Гоце Делчев
Роден е на 23 јануари (4 февруари), 1872 во Кукуш, Егејска Македонија (грчки, Килкис, денешна северна Грција), како прво машко дете, трето по ред на бројната фамилија Делчеви која имала вкупно девет деца. Делчев произлегува од релативно добро ситуирано семејство. Татко му Никола Делчев бил кукушанец, а мајка му Султана Нурџиева потекнуваше од блиското село Мурарци. Во 1879-1880, Гоце (Георги) Делчев започнува да го посетува прогимназијалното училиште во Кукуш. Гоце потоа го завршил средното образование во Солунската бугарска машка гимназија Св. Кирил и Методиј. Се запишал во Воената академија во Софија во 1891. Подоцна, како питомец во военото училиште во Софија тајно ги посетувал социјалистичките кружоци и ја ширел социјалистичката литература, за што е исклучен од училиштето. Делчев станал учител во Штип во 1894 каде што се запознава со Даме Груев, еден од основачите на ТМОРО. Како резултат на блиското пријателство меѓу двајцата, Делчев и се придружил на Организацијата во 1895 набрзо станувајќи нејзин водач.
Во летото 1896, во Солун се одржува конгрес на македонските револуционерни сили. На конгресот присуствува и Гоце Делчев. Гоце Делчев и Ѓорче Петров се ополномошни да изработат Устав и Правилник, а изработениот устав носи наслов: „Устав на Тајната Македоно-Одринска Револуционерна Организација", со време Организацијата се вика и Внатрешна македоно-одринска револуционерна организација (ВМОРО). Во почетокот на јануари 1898 год. се установува четничкиот институт, а Гоце Делчев е назначен за началник на сите чети во Македонија.
За време на честите обиколки низ Македонија работи на создавање организациона мрежа со здрави и цврсти бази, комитети и комитски чети на Организацијата. Цел е ослободување на Македонија од османлиското ропство и создавање на независна македонска држава.
За да го острани, или барем да го неутрализира разбивачкото влијание на бугарскиот двор и неговата агентура тн. "Врховен македонски комитет", Гоце, и како задграничен претставник, активно дејствувал врз нивните претставници да се откажат од неповиканото мешање во внатрешните работи на Револуционерната организација, која претставува единствен легитимен претставник на македонското ослободително движење, и да дејствуваат само како помошна сила за материјално помагање на Организацијата. Во нивното отстранување, Гоце водел бескомпромисна борба против мешањето на бугарските влади и челниците на врховистичките македонски комитети. Најпечатливи одгласи од неговата борба за зачувување на единството од надворешните мешања имала неговата отворена реплика со претседателот на Врховниот комитет, генералот Николаев, кого го предупредил дека додека неговото рамо ја крепи пушката, нема да дозволи присуство на бугарски офицери во Македонија. Иста цел имала неговата Директива во 1902 година за забрана на влегување на врховистичките чети од Бугарија, како и предупредувањето до официјална Бугарија да не мисли за Македонија, туку да си ја чува Бугарија, зашто Македонците ќе си ја чуваат Македонија.
На редовното советување во декември 1902, Гоце Делчев, Даме Груев, Јане Сандански и др. апостоли на ВМРО решаваат да не се дигне фронтално востание во Македонија, туку да се води партизанска војна. Целта како што изјавил Гоце требала да биде: "не ние да ја победиме Турција туку таа да не не' победи нас." Потоа Гоце оди на терен, а зад грб бугарскиот агент Гарванов свикува јануарско советување, кое според В. Думев (кој работи со Иван Гарванов) "НЕ БЕШЕ СВИКАНО ДА РЕШАВА". (Зборник Илинден 1903-26, стр.114).
Во јануари 1903 год., Гоце Делчев се изјаснува отворено како прв против кревање на востание во Македонија таа година, познато потоа како „Илинденското востание“, како преран и неподготвен чекор. По негова иницијатива во Софија било организирано советување на група македонски револуционери меѓу кои биле: Гоце Делчев, Ѓорче Петров, Јане Сандански, Пере Тошев, Михаил Герџиков и други македонски револуционери од централистичкиот лагер на ВМРО. Се разгледувал предлогот за подигање на востанието, кое пред се било заговарано од врховистичкиот лагер на ВМРО. На собирот свои излагања имале Гоце Делчев, Јане Сандански, Ѓорче Петров и др. Тие сметале дека меѓународната и внатрешната ситуација на Македонија не е поволна за кревање востание; собирот се искажал против решението за подигање на востание.
Според Пејо Јаворов, поет и чест сопатник на Гоце Делчев, Гоце заклучил дека: "...ВМРО всушност тргнува по патот на самите врховни комитетети против кои беше војувала најжестоко......кога Гоце ги читаше писмата, а тој ги беше препрочитал неколку пати од очите му се одронија солзи, кои паднаа врз шифрираните редови. Гоце чувствуваше дека останува сам: со своите планови, со своите мечти, со своите идеали - и со децетиците чети и со целиот македонски народ!" [1](Пејо Јаворов, "Гоце Делчев" стр. 231).
На 19 јануари 1903, Гоце Делчев со чета тргнува за Македонија; со него е и Јаворов. Истиот ден пристигаат во Самоков. На 19 март 1903, Гоце Делчев со својата чета го минира мостот на р. Ангиста; во воздух бил дигнат и тунелот на железничката пруга. На 19-20 април истата година Гоце Делчев пристигнува во Солун, а сместен е во просториите на Солунската машка гимназија. Тој има неколку среќавања со Даме Груев и со него го разгледува прашањето за подигање на востанието. Гоце го напушта Солун и излегува низ вардарската капија и со воз се префрла во правец на Серез. На 2 мај 1903, Гоце Делчев вечерта пристига во с. Баница, (на мала оддалеченост од Серез). За престојот на Гоце Делчев во Баница известена е турската управа од страна на непознат(и). Во зорите на 4 мај 1903 год. Гоце Делчев и неговата придружба се известени од јатаците дека се опсадени од турската војска (аскер). Гоце наредува да излезат од куќата каде биле сместени и да се повлечат за да го спасат селото од зулум. Во текот на денот, на 4 мај 1903 во борбите при излегување од село Баница, Гоце Делчев бил погоден во левата града, паднал врз пушката, се обидел да се крене и паднал мртов.
Гоцевата саможртва за делото на ослободувањето на македонскиот народ и создавање на независна македонска држава, му го донесе ореолот на признание и почит. Неговото име стана легенда, вткаена во свеста на македонските народни маси. Неговото име ги возбудуваше македонските поколенија, со тоа име македонските прогресивни сили ја водеа во сосема нова општествено-политичка ситуација борбата на македонскиот народ за национално и социјално ослободување.
| quote: |
| Originally posted by Makedonec 2001 Jas imam citano vo kniga sto iskoci vo 85' deka turcite ne znaele kako Goce lici. Pa Bugarite im pratile 2 so turskata vojska da go poznaat. |
Ako e ova vistina a blisku e do toa...Neli e cudno sto Bugarite tvrdat deka on bil Bugarin se borel za sloboda na Bugarite v`v Makeodnija a oni go predale....Malku im se kontradiktorni tezite.
Right.... The stupidity never ends.
me interesira dali imashe gosti od bugarija vo Skopje koi go posetija grobot?
za Mara Buneva dosta "dzeva" se diga i dosta masovno se patuva od bg za Makedonija.psihopatite od bnd ne propushtaat prilika da provociraat i veat bugarski znaminja vo Makedonija...pa me interesira dali imashe i za Goce poseta od bg?
prashuvam da pishe nekoj za da ne baram po vesnici.
ke iskochi rezil rabotava za vas inache.za Mara dignavte epten prashina (od neubavata prashina)...za Jane pak pravevte problemi,a sega za Goce?
http://www.geocities.com/mac_truth/secrets/goce.html
| quote: | ||
Originally posted by Jakov
Ako e ova vistina a blisku e do toa...Neli e cudno sto Bugarite tvrdat deka on bil Bugarin se borel za sloboda na Bugarite v`v Makeodnija a oni go predale....Malku im se kontradiktorni tezite. |
Zoshto, istoto e i so Jane Sandanski, ama toa niv ne gi interesira....
Neshto slichni se so Grcite vo vrska so Aco Makedonski, koga velat, toj beshe Grk, ama on site niv gi lom napravi....
Pred nekoj Bugar da pochne da plache vo vrska so ova, neka ja vide mnogu poznatata Post Card za Jane Sandanski, Printana od Makedonci, kaj so kazuvat "ubit ot zlodeiskata raka na Blgari"
thats all you have to know....
Taia tvoia kniga vo Skopie li e izdadena!
Me prasuvas ili mi kasuvas? Knigata e napisana od Hrvati i Makedonci, vo Hrvatska i Makedonija e izdadena. Nesto drugo?
| quote: |
| Originally posted by makaronih Треба јасно и гласно да се каже историската вистина за Македонија, та кој сака да биде „Македонец по националност" да знае, дека таткото на „Македонската нација" не е никой друг, туку Титовите другари - Лазо Колишевски, Светозар Вукмановиќ - Темпо, Лазар Мојсов и цела дружина слични на тие Србомани... |
Back off be
Kakva istina, taa sho ti ja nabutaa u aklo???Learn something:
We are already aware of the controversy that surrounds the works of Verkovic and of how they have been used by certain instigators of Bulgarian persuasion. However, as per usual, important details are always left out in these attempts, details which will be highlighted here in order to clarify the true meaning of the Verkovic texts. Read and taken as a whole, the true translation as shown below is a far cry from has been claimed by certain segments of our neighbours, culminating in a detailed explanation on why things are said as they are during that era.
Stefan Verkovic, Makedonska-Bugara, 1860
I have traveled for over 9 years through Macedonia and the surrounding regions of European Turkey, to examine our peoples Slavic antiquity and remembrance, just like the classical antiquity of every peoples, I had an oppurtunity beside the main works to gather a compilation of Bulgarian folk songs which now in print I report to the world and especially for the Bulgarian and other admirers of Slavonic literature.
These songs belong to that branch of Slavonic people and they may be the least known in the world amongst all the other Slavs within the Turkish Empire. They inhabit the Macedonian regions, but for those of who until now have studied in the West it is thought and written, that they are peopled by Greeks and Vlachs however very little is known that there also live Slavic people. The Greek and Western writers, who have written about Turkey, by habit speak of these regions as Greek, however why they do so every reader can easily grasp.
For more than 9 years I traveled and lived in these regions, thus why I have satisfactorily become acquainted to learn about their inhabitants, and to which that I am entrusted, that each of my individual Slavic readers will be glad to learn more about their distant brothers and the regions they dwell in, that is why here I have shortly stated about the borders of these regions in Macedonia where live the Bulgarian-Slavs.
The regions where these Macedonian-Slavs live lay between the Rhodope mountains and the Aegean sea. The Rhodope mountains extend into many parts of Macedonia and are known by various names, in that way the part of Djuma Dupchinska in the village of Srbinovo is called the Kresna mountains, in Melnik it is the Pirin mountains, in Serez it is Meniken, and in Prosochina it is Kalapot. The whole of this region can be divided by districts or shires: Salonikan, Serezen and Dramaskan. The boundaries of this region in Southern Macedonia occupied and settled by Bulgarian-Slavs, are spread out to my knowledge as follows.
From Salonika towards the north these Bulgarians spring through the towns of Kalkasha(Bulgarian Kukush), Dojran and Petrich to the town of Melenik, which lays at the base of the Pirin mountains, (old Orbellosa); from Melenik eastwards it continues towards the Rhodope mountains through Demir-Hisar(Bulgarian Valovishta) and Serez, who’s city lay at the base of the Meniken mountains; this goes through Subash, Veznikovo,Dovishta, Prosochina, Drama and Kazlukoj to the river Nesta,which separates Thrace from Macedonia. The city of Drama lay within the Phillipian fields and is 3 hours away from the city of Phillipi, the glorious throne and capital of the once Macedonian kings. The river Nesta extends into Thrace beside the Rhodope mountains through Ksanta, (Turkish Skecha) Kjumurdzhine and Makri till the Ferri which is by the sea, and is where the Rhodope mountains end. All of this Thracian region, lays between these marked lines, the river Nesta and the Aegean sea and falls within the Dramskan shire, and its divided on two mudirluks or municipalities: Kjumurdzhiski and Enidzhiski, and its length is 30 and width 5 hours.
It’s all flat and very fertil. Around Enidzhe grows the famous Turkish tobacco, known in the world by the name : “Enidzhe Boshcha”, which is main trade product. In this region were the following old cities: Abdera, where the river Nesta flows into the sea, Ortagorea near Bolustra on the Aegean sea, its ruins are at a distance from Enidzhe by 3 and from Ksanta by 5 hours; Dikea, whose ruins lay to the north under the mountain at the end of the Bistonian swamp, along the path between Ksanta and Kjumurdzhina, which are now called: “Buro Kale” and Maronea, where the ruins lay on the sea towards island of Samothrace. After an hour walk from the ruins of old Maronea, going northwards to the Kjumurdzhina, there is a big village with 500 houses and which goes by the same name. From Salonika towards the west there is a border which divides the Slavs from the Greeks, from the Salonika gulf to the beggining of Mount Olympus, where river Bistrica flows in the Salonika gulf. And from this mentioned mountain beggining the river Bistrica continues through Kozhani, Sachista and Kostur till the Epirote border. The river Bistrica is a natural border beetween Macedonia and Thessaly, or in other words: between the Slavic and Greek worlds and till this river the bulgarian Slavs are numerous in the villages.
Towards Kozhani, by the 4th hour of walking, on the other side of the river Bistrica, on a very downhill slope of Mount Olympus, lay the ruins of an old city Servia, and below the ruins there is a small city which has that same name today. Many Bulgarian villages between Bitola and Kozhani have that name today, 6 years ago on the trip from Bitola to Kozhani I noted 3 such villages, Servija, Servich, Serfich and there are definetly more. Here in the region inhabited by Bulgarians, Cincars(vlachs) and to a lesser degree Greeks and Albanians, beside the mentioned places, are the following places that deserve mention: Vardar-enica (bulgarian luka) which lays on ruins of old Pella, Vodena which lays where old city Aegae once did, where the Macedonian kings were buried and Nausta(bulgarian negush) whence comes some fantastic vine. These mentioned places inhabited by Slavs living in and around them are distanced between themselves as follows:
from Salonika till Kalkasha there is 8 hours of horse riding, from Kalkasha till Dorjan 5, from Dorjan till Petrich 16, from Petrich till Melenik 6, this whole route is 35 hours long. From Melenik till Demir-Hisar it’s 10 hours, from Demir-Hisar till Serez 5, from Serez till Shubash-Koja 2, from Shubash-Koja till Veznikovo 2, from Veznikovo till Dovishte 1, from Dovishte till Prosochina 8, from Prosochina till Drama 2, from Drama till Kuzlu-Koja 2, from Kuzlu-Koja till the river Nesta again 5; from Ksanta till Kjumurdzhina 6, from Kjumurdzhina till Makri 8, from Makri till Ferri 10, the eastern route being overall 68 hours. From Salonika till the beggining of Mount Olympus is 8 hours, from the beggining of Mount Olympus till Kozhani 10, from Kozhani till Sachista 5, from Sachista till Kostur 10, the western route being overall 33 hours. Vardar-enidzha has a distance from Salonika by 6 hours, Vodena 15, Nausta 14. From Salonika to Bitola (monastira) 30, and to Serez 18 hours. On this wide piece of earth live 4 different peoples, mixed between each other, Slavic, Macedono-vlach or Cincar, Greek and Turkish.
However the Slavs are the most numerous compared to all the other people, and after them are Cincars(vlachs). The numbers of the Greeks and Turks are very small. In all main places there are also Jews, but none more so than in Salonika. That the Slavs are the most numerous, one can conclude from the fact that every Vlach, beside his mother tongue, knows how to speak Bulgarian also, on the contrary, it’s a rarity to find a Bulgarian who speaks Vlach. Bulgarians live mostly in the villages, but there are also Bulgarians in the big cities where whole neighbourhoods are pure Bulgarian, such as Serez, Kamenica and Arbadzhi Mahala, and its the same with other cities. Generaly, Greeks are located where there were once old Hellenic colonies, like : Amphipolis, Eion, Neopolis, etc, however everywhere in very small number. From Demir-Hisar , where begins the big Serezian lowland, on both sides of the river Struma, till the ruins of Amphipolis by the sea, and east from Amphipolis towards Kavala, on both sides of mountain Pangea, which is today called Pernar by locals, there are more than 100 Bulgarian villages, the same number of Vlach villages, whereas there are barely 20 Greek villages.
And it’s the same thing over on the other side of the river Nesta in the areas of Kjumurdzhina and Enidzhe, where the majority are Bulgarians. I heard from an important priest that in the Kjumurdzhina eparchy there are 300 Bulgarian villages and it is the same in the Ksanta eparchy. The largest number of Greek villages is from Salonika towards Holy mountain by the Aegean sea, through Kasandra and Aio-Mama, where in ancient times were Hellenic colonial cites; Akantos, Mende, Potidea, Olintos, Shione. This region, occupied by Greeks, was in ancient times called Halkidika, now it’s called Mademo-horija, meaning, miner’s villages. Also in the regions that lay west from Salonika, like: Vardar-enidzhe, Voden, Negush, Kozhani and Kostur, the majority of the villages are Bulgarian. Turkish villages are spread out on the road to Serez, around Lahana, then in the Serezian lowland, in the Phillipian fields and around Kuzlu-Koja; also over the river Nesta in Thrace, around Ksanta, Enidzhe and Kjumurdzhina. Beside real Turks, there are also Turkicized Bulgarians in many villages, around Melnik and in Thrace around Enidzhe, Ksanta and Kjumurdzhina, and they don’t know any other language beside their mother tongue, Bulgarian.
They told me that many Turkicized Bulgarian even today have Christian surnames, for example: Alija Petkov, Jusuf Hristov, Memet Markov, etc. Locals call the Turks ‘Kojnari’ because they came from the region of Ikonium(Konie) in Asia-minor. Bulgarian peasants are known as good and skilled farmers, gardeners and shepherds, and they produce for other inhabitants and cities the necessary foods and other eatables. There are Bulgarian craftsmen in towns and cities also, but they all know Greek and many became Greeks, because beside their homes they speak noth Greek and Turkish, and their children learn only Greek in schools. Generally this group of Slavic people had biggest misfortune in destiny and in the light of spiritual development, among all Slavs under the Turkish yoke, they were mostly neglected. With the lack of any independence and conciousness on the part of the people, they live without their leaders, teachers, not only socially but spiritually too; they have no priests or teachers of their tongue, instead they have to have Greek or Vlach priests, and if some of these are Bulgarians they nevertheless keep close contact with the Greeks.
Due to this, their peoples’ language had to be replaced in courts and in official bodies with Turkish and in Church with Greek and in some municipalities the peoples’ conciousness barely started to awaken, although now they are asking for a language that they can understand to be introduced into the churches. Their masters in peace, the Turks, to put it frank, were very generous that, even if they didn’t care about their education and happiness, at least they didn’t involve themselves in their laws and language and did not involve themselves in church and school questions. On the contrary, their spiritual masters, the Greeks, which the Constantinople Patriarchy sent to them, always tried to destroy their national conciousness. And in that way over time they tried to impose the Greek language in cities and places to attain domination over theirs’ and to minimize the usage of the Bulgaro-Slavic language. However in the villages, even the violent attempts by the selfish Greek hierarchy to exterminate the Slavic identity of the people were useless although they tried numerous times, so that everywhere the Greek language was introduced in worshipping and prayers, and everywhere where there’s a school, Greek is taught by force.
But again, till nowadays these village people have preserved their language and their Slavic identity and kept it the same as their grandfathers’ through the ages, like their most precious heritage, so this language of Macedonian Bulgarians, despite a misfortunate destiny and despite the fact that many foreign words have snuck in and its grammar is somewhat crippled, it is still very rich in the roots of its Slavic words, which have been preserved from the oldest times, and there are such names and expressions that come from the Old Slavic and which has an obvious connection with other, far away groups of Slavs and it especially displays the biggest connection between the nowadays language of the Macedonian Slavs and of Old Church Slavonic. Naturally, the language of this Slavic group, left without any care during the ages and exposed to the deleteriously foreign influences, was somewhat altered in the sense of proper speech and grammar forms as well as in the harmonious sounds which are a characteristic of Old Slavonic.
In Macedonia, almost every region has its characteristic dialect which has at least something different from the other dialects however this fact should not be a wonder for in similar circumstances when there is no care for a language and when there is no public use and literacy, languages in general vanish and become other languages. And why this Slavic branch didn’t completely vanish and flow into other nations should be understood from the fact that the Bulgarian is very loyal to his language and his peoples’ heritage and because he has a fine temper, his whole life he spends in his village among his fellow countrymen, far away from foreign influence, and works non-stop on his farm, with friendly conversation, talking and singing his numerous songs. In the mountains when he feeds his livestock or when he cuts trees or does his farmers’ work, or in a meadow when he makes hay, on a public holiday where a large crowd has gathered or is dancing the ‘Kolo’, hills and valleys are full of his dear sounding and sentimental singing, which he, together with his language succeeded from his grandfathers’. But especially the females, like some singing birds, in their youth spend their whole life singing.
That these Macedonian Bulgarians, of whom these songs are found, were once called Slavs, I have clear proof through the writings of the Slavic apostles Saints Kiril and Metodi and their pupils, who told that, the holy scripture should be translated in the Slavonic language, thus they only recently accepted the name of their Bulgarian invaders as their own, which is more a political and state term rather than an ethnic one. However I have called these songs Bulgarian rather than Slavonic, because today whenever one asks a Macedonian Slav: what are you? On the spot he would reply: I am a Bulgarian and my language is called Bulgarian, although many of the literate people always call themselves Slavjano bulgarians. The Bulgarian dialects northwards from Macedonia and especially in old Serbia, around Vranje, Kumanovo, Dupnica are closer to the Serbian language than this southern Macedonian dialect.
Translation from the text provided via this Tatar website;
http://makedonija.150m.com/makedonija/verkovichfolksongsmacedonianbulgarians.htm
YOUR PROPAGANDA MATERIAL, BACK TO YOUR HEAD
tva sho go pishe u vashta istoria vrska nema oti se znae tatarite nemat istoria . I sho saa sakate da ukradete nashta ?
epa **** se v'f g'za
КАТАРЏИЕВ: Ваквите прашања стојат. Сите наши луѓе се именувале како Бугари“...
Нема лошо! Лошо е кога некоj после смртта им ги калесва "македонци"!
| quote: |
| Originally posted by dnahla ФОРУМ: Дали навистина Делчев се изјаснувал како Бугарин и зошто? КАТАРЏИЕВ: Ваквите прашања стојат. Сите наши луѓе се именувале како Бугари“... Нема лошо! Лошо е кога некоj после смртта им ги калесва "македонци"! |
Te molam kasi mi zosto Bugarite go ubija Goce?
Blagodaram
| quote: |
| Originally posted by Makedonec 2001 Pak nemi odgovori. Zosto Bugarite pratile 2 so Turcite da go poznat i ubijat Goce? |
уточни го прашаньето, не се разбира што сакаш да кажеш..
командирот на турската военна част, убила Гоце Делчев во с. Баница, Серско, е учил заедно со Гоце во военното училиште во Софиja, како бугарски државьанин..после избегал во Турциja и станал турски офицер
ова е добре извесна историja
Kako prvo Goce e roden vo Kukus, denesna Grcija, koja nema blaga veze so Bugarija.
Taka da, otvorete gi ocite i razgledajte gi faktite:
GOCE DELCEV BIL MAKEDONEC
Turkish documents about the murder of Gotse Delchev
Appendix No 16. A photocopy by the telegram of Salonik valiya (chief of Vilaet) Hasan Fahmi from May, 5, 1903. The telegram contains the phrase:
„The cheta of the one of the famous leaders Delchev, is composed by twenty one rebels, but shamelesses from the Bulgarian population joined to the cheta and they together counted almost from seventy to eighty persons. They were encircled by the Ottoman army in the village of Banitsa which is outlying two and half hours from Seres".
Не бе моме, не ние Гоце тврди дека е Бугарин:
http://www.geocities.com/mac_truth/secrets/goce.html
Да направиме резиме:
- Гоце Делчев се родил во Кукуш - Егејска Македонија (Грција),
- Се школувал во Софија - Бугарија,
- Учителствувал во Штип и други места во источна Македонија,
- Се движел на територијата на Пиринска, Егејска и денешна Македонија,
- Се борел за Автономија на Македонија,
- и.т.н
Во горните реченици најчесто се среќава името Македонија, па сега секој нека тумачи како што сака - кој бил Гоце Делчев!!!
| quote: |
| Originally posted by Duhot na Vovata "Kako mozete da tvrdite deka Goce Delcev bil bugarin koga toj najstrogo se portivel na vrhovistickite idei" Не бе моме, не ние Гоце тврди дека е Бугарин: http://www.geocities.com/mac_truth/secrets/goce.html |
Ant this is of course the Original one... the poor one mourring about the Bulgarishtinata....
Karev, Misirkov, Berovski, Pulevski, Tartarchev, all of them are declaring as Macedonians and Talking about Macedonians, but Delchev is talking "... we are Bulgarians...", how handy for you :-)
Now tell me a story how Gotse was Bulgar
and answear the question, why Bulgars "handed him over" to the Turks to kill him....
| quote: |
| Originally posted by Leopold As for Misirkov and Tatarchev - could you check what exactly were they declaring? |
well if you are blind here is it for you:
I said :" they were declaring as Macedonians and talking about Macedonians
so the Excerpt of Tartarchev shows you one case where they are Talking about Macedonians and not about Bulgar Macedonians as you would put it, or about Bulgarians as in your letter from Gotse....
and If you are blind to read for your self, Karev answeared the Question: "Are you Macedonian" with Yes,
Quest. "Subsequently Greek"
Answear. "I dont know about this, Im Macedonian"
Question. "Direct descendant of Alexander the Great"
Answear. " Yes"....
So to simplify the matter for you, to better understand what I said:
Tartarchev is example that they were talking about Macedonians
Karev is example about what they ment by the Term Macedonian...
Hope you can get the picture, if not, is your problem.....
Appendix No 17. A photocopy by the telegram of the Myutisarif of Seres from May, 9, 1903. The document has the words:
„I am informing you that the killed famous rebel Delchev wanted to pick on revolt the whole village population and that from the declaration of the captive hurt rebel Georgi we knew about existence of weapons in every village. The authorities know, according to the last information, that the Bulgarians from the village of Rondi near Seres are rebels and they help to the chetas of the Committee".
Appendix No 18. A photocopy by the telegram, written to the Turkish Embassy in Bulgaria, May, 9, 1903. It contains the phrase:
„On April, 22 (May, 5), in the village of Banitsa one of the leaders of the Bulgarian Committees, with name Delchev, was killed“.
http://makedonskaistorija.blog.com.mk/node/2411
Попис од европска Турција од 1911 г. Во Албанските вилаети нема Албанци, а во Косовскиот вилает нема Срби, туку само Бугари, Грци и Муслимани. И во Косово до 1912 г. немало присуство на СПЦ, па затоа сите православни косовари оделе во патријаршиски (грчки) или егзархиски (бугарски) цркви, па затоа имаме само „Грци“ и „Бугари“ на Косово, но и во Македонија. За информација, во состав на косовскиот вилает припаѓала и Рашка- права Србија и Пеќ- седиштето на СПЦ. Денеска Бугарите со овие пописи сакаат да докажат дека Македонците се Бугари, оти на турските пописи немало забележано Македонци. Тоа е така, бидејки Отоманската империја признавала на својата територија само две црковни организации: бугарската и грчката, а Турците своите поданици ги делеле по верска, а не етничка основа. Сите Македонци, Срби, Власи и Албанци кои биле егзархисти по турските документи, но и по нивните лични документи биле заведени како Бугари, додеак сите оние кои биле патријаршисти по нивните лични документи биле заведени како Грци.
Е коя религия е бугарска и коя турска, бе ефенди?
| quote: |
| Originally posted by gastokljav TURCITE жителите на отоманската империја ги делат по религијата, а не по националноста. Е коя религия е бугарска и коя турска, бе ефенди? |
Nemas argumenti da odgovoris prikladno na mojot seriozen i istoriski izdrzan i validen odgovor, pa moras gluposti da treskas.
Samiot Hilmi Pasa si rekol kako gi delele turcite svoite podanoci.
Sakas da kazes deka lugeto od Rashka (centarot na srpskoto pleme) i Pech se Bugari i Grci, oti taka se zavedeni po turskite popisi? Togash nemalo pechka patrijarsija vo Raska, bila ukinata 1766 g.
Ефенди, кои цркви и училишта се посетували во 17 век?
Патописот на турскиoт патописец Евлија ибн Дервиш Мехмед Зили, прочуен како Евлија Челеби (1611 - ок. 1682), е создаван од 1660 до 1662 и во 1668 г. Во своите патеписни белешки за она што сега не интересира Евилија Челеби запишал:
Скопје: „Црквите - Тука постојат ерменска, бугарска, српска и еврејска божја куќа, а нема франечки, унгарски и германски. Латини [Латини, според Е.Челеби биле Дубровчаните. - А.М.] има достатно; тие своите верски обреди ги извршуваат во српските цркви.“
„...го минавме бугарското село Нагоричано и ноќевавме во село Мурад Карјеси [Кое село се викало така не се знае. - А.М.]. Тоа е бугарско село од шестотини куќи.“
По патот од Велес кон Прилеп: „Селото Извор... е бугарско.“
Прилеп: „Градот има вкупно десет маала со илјада куќи... Жителите претежно зборуваат бугарски, зашто сета раја се Бугари.“
Битола: „Овде, велат, во времето на Александар Велики бил еден голем храм и заради тоа самото место е наречено Манастир“.
Штип: ...во него има 2240 богати куќи... Во градот има уште 24 муслимански маала... Месното население зборува правилно турски јазик. Рајата, бидејќи се Срби и Бугари, зборува исто така и српски и бугарски. ...Бидејќи вилаетот Овче Поле е близу до тој град, градските жители исто така зборуваат и на јуручки дијалект.“
| quote: |
| Originally posted by gastokljav ги класифицираме нашите поданици според црквите и училиштата кои што ги посетуваат“ Ефенди, кои цркви и училишта се посетували во 17 век? Патописот на турскиoт патописец Евлија ибн Дервиш Мехмед Зили, прочуен како Евлија Челеби (1611 - ок. 1682), е создаван од 1660 до 1662 и во 1668 г. Во своите патеписни белешки за она што сега не интересира Евилија Челеби запишал: Скопје: „Црквите - Тука постојат ерменска, бугарска, српска и еврејска божја куќа, а нема франечки, унгарски и германски. Латини [Латини, според Е.Челеби биле Дубровчаните. - А.М.] има достатно; тие своите верски обреди ги извршуваат во српските цркви.“ „...го минавме бугарското село Нагоричано и ноќевавме во село Мурад Карјеси [Кое село се викало така не се знае. - А.М.]. Тоа е бугарско село од шестотини куќи.“ По патот од Велес кон Прилеп: „Селото Извор... е бугарско.“ Прилеп: „Градот има вкупно десет маала со илјада куќи... Жителите претежно зборуваат бугарски, зашто сета раја се Бугари.“ Битола: „Овде, велат, во времето на Александар Велики бил еден голем храм и заради тоа самото место е наречено Манастир“. Штип: ...во него има 2240 богати куќи... Во градот има уште 24 муслимански маала... Месното население зборува правилно турски јазик. Рајата, бидејќи се Срби и Бугари, зборува исто така и српски и бугарски. ...Бидејќи вилаетот Овче Поле е близу до тој град, градските жители исто така зборуваат и на јуручки дијалект.“ |
Бугарската и српската пропаганда машинерија, за да докажат Срби и Бугари во Македонија, се користат со неточни и погрешни записи на странски патеписци и хроничари за Македонија, иако најголем дел од нив никогаш не поминале низ Македонија и не разговарале со нејзините жители.
Од 972 г. бугарската држава не постои и територијата на Бугарија е поделена на повеќе административни единици тнр. Теми. Но, за да ги асимилира различните етникуми во својата држава, Византија ги менува имињата на окупираните територии; така, територијата на Тракија станува тема Македонија, територијата на Македонија, Црна Гора, Албанија, сегашна Србија и некогашна Панонија до Срем, стануваат тема Бугарија (Воулгариа), а територијата на права Бугарија станува тема Паристрион, а жителите Паристрионци (Ibidem, p. 43-49./Vezi P. Diaconu, Les Petch#233;negues..., p. 112-115, N. Iorga, Les premieres cristallisations d'#201;tat des Roumains, “Bulletin de la Section Historique”, 5-8, 1920, 1, p. 33-46; N. B#259;nescu, Les premiers t#233;moignages byzantins sur les Roumains de Bas-Danube, “Byzantinisch-Neugriechische Jahrb#252;cher”, 3, 1922, p. 287-310 / N. B#259;nescu, Les duch#233;s byzantins de Paristrion (Paradounavon) et de Bulgarie, Bucarest, 1946, p. 101; P. Diaconu, Les Petch#233;negues..., p. 101). Така, Тракијците во византиските извори ги нарекуваа Македонци, Македонците, Србите, Албанците, Власите кои живееја во темата Воулгарија ги нарекуваат Бугари, Бугарите ги нарекуваа Мизи или Паристрионци итн.
Мапа на Темите во Византија 1025 г., Македонија со Србија се тема Бугарија, па затоа Византијците од 10 век ги нарекуваат Македонците (и Србите) Бугари, односно жители на темата Бугарија. Денешна Бугарија е тема Паристрион, а јужна Бугарија - Тракија е тема Македонија, па сите жители од географска Тракија, а тема Македонија, се наречени Македонци, а оние од Паристрион- Мизи, Паристрионци. Ако Македонците во 10 век биле Бугари, следува дека денешниве Бугари не се Бугари оти не се наречени Бугари после 972 г., туку Византијците ги нарекуваат Македонци и Паристрионци- Мизијци, според темите на кои припаѓаат.
Така, по византискита книжнина, Македонците ги нарекуваат Бугари, по територијата каде што живеат- тема Бугарија, а пак Македонци за Византија се луѓето од темата Македонија (околу Одрин-Едрене), пред се словенизирани Траки, Евреи, Ерменци, Ромеи-Грци, итн. Затоа, многу од подоцнежните писатели, хроничари и патеписци за Макединија и останатите територии од темата Бугарија, го користат терминот Бугари и согласно со тоа, наоѓаат Бугари во Македонија. Но, истите тие кои се служат со тематската поделба од Византија, Македонци лоцираат во источна Тракија, каде што некогаш била византиската тема Македонија. Некои пак, Македонија ја представуваат како Србија, мислејќи на Душановото Царство, чие седиште било во Македонија. Османлиите, ја имаат наследено византиската традиција на поимот бугар, па сите Словени во Османлиското Царство ги нарекувале Бугари (Friedman 1975, str. 84). Еве, уште еден пример дека и Босанциtе биле „Бугари“; во 16 век, ерменецот Симеон Лехаци патува низ Турција, азијска и европска; посетувајќи ја Босна и Сарајево, вели дека сите луѓе таму се Бугари и зборат „болгарски“, а нивните села ги нарекува „болгарски села“ (Симеон Лехаци, Путевые заметки, хроника и памятные записи; изучил и опубликовал Нерсес Акинян, Вена, 1936). Зарем Босанците се Бугари?Да не должам многу, во овој контекст ќе го спомнам Евлија Челеби, познатиот турски патеписец, само да се докаже дека ја користи тематската поделба на Византија, но пак прави многу грешки, всушност каша-попара, што би рекол народот. И тој, Босанците ги окарактеризира како Бугари. Во своите записи за Босна, Евлија Челеби како бугарски градови ги представува Сарајево, Сребреница и Рача (на устието на Дрина во Сава), со жители Бугари (Glasnik zemaljskog muzeja u Bosni i Hercegovini, XX, 1908, str 184,186, 304,305,310,338). Бугари, наоѓа и низ Србија и Македонија, но Македонци лоцира во Тракија, а за него најголеми македонски градови се Пловдив и Солун (Ibid. 410; 418; 423; 423-424; 424; 427-428 и 430-431; 432; 436; 442; 450-451; 454; 455; 456; 466; 468; 482-483; 518 и 582). Бугарските пропагандисти пак, само презентираат пишанија од Челеби за Македонија, каде што тој наоѓа Бугари, но ги „забораваат“ Бугарите од Босна и Србија, како и Македонците од Тракија, оти сосема е јасно, дека скоро сите патеписци, своите „податоци“ ги треселе од рака или користеле не етничка, туку византиска поделба на луѓето по теми. Ако бугарската историографија, ја презентира целата вистинска документација на Челеби, кој наоѓа Бугари и во Србија, Босна и Македонија, ќе падне во вода нивната пропаганда дека Македонците се Бугари.
Случај Василиј Втори Македонецот- Бугароубиецот
Најубаво ќе ја разбереме византиската терминологија на луѓето по теми, ако го разгледаме случајот со византискиот император Василиј Втори Македонецот, Бугароубиецот. Василиј Втори Македонецот припаѓа на лозата на Македонците, чиј родоначенлик е Василиј Први, по потекло Ерменец, од ерменска фамилија или мешано словеноерменска, која стотина години живеела во Адријанопол-Едрене, и, поради тоа што е роден (811 г.) во тема Македонија, во сите византиски извори е наречен Македонец, а неговата династија Македонци - „Македонос“ (Извори: 1. Ibidem, p. 228; cf. GSBH, V, p. 155 / 2. "Basil I." Encyclop#230;dia Britannica. 2005. / 3. Abstracts from the International Conference ARMENIAN CONSTANTINOPLE organized by R.G. Hovannisian, UCLA, May 19-20, 2001, UNIVERSITY OF CALIFORNIA, LOS ANGELES, DICKSON AUDITORIUM). Така, Ерменците и сите останати националности што живееја во темата Македонија (историски Тракија) станаа по византиските книги Македонци, а Македонците оти живееја во тема Бугарија станаа Бугари. Василиј Втори Македонецот е најлутиот непријател на Самоил. Во 1014 г. кај Беласица, Василиј Втори Македонецот ја победува македонската армија на Самоил, каде убива неколку илјади македонски војници. По оваа битка, Василиј Втори Македонецот од страна на византиските хроничари е наречен Бугароубиецот т.е. убиец на жители од темата Бугарија, а не етнички Бугари.
Но, Бугарите забораваат дека во средновековната српска држава, во чиј состав влегува и Македонија, не се забележани Бугари. Тогаш, средновековните Срби не крстиле нас Македонците со ново политичко име- Грци, односно Ромеи. Од друга пак страна, националистичките српски кругови пропагираат дека во нивната средновековна држава се спомнуваат само Грци (Византијци) и Срби, па според тоа Македонците биле Срби. И овие Срби, „забораваат“ да спомнат дека Македонците се наречени Ромеи, Грци (Византијци), а Македонија ја нарекле Романија (Византија) и целосно ги одвоиле од „србље“. Српската националистичка пропаганда тврди дека во нивната средновековна држава се населиле српски доселеници, па настанала србизација на Македонија. Секако, ништо од тоа не е точно. Сите српски средновековни документи велат, дека во Македонија немало Срби, а сите Македонци се наречени политички Грци, Византијци. Затоа, подолу презентирам документи од последните владеења на Србите во Македонија, каде што никогаш не се забележани Срби; подоцна, Македонците не би можеле да станат Срби, оти потпаѓа Македонија под турка власт.Во големата даровна повелба на Хиландар од 1348 г., Цар Душан вели дека државата е поделена на два дела: Романија и Србија; Романија е целата територија од Полог и Скопје т.е. цела Македонија, а народот на Македонија го нарекува „Романих“- Византијци (Извор:Владимир Ћоровић: “ИСТОРИЈА СРПСКОГ НАРОДА”, наслов „Стварање српског царства“, Прва књига, Издавачи "Глас српски", Бања Лука, "Ars Libri", Београд, 1997 г.). Истата поделба се спомнува и во Меѓународниот Договор со Дубровник од 20. септември 1349 г., каде што Цар Душан, пак Македонците ги нарекува Романи (Византијци) или пак Грци (Византијци). Неговиот син Rex iunior Урош е прогласен за крал и е задолжен за романските (грчките, византијските) земји- Македонија, да ги владее по „ромејските“ т.е. византиските закони (Владимир Ћоровић: ИСТОРИЈА СРПСКОГ НАРОДА, наслов „Стварање српског царства“, Прва књига, Издавачи "Глас српски", Бања Лука, "Ars Libri", Београд, 2001 г.). Сочуван е и запис на овчеполски монах од 14 век за српскиот крал Урош Стефан, син на Цар Душан каде се вели „јас слуга божји Станислав, ја завршив оваа книга во деновите на превисокиот крал Урош Стефан, чиј татко го ослепи и го прати кај Ромеите. И оти 7 години минаа, го прими кралството на сите земји српски, поморски и подунавски и ОВЧЕПОЛСКИ ...“(Lj Stojanovic, Stari srpski zapisi i natpisi, Beograd, 1902, I, zapis 56). Според записот на овчеполскиот монах, во Овчеполието живееле Ромеи (Византијци) т.е. Македонци, во кои се вбројува и самиот, а овчеполските земји не биле српски.
Најверојатно, поради долгогодишната византиска окупација на Македонија и византиската култура која ја имале средновековните Македонци, средновековната српска држава Македонците ги нарекува со име Рoмеи, Византијци, додека цела Македонија е наречена Романија, со спомнати следниве градови: Просек, Штип, Брегалница, Струма, Струмица, Сер, Редина, најверојатно и Скопје (Владимир Ћоровић: ИСТОРИЈА СРПСКОГ НАРОДА, наслов „Стварање српског царства“, Прва књига, Издавачи "Глас српски", Бања Лука, "Ars Libri", Београд, 1997 г.).
Во Житието на Цар Душан пак се зборува дека Македонија е Романија (Грција, Византија), а Македонците се Ромеи (Византијци, Грци), а тука како ромејски (грчки градови) се спомнати: Охрид, Прилеп, Костур, Лерин, Железнец, Струмица, Воден и Чемрен; во споменатите места, никогаш не живеело елинско население (Извор: Житије Цара Душана, критика академика Симе Ћирковића и Божидара Ћирковића). Историските податоци се недвосмислени: Македонија за средновековните Срби била Византија-Романија-Грција, а народот бил несрпски и небугарски, бидејки по освојувањето на делови од Бугарија, во некои средновековни списи се спомнуваат и Бугари, секако покрај Македонците (Ромеи). Во повелба на Цар Душан од 1346 г. од Дечани се титулира како „цар на српските, приморските и грчките земји“ (F Miklosic, Monumenta, CXXI, str 141). Под грчки земји се подразбира секогаш Македонија.
Сочувани се неколку Повелби на кралот Волкашин и Деспотот Углеша, владетели на териториите на денешна пиринска и вардарска Македонија, каде Македонците, по ист обичај, пак ги нарекуваат Грци; на спомнатата територија, никогаш не живееле Грци, па со сигурност се утврдува дека името Грци е дадено на Македонците. За Волкашин, пиринските и вардарските Македонци се Ромеи, т.е. Византијци, Грци („Monumenta Serbica”,Wien, 1851, str 180/181). Деспот Углеша во неговата феудална држава на територијата на денешна пиринска Македонија, вели дека живеат само Грци, никаде не спомнуваат Бугари и Срби, па себеси се титулира како „господар на сите Грци и Поморјето“ (S. Novakovic, Zakonski spomenici srpskih dr#382;ava srednjeg veka, 1912, str 509).
Селото Мајдан ...Одејќи натаму два часа, одново поминуваме низ многу напредни села, со кули. Бидејќи во тие краишта се наоѓаат многу бугарски ајдути, во селата се наоѓаат високи кули...“
„Ова гратче Струга... има триста со ќерамиди покриени, цврсто градени куќи... има само три муслимански маала, но има многу бугарски и грчки неверници“.
Охрид: „Тука има вкупно 17 маала: 10 муслимански, а 7 на грчките, бугарските и атинските неверници.“
Касабата Старова: „Од ова место убаво се гледа касабата Поградец. И оваа касаба се наоѓа на територијата на охридскиот санџак и спаѓа во хас на хеговиот санџак бек. Ја управува (санџакбеговиот) војвода... Неговата нахија се состои од 70 села. Сета негова раја и повластени жители (бераја) се Бугари. ...во овој доаѓа еден чорбаџија од јаничарскиот оџак девширме-ага [Девширме значи собирање на христијански деца за јаничарскиот корпус. - А.М.] од името на царскиот дворец на неговото величество царот и одовде одведува неколку стотици одбрани бугарски и грчки (рум) младичи“.
Радовиш: „Сета ова раја од касабата се Бугари. ...Радовиш има околу 400 покриени со ќерамиди куќи“.
Тиквеш: „Неговата нахија се состои од 70 добро населени и богати села... Сета раја во тие села се Бугари и тоа се бугарски села.“
Валандово: „Вистинското име му е Вландово (Виландива), а тоа на бугарски значи - голем поп. ...Муслимани има малку, христијани Бугари многу.“
Петрич: „На српки јазик тоа значи...“ - но, не запишал Евлија Челиби што значи, оставил празно, исто како и во описот на „гратче Ветрене“ - село западно од Струма (сега во Грција, Нео Петринци).