| Strelec |
Mi treba AS SOON AS POSSIBLE tekstot od poezijata "I Am the Man who Loves You", od Justo Jorge Padron (dobitnik na Zlatniot venec na Strushkite vecheri na poezijata, 1990)... Pesnata e nameneta za Makedonija i mi treba vo originalna ANGLISKA VERZIJA!
btw, eve ja makedonskata verzija:
“ЈАС СУМ ЧОВЕКОТ ШТО ТЕ ЉУБИ“
Јас сум човекот што те љуби,МАКЕДОНИЈО
Не се родив во ѕемјава твоја со златни
Ливади
Кај што тополите треперат како класје
И чучулигата каде го испушта во ветерот
Својот жален пој те избрав јас тебе меѓу сите
Зборој зошто си најсакана ти,
За возбудата што ми ја всадуваш во крвта
Мене
За твојатарастреперена душа,за вистината
Твоја,за пламенот твој
Тајна една верба има што тагата ја пишува
Од кај ли иде не знам, но воздухот
Секојдневно ја носи
Со воздишката на споменот мој
Ја втренчува, ја закoлнува пред законот на
Честа моја.
Се раѓаат во мене рекети твои,посевите твои
ми растат
со зелена предност,низ вените мои го
слушам јас
шепотот на водата од езерата и изворите
твои
што ми кажуваат за твојата вековна тага
оставајќи ѓи во мојот прелеан спомен
светлите подвизи и болката на историјата
твоја
постојано во градиве мои морето,морето што
ти го грабнаа тебе
кревајќи се со своите намачени бранови
течејки со лулеењето свое во блесоци од
пена
заробена ме боли плачот
натвоето угнетено време кога душманите
го изневерија твојот благороден прием
ти го урнаа мирот и складноста твоја
и ги убија твоите синови храбри.
Како да ти ја икажам јас, татковино на
Копнежите мои
Спласнаа и измачувачка љубов што ми ја
Влеваш
Со меланхолијата што продираво утробата
Моја
Јас со тебе живеам љубовно чуство
Како вода полеана за да ги бакнам
камењата твои
верба и сила да всадам во корените твои
за да ја извишам на крошните од дрвјата
песнава моја што е песна твоја и на ветерот
да му го препуштам солидарниот мирис на
поемата
и овој љубовен пакт со надежта твоја
Македонијо ти се колнам таму кај што ќе
Живеам јас
Зборот твој ќе биде како копнеж на музика
Што срцетого довикува на оние кои не те
Знаат
И те презираат тебе. И кога ќе пристигне
Денот
Кога гласот мој ќе згасне,тогаш МАКЕДОНИЈО
ти се колнам јас гласно во сите наши сништа
дека пак ќе се родам среде изворите твои
ќе дојдам од облаците што зората ја будат
ќе слеѕам со дождот ќе никнам од калта
ќе горам од нетрпение јас со убавина и
љубов
за да стигнам до тебе и да се престорам јас
во дел од светлината твоја,одзборот твој
за повторно да бидам страста твоја
човекот што се вика МАКЕДОНИЈА.
|