поезија на angel
Sedi mirna, nikoj ne me znael
vo mene talent od poet da ti trael.
I jas se chudam shto toa mi bidna
poetesa li kje bidam nekoja si idna.
Vrska nemav za shto se me biva
Jas sum imala nekoja narav diva,
Pisuvam pesni za se i seshto
ma se chudam, i toa mnogu veshto.
Ako mislata vo let ne ja fakjam
taa mi bega vo nepovrat ja prakjam.
Idei dobivam od nikade, taka lesno
naskoro i forumchevo kje mi bide tesno.
Ja nema cigankata da me fail
so lagi dushichkava da mi ja gali,
pa moram sama eve da kazam
ama navistina taka e ne ve lazam.
Te molam Gospode daj mi sila
vo vakva sostojba dodega ne sum bila.
Resheie ne gledam za ova shto se sluchuva
a sepak brzo i veshto treba da se odluchuva.
Jas sakam da im e na dobro na site
ne me ostavaj vo konfuzija da mi minuvaat dnite.
Kazi mi kako so ova da se boram
te molam, pokazi mi shto treba da storam.
Imaj milost za mene smrtnik eden
ne dozvoluvaj zivotot da mi stane beden.
Daj mi uka, daj mi veshtina i sila
ne me prakjaj tamu kade shto ne sum bila.
Tamu kade shto izlez nemozam da najdam,
tamu kade shto vaka bedna nemozam da se snajdam
ili pomosh daj mi nesebichna i cela
da ti go vratam ona shto mozebi sum ti go zeala.
Zatoa shto ne sum znaela kako toa ide
zatoa shto ne sum znaela kako so toa kje bide,
ili shto e neznam vekje ni samata jas
no sepak od tebe baram uka i spas.
Te molam Gospode, imeto tvoe kje go slavam
no pokazi mi dobro ili losho dali pravam,
dali ova ponatamu ne e rabota moja
NEKA BIDE GOSPODE VOLJATA TVOJA!
Излегувам од кожа, мене ми се бега,
доста ми е, излегувам веднаш сега.
Ќе фатам магла, ќе бидам прав
во пустина до бескрај и не ми е страв.
Подобро е така отколку да тажам
подобро е така или веднаш да кажам
крај, крај, крај, крај, крај, крај......
е*ен крај на овој суров бескрај.
Нека оди се без трага и без глас
на мојава душа и е доста и бара спас
нека го снема овој холограм од живот цел
нека ми се врати она што некој подмолно ми го зел.
Болка ме тера да прснам во плач
болка голема како во срцето мач,
ја мразам, зошто ова ми се случува
кој овде вака за мене одлучува.
И тогаш од градиве избива екот:
,,Стој, не си ти маченик на векот,,
Утеха и прошка барам од Бога,
со што ли заслужив ваква казна строга.
Никому лошотилук не сум помислила,
никаков заговор и измама не сум смислила,
лажам ли, кој би знаел вистината да ја каже,
вистина ли е или сега само умов ме лаже.
Од преголем презир на се што злото прави
ангелот Бог во пеколот го стави
зошто од ангелот ѓавол се стори
кога тој презир во душата си створи.
Но зошто овој пекол толку многу пече?
Зошто грешки во грешки тој зад себе влече
кога човек од свое незнаење пати
по она што се згрешило и нема да се врати?
По она што можело поинаку да биде
по она што можело по друг тек да иде
ако само малку умот помалку дигал глас
ако препуштил интуицијата да најде спас.
Бестрага, доста ми е, крај
одам јас да барам некој рај.
Во која насока треба да се оди
етееее...., незнам кој пат до рајот води.
Патокази нема, се е избришано,
можеби во душата е некаде сеуште запишано.
Сега ли најде мојот ангел чувар да спие
види го заспал кога најпотребен ми е.
Поетеса, суицидиста и надеж
Поезијата е одраз на мојата ранета душа
но грижи немам дали некој ја слуша,
поетесата никогаш нема да биде сватена
но мојава поезија ми е срцето испратена.
Јас само маките мои во стихови ги редам
јас само стихови редам и немоќно седам
на работ на она што смрт се нарекува
од чиј страв поезијава се извлекува.
Јас сакам да рипнам од другата страна,
колку и да сакам секогаш постои брана
која вели чекај дај си уште фора
напиши песна со уште два-три збора.
Има нашто што љубов се вели
што ме држи душата да не се сели.
Можеби нешто ќе најдам што вреди
во овој холограм сеуште да се седи.
И така талкам во мракот без свеќа
надевјќи се во мракот да најдам среќа
од она малку што вреди да се биде
од другата страна да не се отиде.
Мисли заглавени во едно исто време
време кое ми донесе тешко бреме
кое сакам никогаш да не се случи
но кој тоа да се случи вака одлучи.
И повторно тоа па тоа во мислите се реди
сеќавањето на лошото од умов не ми бледи
а толку многу сакам слободна да бидам
и јас како и сите бел ден да видам.
Денот е бел но за мене не е,
од душава мака во мене се лее
и мир не ми дава да живеам по мое
да бидам своја на местото свое.
Мисли ме морат и ме навраќаат на злоба
злоба од луѓе кои ми створија тегоба
луѓе на кој доверба преголема им дадов
ја изневерија и сега ме боли падов.
И печат оставија на моево тело,
повреда тешка е нивното дело,
која цел живот на себе ќе ја носам
а за заборав помош од Господ просам.
Но заборав нема зошто печатот си стои,
времето не го брише, години безброи,
и се додека тој печат е тука и така
јас несакам да не пукнам од мака.
Зошто тоа така го сторија,
зошто оваа рана ми ја створија,
зарем луѓе без душа се, опиени по пари,
слава и други земски благодетни ствари.
А душата зарем ја заборавија тие?
Каде е нивната, зарем вешто се крие
та без совест зло ми сторија,
без жал рана тешка ми отворија.
И сега ваква да живеам не сакам јас
во самоубиство гледам единствен спас
но да постојам во животов морам
за да на блиските проблем не им створам.
Затоа бегам, бегам, бегам од мислите свои
бегам и ги прогласувам дека не се мои,
бегам, бегам подалеку од нив да бидам
бегам што се случило да неможам да видам.
А тоа бекство до кога ќе трае
тоа само Господ мил го знае,
тој ќе одлучи кога ќе дојде крајот,
ќе одлучи кога ќе сум спремна за во рајот.
Зошто сум на оваа планета еве вака
поима немам па ќе си пукнам од мака.
Што незнам зошто сум се родила јас
а знае ли некој да ми каже од вас?
Мама ми вели ме родила по грешка,
ебате беља, каква вистина тешка,
па кој тогаш одлучил да дојдам
низ процесот на прераѓање да пројдам.
Ај што дојдов но што задача сега имам?
Што да правам, наредби ли да примам
животот да тече стихијно како река,
еххх....кој знае уште што ме чека.
И зошто сум тука, прашање е важно
да се сетам на нешто макар и лажно,
некоја смисла на постоењето мое
да знам зошто е, како е и кое.
Хмммм...... ништо на ум не ми паѓа
види никаква идеа не ми се раѓа
што мајка барам на овој свет?
Сега знам само дека станав поет.
Mi verija najdobra griza i nega
go dobiv sprotivnoto i sto sega,
dobiv trajna bolest, intrigi i laga
pa ne sakam da ziveam poveke vo ovaa taga.
Dushava od taga ke mi prsne na parcinja
me bolat, me pecat vo nea bezbroj zarcinja
poradi onie na koi bezrezervna doverba im dadov,
me izlazaa, izneverija, sakam da umram od padov.
Sakam da umram, sakam da me nema
za samoubistvo imam i dobra shema
no zal me faka samo za edno
moite deca ke se cuvstvuvaat bedno.
Tie me drzat na svetov vaka
no naskoro ke puknam od maka
vo srceto moe kako zmija se svie
go gushi i toa ke prestane da bie.
Zal mi e, zalam sto e vaka,
zal mi e zalam sto se sluci taka
no ne mozam da ziveam od ovaa covecka beda
Gospod neka mi prosti no mene mi se bega.
Se umoriv, sila vo mene nema
gorchina, ochaj i taga mi ja zema
solzi i maka, depresija teshka
Gospode jas najmnogu plativ za tugjata greshka.
Cehot so zdravjeto moe go plativ
neizlechiva bolest od greshkata fativ
a rekoa deka najstrucni se tie
a vidi me sega, bol vo srce me vie.
"Najstrucnite" se vide deka nemaat dushi
loshoto shto mi go storija sega me srushi
da umram, da umram, da puknam sega
od ovoj zivot razocharan mene mi se bega.
Sto ke pravis so niv Gospode ne mi e vazno
no mene prosti mi, vo srceto mi e tazno
misli me machat, me morat, me pechat
laga e se shto i pred tebe ke rechat.
Jas moram da odam, si odam, zbogum velam
ako postoi rajot tamu dushava ja selam
ovde za mene e pekol, ogan i prav
si odam, zbogum, ne ne mi e strav.
Ispeav dovojno pesni
teshki maki opeav vo stihovi lesni
ja kazav mojata taga, bolka i maka
sega da si odam edinstveno dushava mi saka.
Jas sum "duh koji hoda"
a patot me vodi vo sloboda.
Macen i trnliv e toj pat tezok
straden, gorcliv i mnogu zezok.
No pat e pat i da se patuva mora
no so krajot ne me ocekuva sredba skora,
kolku i da posakuvam sredbata da dojde
mnogu vreme ke treba patuvanjeto da projde.
Lom, piskotnici, jadez i bodezi jaki
vo dusava se svile teski, uzasni maki
zarobena taa vo sevo ova cheka
da se oslobodi od ova ovde doveka.
I sega vaka vo uzasov sto da se pravi
nekoj bi rekol imeto Gospodovo da se slavi,
za makite teski blagodarnost da se rodi
zatoa sto takvite maki vo duhoven rast ne vodi.
Oooo....vakov rast bas i ne mi treba,
za vakov tezok rast ne cuvstvuvav potreba.
Ako ideata za rast e samo uteha edna
togas mojava sudbina e premnogu bedna.
HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAAAAAAAAAAAAAAAAAAA...........
Poglednuvajki ja makata vo lice i smeejki i se glasno
mozebi se lazam no mislam deka se mi stanuva jasno!!!
Podobro smea histericna, silna i glasna otkolku plac
zosto so placot posakuvam i serviran harikiri mac.
Zrtva na samobendisani fraeri dozvoliv da bidam,
kolku glupava ispadnav, bez liceto da im go vidam.
Jas koja se smetav iskusna vo se si seshto
dozvoliv da me izmanipuliraat mnogu veshto.
I potoa kleveti i sram na mene da frlat javno
a jas na sud se dokazuvam mnogu bavno.
I se toa taka od nivna strana so lagi sporo odi,
sega neznam kade seto toa i dvete strani kje ne vodi.
A sepak gi zalam, budala li sum do kraj?
Dali samo zatoa shto sakam svoj mir i raj
ili navistina do mir na nivnite dushi mi e stalo,
dali i za niv vo srceto moe ima mesto malo.
No dali zadacha mi e dadena od Boga
da izdejstvuvam za niv kazna stroga,
ili da ostavam samiot toj da reshi
kakva kazna treba da dobie onoj shto greshi.
Nooo dali na zrtva edna rabotata nivna kje stoi
ili brojot na zrtvite kje bide golem i nema da moze da se izbroi?
Dali zatoa moram da bidam silna i stroga
no dali zatoa moze da ispadnam i Baba Roga?
Ona shto mi go storija se greshki mnogu teshki,
mi otvorija rani i fizichki i dushevni mnogu zeshki
I shto sega jas so niv ponatamu da pravam
dali da se povlecham ili razbiranje za niv da davam?
Se nadevam deka se ponatamu samoto kje mi se kaze.
Se nadevam deka lukaviot um nema da me izlaze
zoshto grev na dushava ne sakam da nosam
i proshka od Boga poradi toa od nego da prosam.
Daj Gospode pomogni mi i daj mi uka
zoshto za mene ova e teshko i cela nova nauka.
Da gresham nesakam, samo toa dobro go znam,
dali zemska pravdina ili proshka treba da dam.
Ili da ostavam rabotite spontano da si techat
zo{to nesakam od toa posledici ponatamu da si vle~am.
Sakam dushava da mi ostane chista bez damka,
daj mi znak a jas kje se fatam i za najmala slamka.
Sekoj znak od tebe shto kje mi bide praten
te uveruvam deka od mene nema da bide vraten.
Seto ona shto od mene kje go pobarash da go storam
kje go storam zatoa {shto e tvoe i taka sakam i moram.
Od se i seshto samo vo tebe imam verba cela,
ne me ostavaj so misli vo umot na dva dela.
Kazi mi ushte zoshto preziveav i zoshto sum ushte tuka
te molam Gospode, te molam, te molam daj mi uka.
VOLJATA GOSPODOVA ZA MOITE MAChITELI
Na sovesta nivna da ostavam se da bide
iako se se znae i se dobro se vide?
Na sovesta nivna grevot neka bide
za se ona shto kje sleduva i shto kje ide.
I neka bide voljata Tvoja
toa kje bide i voljata moja.
Ti Tvorecu, nie delo na tvojata raka
NEKA BIDE GOSPOD KAKO SAKA.
Jas velam ,,prosti im Gospode neznaat shto mi pravat,,
prosti im zoshto imeto Tvoe ne znaat da go slavat.
Za pari i slava umot im e pijan do kraj
gi zalam zatoa shto nema da znaat shto e toa raj.
Vo prgratki na egoto te molam ne gi zemaj site,
spasi gi onie shto so Tebe vo srcata kje gi minat dnite.
Za nivnite dushi te molam jas sega,
spoi gi bez mostot na ego dvata nivni brega.
Neka te pronajdat Tebe vo srceto svoe
kako shto jas Te pronajdov vo srcevo moe,
daj im razum, daj im bozestvena sila,
obdari gi so ljubovta tvoja bezuslovna i mila.