предавник на српскиот на- род", бидејќи, како што понатаму цитира проф. Вајтман, за српските националисти Македонија е "еден 'перфиден титоистички пронајдок', една вештачка државна и нацио- нална творба..."13 Дали знаете од каде потекнува терминот “Јужни Срби’’за нас Македонците ? Да се вратам кон почетокот Една Црква еден народ ? или еден народ една Црква ? Го изнесувам мислењето на покојниот г.г Михаил кои е многу блиско до моите убедувања. "Во минатото националните цркви на Бугарија, Грција и Србија во Македонија беа 'експоненти на Голема Србија, Голема Бугарија и Голема Грција', и токму затоа на Македонија и е потребна сопствена црква, 'за да нашата црква не заштити од мегаломанството и шовинизмот на соседните народи.'"72 |
| Duhot na Vovata | Ineresno. Sega za ilustracija daj barem eden epizod koga Makedonskoto naselenie se sprotivilo na Ekzarhijata. Pazi ne zboruvam za taka narekanite Grkomani, koi se razbira se sprotivopostavili, no za polza na Patriarshijata. Za dvata aktivni lagera Bugaromani – Grkomani i za nivnata vojna znaeme site. Primerite se so desetici. Sakam eden primer na cheta ili bitka ili vojvoda koi vo ovoj period ne pripadali na nieden od ovie dva lagera i koja se bila so oruzie protiv niv. I vaka: 1. Ako e vistina za Bugarskite i Grcki voeni otredi, kazi mi koj e bil toj otred koj e bil praten od Bugarija za pritisok vrz lokalnite luge. Ne zboruvamme ovde za edinici ucesnici rodeni vo Trakija ili nekade drugade nadvor od Makedonija, toku za organiziran Bugarski otred ili cheta, pratena od Bugarija (koja vo 1870 duri i administranivno ne postoela)? 2. Postaveno istoto prasanje na flip side: Kolku od ovie Bugarski voeni otredi ne bili so sostav i voevodi od mestnoto makedonsko naselenie. |
| Homer MakeDonski | Откако Турците во 1453 год. го освоија Константинопол, Султанот ги назначи грчки- те екуменски патријарси за духовни водачи на сите православни христијани.218 Со тоа погрчувањето на бугарското свештенство, кое започна многу порано пред падот на Константинопол, беше и официјално одобрено од Османлиското царство. "Елинската култура во времето под турската власт го изгуби поранешното политичко значење, но затоа сакаше како наследник на византиската висока култура (на османли- ските простори) да си осигура културна, црковна и стопанска превласт над сите христи- јански народи."218 Штатмилер во своето основоположничко дело продолжува: "Така Грчката православна црква во ХV-ХVIII век прерасна во царска христијанска црква на Османлиското царство, и со својата духовна превласт ги истурка на страна старите автокефални цркви на Бугарите, Србите и Романците, и тие беа осудени на духовно тлеење. Официјална црква на Србите, Бугарите и Романците стана грчката, ... целокупниот духовен живот на овие народи беше преплавен од грчкото влијание." "Само манастирите во непристапните планини останаа прибежиште на сопствениот духовен живот. Оттаму тие беа од одлучувачко значење за одржување на националната свест кај балканските Словени и Романците."219 Може да се забележи дека во погодените автокефални цркви кои ги наброја Штат- милер ја нема македонската. Со право, бидејќи "македонската национална црква се уште опстојуваше во форма на 'Охридска архиепископија'."220 Дури во 1767 год. по грчко барање беше распуштена, што беше тежок удар во исто- ријата на Македонија. "Сепак, манастирите останаа бастиони на македонските пишани дела, *и уште повеќе ја зајакнаа "свеста за културна засебност."221 Потиснувањето на словенските цркви, на Грција, покрај зголемените приходи од цр- ковните даноци, и пружи една непроценлива предноет: Словенските христијански вер- ници, во недостаток на сопствена автокефална црква, беа принудени да посетуваат грч- ки православни цркви и институции, бидејќи за одржување на одредени молитви неоп- ходно беше да се посети православна црква, па макар и грчка. Ова со себе донесе тешки и долгорочни последици: при пописите словенските верници секогаш беа пишуваника- ко Грци. Така во статистиките Грците секогаш биле застапени во непропорционално поголем број. Поради "екстремно строгиот начин за одредување националност ... на сите верници на Грчката православна црква се гледаше како на Грци, независно од нивната етничка припадност, Така беше и со верниците од македонското население."222 |
| Homer MakeDonski | Кај Србите, Бугарите и Романците ова се практикуваше од падот на Константино- пол па се до осамостојувањето на нивните цркви од грчкиот патријархат, и тоа: за Србија до 1832 г., значи околу 380 години за Бугарија до 1870/1872 г., значи околу 420 години и за Романија до 1885 г., значи околу 435 години. За разлика од нив, на Македонците им требаа само 200 години за повторно воспоста- вување црковна независност, бидејќи нивната црква пред 1767 год. речиси 750 години бе- ше независна. Новата Македонска православна црква беше прокламирана во 1958 год., значи во комунистичка Југославија на Тито! Московскиот патријарх беше спремен даја признае во 1967 год.223 тој и МПЦ мораа, под притисок на Српската православна црква (која со ова ја презема работата на екуменскиот патријарх, кој, се разбира, исто така го одложува признавањето и до ден-денес) да се задоволат со понизок статус. Останатите православни цркви, по правило, се приклучија кон екуменскиот патријарх во Кои- стантинопол. 7. Со добра причина, бугарската (и романската) национална борба за ослободување во XIX век се сврте "не само против турските окупатори, туку исто толку жестоко и против 'погрчувањето', т.е. против огромното грчко влијание..."224"Бугарија и понатаму беше угнетувана од Грци- те и Турците. Грците раководеа со официјалната црква, литературата, трговијата и сто- панството.... Литературниот и сиот културен живот на Бугарите се одвиваше на грчки ја- зик. Бугарскиот јазик не беше признат во општеството. Образованиот слој ... се срамеше од бугарското име и се нарекуваше 'Bulgarophonoi hellenes' ... Грчкото влијание кај Бугарн- те предизвика губење на сопствената култура и нацнонална свест, а истото се случуваше и со Романците."225 Оттука во литературата често се говори за "двоен јарем": "Османлиско ропство во политичкиот живот" и "грчко старателство во црковната сфера."236 Едит Дурхам, по нејзиното повеќе децениско патување по Балканот на почетокот на XX век, за ова безмилосно погрчување го напиша следново: "Никој од западна Европа, кој не живеел во овие земји, не може ни да претпостави колка- ва е омразата помеѓу грчката и бугарската црква."227 Во тоа време Бугарија донесе фундаментално различна одлука од другате балкански земји, кои се бореа за окончување на своите страдања: борбата за ослободување не ја започнаа против Османлиското царство, туку во рамките на православната црква. Исходот беше што Султанот, под притисок од Русија - бугарските молби сами не беа доволни - во 1870 год. одобри создавање Егзархија независна од Грчката православна црква: "уникатен случај во историјата".228 Српскиот пратепик во Санкт Петербург, Д.По- повиќ, во неговото доверливо писмо од 8.12.1913 година (Р 20728-2, лист 116) - значи ку- со по примирјето во Првата балканска војна - се осврнува на последиците од овој "несе- којдневен настан", пренесувајќи ги забелешките на бугарскиот генерал Димитриев, кој овој ги искажал во еден разговор со него: "Бугарија ... со создавањето политички ситуации (Егзархијата итн.) пушти корења ... (во делови од Македонија)". Искрено признание од генералот, Бугарија во Македонија пуштила корења дури со Егзархијата "итн.". Зошто? Затоа што претходно во Македонија живееле Македонци - а кој друг ? "Временскиот период од 40 и повеќе години беше доволен за Бугарија да изврши влија- ние врз расположението кај народот..." Навистина дрско, побугарчувањето да се опише како "влијание врз расположение- то". Тоа не беше проблем: со претставниците на посрбувањето (кое во една прилика од една француска професорка беше дефинирано како "брутално посрбување"), барем во оваа смисла ова беше билатерална акција. |
| Homer MakeDonski | За грчкиот патријархат, скратениот прилив на пари (поради Егзархијата) од високи- те даноци на Бугарите веројатно претставуваше уште поопиплива загуба од осетното на- малување на бројот на верниците. Напнатоста која заради тоа се јави помеѓу двете црк- ви достигна кулминација кога две години подоцна, откако конечно се појави писмениот указ на султанот ("ферман"), грчкиот патријарх донесе одлука со тешки последици и ја прогласи Бугарската егзархија за шизматска. Од оваа интерна борба султанот само про- фитираше; вакви кавги имаше секојпат кога султанот ќе одлучеше да им додели нови седишта на епископии на Бугарите. Амбасадорот Фон Заурма (von Saurma) во Константинопол години подоцна пренесе една појаснувачка изјава на султанот. "Султанот беше на мислење,... дека грчкиот патријархат не сака да се откаже од парич- ните предности кои ги загуби со основањето на бугарските епископии."229 Дека султанот беше сосема свесен дека последиците од религиозното преструктуи- рање ќе вршат постојан политички притисок врз Грција како и Бугарија, покажува една епизода, која се случи дури седум години подоцна, кога Турција во руско-турската војна во 1877 год. беше толку притисната од руските трупи, што Османлиското царство мора- ше да бара сојузници дури и во Атина. Султанот му нареди на својот "грчки приватен благајник, господинот Сарафи", да го праша грчкиот министер за надворешни работи Кондуриоти "што треба да стори Високата порта за да се здобие со пријателствбто на Грција. Дали за тоа би можело да придонесе разрешувањето на бугарскиот Егзарх?"230 И види: Грција не даде конкретен одговор! стр.87-88-89 од македонскиот јазол |
| Homer MakeDonski | quote:Вова ова досега го издвојувам од аспект на потпора во постоењето на принципот една Црква - во случајов ГПЦ- еден народ "екстремно строгиот начин за одредување националност ... на сите верници на Грчката православна црква се гледаше како на Грци, независно од нивната етничка припадност, Така беше и со верниците од македонското население." За твоиве прашања ќе побарам одговори [;)] |
| Duhot na Vovata | Slushai, kakva e taa nezavisna Makedonska Pravoslavna Crkva vo 1767 godina? Vidam deka citiras nekoj tekst ovde, ama mi se chini da e denesen so Vardarsko "poteklo". Daj nekoj podatok od vreme na postoeneto na ovaa MPC vo 1767 ili pred toa? Kade ekskluzivno da se dokazuva nezinata avtokefalnost i nazivot Makedonska... Ponatamu, za mene crkovnite dela vo periodot po zemaneto vlasta od komunistite, a imeno - priznavane, nepriznavane na lokalni crkvi, "izbor" na sinodi i so eden zbor - sickoto e totalno irelevantno, nevistinsko i kako takvo nema nikakva tezina ili ne mora da se prifaka kako nisto. Znaeme zasto. Kakvo "priznal" ili ne priznal popot od Moskva nema niakakva stojnost, posto toj mozel da prizna ili da ne prizna nesto samo so dozvolata (ako ne i po direktivata) na KGB. Istata situscija bese vo Bugaria i vo Rumanija, pa i vo YU (tamo mozebi ne do takva mera - ne znam). Ama vo Bugarija koj ke bide patriarh po "izbiraneto" od sinodot bidese odobrevano ili odfrgano od DB. Clenstvoto vo sinodot bese isto kontrolirano. Ne moze da zemat za relevantni nikakvi crkovni dejnosti koi se praveni pod kontrolata i so dozvolata na totalitarni rezimi od zakleti ateisti... Da pola od kazanoto makar i da stanalo ne dokazuva nisto. A tvojata dilema za dali edna crkva eden narod ili eden narod edna crkva e nejasna. Za mene e pobitno prasaneto dali edna drzava – edna crkva ili eden etnos (kultura jazik) edna crkva. Se razbira vtoroto e mnogo pologicno. Inako crkovnata pripadnost bi sluzela kako sredstvo za nametvane na eden jazik i kultura vrz drugi kulturi i za nivnoto unistuvane. Taka crkvata, ako e nasilno nametnata vrz eden etnikum, bi bila instrument za etnicki imperializam i kulturen genocid. Se zna zosot se nasite narodi pobunili srestu grcite - glavno zari jazikot. Imalo dve opcii - ili da se dobie liturgija na majcin jazik ili za da se razbira taa, da se uci masovno grcki, koe e bila i celta na fanariotite. Za mene takva dilema ne postoi. Ako crrkvata ne saka da dozvoli liturgija na razlicni ezici vo svoite ramki, to opstanuva drugata opcija - da se dade avtokefalna crkva na ovie narodi. |
| Homer MakeDonski |
quote:"До неговата Светост Великит Патријарх во Цариград " Ние верните поданици на Неговото Величество Царот Султан Абдул Хамид што од подолго време немаме црковна слобода, а од 1872 год. станавме уште повеќе заблудено стадо ,зошто дојдовме под Бугарската Егзархија , заблудени од бугарската пропаганда. Така и ние станавме шизматици . Ние, словените од Македонија ,од секога сме имале своја црква Охридска Архиепископија ,која имаше седиште во нашиот град . Денерс ние би сакале повторно да ја вратиме и така да живееме во слога со Великата црква Бидејќи нам ни е потребно Вашето свето благоволение по однос на нашата словенска црква во Македонија ,поради тоа Ве молиме макар и да сме излагани од страна на Бугарите ,да ни простите ,бидејќи сте благ Христов служител и да ни ја обновите нашата црква. Покрај тоа што Бугарите не измамија и излагаа ,тие ни го отфрлаат и јазикот ,ни ги менуваат нашите свети обичаи и ја менуваат сета наша лика и прилика . Ние тоа веќе не можеме да го трпиме и не сакаме нашите деца да не колнат нас и гробивите на нашите прадеди ..." Потпишани се 120 Охриѓани мажи , според изворот ДА. ДСИП -Београд-ППО, Ф. 7,д.6,п.бр.962, 1890 год quote:Вова , а зарем отпорот подразбира употреба само на оружје ? |