| Ancient history of the Macedonian Orthodox Church | |
| DJ_SHEMA | History of the Macedonian Orthodox Church In Macedonia, Christianity began to spread since the time of the holy apostles with their mission to the land, being the first mission to Europe. This first mission was materialized in the beginning of 51 A.D. with successful conclusion in 54 A.D. At the end of the pilgrimage, the apostles visited some Greek cities where they organized and incorporated Christian communities. In the apostolic mission out of Asia, St. Paul arrived in the Macedonian city of Filipi. According to the book "Deeds of the Saint Apostles", in the city of Troada, St. Paul in his dream confronted a Macedonian who was pleading with him to visit Macedonia and his people (D.A.16.9). The Macedonian nation and people, who only a few centuries before defended the western civilization in Europe, conquered Persia with it's ruthless and tyrannical rule over almost all of Asia, now were pleading to the apostolic disciple St. Paul, to come to Macedonia to bring and introduce the new illumination born in Asian Christianity. St. Paul, without any delay, answered the plea of Macedonia. The following day after his dream, his companions and coworkers Sila, Timothy and Luka escorted him. They sailed to the Macedonian city of Filipi (C.D.A. 16-11-12), fifteen miles from the seashore off the Aegean Sea. The city of Filipi was an important center of culture, religious and merchant activities, plus all of this, Filipi was a communication center crossed by Via Egnatia. The famous historical Macedonian King, Philip the Second, founded this famous and important city. Later this historical city had much to do with the downfall of the Republic of Rome in 42 A.D. However, now with a visit by the apostle St. Paul and his mission, Filipi became the first European city where Christianity was preached, accepted with open arms and love, and became the first European Christian community. The charming and excited new pupils of St. Paul were overwhelmingly Macedonians. The above can be verified from his message to the Philippians where he states that in Filipi, there were very few Greeks and Jews. After concluding his successful mission in Filipi, and leaving behind the evangelist Luka, the apostle St. Paul along with Sila and Timothy departed for Solun (D.A. 17), the largest city and main center of the Roman occupied Macedonia. Salonika and its ethnic composition was much more colorful in its ethnic diversity. There was a large Jewish community and other nationalities, although again the Macedonians predominated. The apostle St. Paul continued his important mission in the many synagogues in the city and in the city's other pagan religious communities. From now on, the apostolic mission divided it, visiting many more Macedonian cities like Ber and many others, founding more Christian communities. According to the same information as above, the population in all of the cities was predominantly Macedonian. The love St. Paul developed for the Macedonians was very warm and overwhelming - he stated the following, "I feel that way for all of you because I carry all of you in my heart." (F.I. 4-1.7.8 ) St. John, the Golden Mouth, tells us about the relationship of St. Paul and the Macedonians "Oh, his love for Macedonia and the Macedonians is very special and tender and plentiful" and further St. John, in his writings, in many places quotes the apostolic disciple always preaching in the other places for his special relationship with Salonikians and the other cities of Macedonia. In Macedonia, Christianity was the most rooted and developed than in any other part in the Roman Empire, right up to the fourth century. The Roman Emperor Constantine proclaimed Christianity as a state religion of the Empire. It goes without saying; his strength to do that definitely was based in Macedonia. From now on in Macedonia, Christianity was elevated to the highest organization than in any other place in the Roman Empire. In the Bible are well known, the Archbishopric and Episcopates of the Saloniki, Skupi, Astiko and Herakica as well as many others. From the beginning of this process, the now legal Christianity was stuck to certain stagnation, because of the insistence from Byzantium of certain Greek politicians and higher up clergy, that in no other language of the Empire was Christianity to be preached other than in Greek. These reactions were devastating for the higher level of organization of the Christian communities in the Empire. This stalemate and backwardness ended in the ninth century, with the appearance of the Salonika brothers St. Cyril and St. Methodius, who under the new influences in the Empire, definitely translated the Holy Books from Jewish, Latin and Greek to Macedonian. At that time, the Macedonian language had lost its originality and predominantly became a Slavic language with the influx of the enormous Slavic masses in the Empire from the North. |
| a-pin-dim | History of the Macedonian Orthodox Church According to the sources in the Acts, Saint Paul, Christ's disciple, began spreading Christianity in Macedonia and elsewhere on the Balkan Peninsula towards the mid 1st century AD. He visited this region on two occasions during his journeys through Europe and Asia. He was followed by Timothy and Silas, who remained in Macedonia after his departure. At that time, as a Roman province Macedonia often changed its borders and its ethnic composition. As a result of the Christianization in the first three centuries, the Christians in Macedonia at the beginning of the 4th century already had an organised Church with an established ecclesiastical hierarchy, whose bishops regularly participated at the ecumenical councils. In the 5th century the Church had several metropolises and dioceses. The metropolises of Thessalonica and Skopje were the most distinguished among them. Several Christian basilicas originate from this period, including the one near the village of Bardovci, in the western outskirts of Skopje. During the reign of the emperor Justinian I (527-565), who came from the village of Tauresium in the Skopje region, a new town was built near the emperor's birthplace, named Justiniana Prima after him. The Metropolitan of Skopje was appointed an autocephalous Archbishop. Cathellian was the first Archbishop of the Archdiocese Justiniana Prima. The other archbishops were: Benenat, Paul, John I, Leon and the last one John IX, who in 680-81 took part at the Trullo Council in Constantinople. [img]http://www.mpc.org.mk/_images/Kalendar/Svetiteli/sf/IMG_1544.jpg[/img] The Slav colonisation of Macedonia began in the 7th century, when the Slavs were assimilated with the native inhabitants. Their Christianization began in the 9th century with the life and work of the holy brothers, Saints Methodius and Cyril, who came from Thessalonica. They created the Cyrillic alphabet and translated the Holy Bible and several other scriptures so that the church services could be held in the vernacular. Their mission was continued by Saints Clement and Nahum of Ohrid at the end of 9th and in the beginning of the 10th century. Saint Clement founded the first University of the Slavs in this region, and Saint Nahum founded the first Slavic monastery on the shore of Lake Ohrid. In the second half of the 10th century, within the borders of Samuel's state, the autocephalous Ohrid Archdiocese was established with the rank of patriarchate. After the fall of Samuel's state, the Ohrid Archdiocese was reduced to a lower rank of church hierarchy (archbishopric) and it existed as such for eight centuries, until its abolishment in 1767 by the Turkish sultan Mustapha III, and its dioceses were annexed to the Patriarchate of Constantinople. From this moment on Macedonian people made all possible efforts to restore the Archdiocese. Its dioceses were under several jurisdictions of the neighbouring Orthodox Churches and this struggle became particularly fierce in the second part of the 19th and the first part of the 20th century. Convenient conditions for restoration of the independence were created not earlier than during World War II (1941-1945). Right before the end of the war, in 1944, in the village of Gorno Vranovci, an Initiative Board for Organisation of the Macedonian Orthodox Church was formed. In March, 1945, in Skopje, a Resolution to restore the Archdiocese of Ohrid as Macedonian Orthodox Church was made at the First Clergy and Laity Assembly. This decision was submitted to the Holy Synod of the Serbian Orthodox Church, since before World War II several dioceses in Macedonia were under the United Orthodox Church of Serbs, Croats and Slovenians, known later as Serbian Orthodox Church. The Synod of the Serbian Orthodox Church did not accept this decision, which resulted in the following actions of the Initiative Board: instead of as an autocephalous, the Board insisted on the Church being recognised as autonomous. This request was also rejected. In 1958, the Second Clergy and Laity Assembly was held in Ohrid and the proposal for restoration of the Ohrid Archdiocese of Saint Clement as a Macedonian Orthodox Church was accepted and Dositheus was appointed the first archbishop. [img]http://www.mpc.org.mk/_images/Kalendar/IMG_1676.jpg[/img] The Holy Synod of the Serbian Orthodox Church agreed with the decisions of the Macedonian Clergy and Laity Assembly in the resolution AS. No 47/1959 and 6/1959, minutes 57 of June 17/4, 1959. As a sign of agreement, a Liturgy was concelebrated with the Serbian Patriarch German, on July 19, 1959, in Skopje, in the church of Saint Menas. At the same time, Clement was ordained the bishop of Prespa and Bitola. This meant that the Holy Synod of the Serbian Orthodox Church gave autonomy to the Macedonian Orthodox Church, which remained in canonical unity with the Serbian Church under their Patriarch. Few days later, in the church of St. Nicholas in Љtip, H.E. Nahum was ordained the bishop of the diocese of Zletovo and Strumica. The Holy Synod of the Macedonian Orthodox Church was established together with other administrative bodies in the Archdiocese and the dioceses in conformity with the Constitution of the Macedonian Orthodox Church. In May, 1962, accompanied by Patriarch German and other representatives of the Serbian Orthodox Church, Patriarch Alexis of Moscow visited the Macedonian Orthodox Church. Among them were Metropolitan Nicodemus, Bishop Pimen and other dignitaries of the Russian Orthodox Church. On the feast of Saints Methodius and Cyril, in the church of the Holy Mother of God Kamenska, in Ohrid, Patriarch Alexis of Moscow, Patriarch German and the Macedonian Metropolitan Dositheus concelebrated Holy Liturgy. It was the first Holy Liturgy to be concelebrated by the head of the Macedonian Orthodox Church with heads of other autocephalous Orthodox Churches. In 1966 the relations with the Serbian Church got worse again. Due to the conflicts and misunderstandings, the Holy Synod of the Macedonian Orthodox Church summoned the Third Clergy and Laity Assembly on July 17, 1967, in Ohrid. At the formal session in the Ohrid church of St. Clement, the Holy Synod proclaimed the Macedonian Orthodox Church as AUTOCEPHALOUS. The act of proclamation was made by the Holy Synod of the Macedonian Orthodox Church during the Holy Liturgy celebrated in the church of St. Clement of Ohrid on July 19, 1967, or exactly on the second centennial after it had been banned by the Ottoman authorities. The jurisdiction of the Macedonian Orthodox Church spreads not only throughout Macedonia, but also in the church communities abroad. According to Article 17 from the Proclamation of Autocephaly, the Macedonian Orthodox Church as an administrative part of the One, Holy, Catholic and Apostolic Church is to observe the Holy Scriptures and the Holy tradition, the Canons of the Apostles and the decrees of the ecumenical councils and is to follow them and the Constitution of the Macedonian Orthodox Church. Praying humbly for the other ones, the Macedonian Orthodox Church will always rely on the prayers, blessings and assistance of the elder sibling holy local Orthodox Churches. |
| a-pin-dim | eve vi i na makedonski koj neznat angliski da doznat na makedonski po ubavo Историја на Македонската Православна Црква Христијанството во Македонија, па и пошироко на Балканот, прв го проповеда и проширува Светиот апостол Павле при своите мисионерски патувања, за што сведочат и Делата Апостолски. На тие негови патувања го придружуваат и апостолите Лука, Тимотеј, Сила и Тихик кои и самите независно од Светиот апостол Павле работат на христијанизација на овие простори. Низ Македонија проповеда и Светиот апостол Андреј Првоповикан кој и го поставува Светиот апостол Урбан за прв епископ во Македонија. Светиот апостол Силуан бил првиот епископ во Солун, а Епафродит во Адрија или Адријакија (погранично место со Тракија). Што значи дека уште тогаш се поставени темели на организирана Црква. Би спомнале тука и дека апостолите Аристарх и Секунд биле Солунјани, Епафродит бил од Филипи, а Гај од Добер (Дервија) кој се лоцира накаде меѓу Струмица и Валандово. Во тоа време Македонија била под римска власт така што често ги менувала своите граници и својот етнички состав. Како резултат на христијанизацијата извршена во првите три века, веќе на почетокот на IV век Христијаните на просторот на Македонија имале организирана Црква со црковна ерархија, чии епископи понатаму редовно учествуваат на помесните и вселенските собори. Во V век на просторот низ цела територија на Македонија постојат повеќе митрополии и епископии, од кои попознати биле Солун, Скопје, Хераклеа, Баргала и Стоби. Во тој пероиод и низ цела територија на Македонија никнуваат многу ранохристијански базилики. За време на владеењето на царот Јустинијан I (527-565), кој потекнувал од с. Таврисион, близу до денешното Скопје, бил изграден нов град наречен Јустинијана Прима, во близината на родното место на царот. Скупскиот митрополит бил издигнат на ниво на автокефален Архиепископ. Кателијан бил првиот Архиепископ на Архиепископијата Јустинијана Прима. Имало и други архиепископи, како што се: Бененат, Павле, Јован I, Леон, и последниот - Јован IX, кој во 680-681 година учествувал на Трулскиот Собор во Цариград. [img]http://www.mpc.org.mk/_images/Kalendar/Svetiteli/sf/IMG_1544.jpg[/img] Во VII век на територијата на Македонија е извршена словенска колонизација при што доаѓа до мешање на староседелците со Словените. Нивната христијанизација започнува во IX век, со делото и со животот на браќата Свети Методиј и Кирил, кои потекнувале од Солун. Тие ја составиле азбуката на словенскиот јазик и го превеле Светото Писмо и другите дела што биле потребни, за да можат црковните служби да се молитвословат на јазикот на кој зборувал народот. Нивното дело го продолжуваат Свети Климент и Свети Наум Охридски, Свети Константин Брегалнички и нивните ученици кон крајот на IX и почетокот на X век. Свети Климент го основал првиот Универзитет на Словените на овие простори, а Свети Наум го основал првиот словенски манастир на брегот на Охридското Езеро. Во втората половина на X век, во рамките на Самуиловата држава е организирана Охридската автокефална Архиепископија, во достоинство на патријаршија, а подоцна, по паѓањето на Самуиловото Царство, повторно е сведена на степен на архиепископија и како таква постои цели осум века, с#1104; до 1767 година кога е укината од страна на турскиот султан Мустафа III, а нејзините епархии се присоединети кон Цариградската патријаршија. Од овој момент па натаму, македонскиот народ прави постојани напори за нејзино обновување. Нејзините епархии смениле неколку јурисдикции од соседните православни цркви. Особено жестоки борби биле водени во втората половина на XIX и првата половина на XX век, но поволни услови за враќање на самостојноста се создаваат дури во текот на Втората светска војна (1941-45 г.). Пред самиот крај на војната, во 1944 г. во селото Врановци е создаден Иницијативен Одбор за организирање на Македонската Православна Црква. Во месец март 1945 година во Скопје е одржан првиот црковно-народен собор, на кој е донесена Резолуција за обновување на Охридската Архиепископија, како Македонска Православна Црква. Оваа одлука е доставена и до Архиерејскиот собор на СПЦ, бидејќи пред војната епархиите во делот на Вардарска Македонија беа во составот на Обединетата Православна Црква на Србите, Хрватите и Словенците, подоцна - Српска Православна Црква. Архиерејскиот собор на СПЦ не ја прифаќа оваа одлука, заради што во своите понатамошни барања Иницијативниот одбор истапува со одредени редукции: наместо како автокефална, бара да биде признаена како самостојна црква. Но, повторно не наидува на одобрување. Во 1958 година во Охрид е одржан Вториот македонски црковно-народен собор, каде што е прифатен предлогот за обнова на Свети-Климентовата Охридска Архиепископија, олицетворена во самостојната Македонска Православна Црква, а за нејзин прв епископ е избран г. Доситеј. [img]http://www.mpc.org.mk/_images/Kalendar/IMG_1676.jpg[/img] Архиерејскиот собор на СПЦ се согласи со одлуките на Македонскиот црковно-народен собор, во одлуката АС. бр. 47/1959 година и 6/1959 година зап. 57 од 17/4 јуни 1959 година. Одлуката за самостојност на МПЦ беше потврдена преку отслужувањето на заедничка архиерејска Литургија со српскиот патријарх Герман, на 19 јули 1959 година во црквата на Свети Мина во Скопје, и истовремено е извршена и хиротонија на преспанско-битолскиот владика Климент. Со тоа Светиот Архиерејски Синод на СПЦ #1117; дал самостојност на Македонската Православна Црква, со тоа што таа и понатаму останува во канонско единство со СПЦ преку нејзиниот Патријарх. По неколку дена во црквата на Свети Никола во Штип е хиротонисан за владика на Злетовско-струмичката епархија г. Наум. Конституиран е Синодот на МПЦ според Уставот на МПЦ, како и другите административни органи и тела во Архиепископијата и во епархиите. Во мај 1962 година во придружба од патријархот Герман, со неколку епископи на СПЦ, во посета на МПЦ дошол Патријархот Московски Алексиј, придружуван од митрополитот Никодим, епископот Пимен и повеќе високодостоинственици на Руската Православна црква. На празникот на Свети Кирил и Методиј во црквата "Света Богородица" Каменска во Охрид беше одржана и архиерејска литургија, на која што зеле учество патријархот Московски Алексиј, патријархот Српски герман и Архиепископот Охридски и Митрополит Македонски Доситеј. Ова било прво сосложување на поглаварот на МПЦ со поглавари на други афтокефални цркви. Во 1966 година односите со СПЦ повторно се влошуваат. По новонастанатите недоразбирања и судири, Светиот Синод на МПЦ на 17 јули 1967 година во Охрид го свикува Третиот црковно-народен собор, и на свечената седница во охридската црква Свети Климент Охридски ја прогласува Македонската Православна Црква за АВТОКЕФАЛНА. Чинот на прогласувањето на автокефалноста на Македонската Православна Црква е совршен на Светата Архиерејска Литургија, отслужена во црквата Свети Климент Охридски на 19 јули 1967 година, од страна на Светиот Архиерејски Синод на МПЦ. Точно 200 години по нејзиното укинувањето од страна на Турција. Диецезата на Македонската Православна Црква не се протега само на подрачјето на Македонската држава, туку и во црковните општини надвор од границите на Републиката. Според точката 17 од Образложението на Одлуката за автокефалност, Македонската Православна Црква како административен дел од едната, света, соборна и апостолска црква, ќе ги чува Светото Писмо, Светото предание, апостолските Правила и прописите на вселенските и помесните собори и ќе се раководи согласно со нив и со Уставот на Македонската Православна Црква. Молејќи се смирено за другите, Македонската Православна Црква секогаш ќе се потпира на молитвите, благословот и врз помошта на постарите свети сестрински и помесни православни цркви. |
| a-pin-dim | Macedonian Orthodox Church The Church is one. The Lord has not established many churches, but one. And this one Church is identified with the one Body of the one Christ. Still, since this one Church actualises, manifests and iconically portrays herself in the eucharistic community she, in the nature of things, appears as many Churches, because it is inconceivable that there should exist a single eucharistic community for the whole world. [img]http://www.mpc.org.mk/_images/MPC/Rnd/sf/IMG_1639.jpg[/img] Thus, where the faithful gather "at one place" around their Bishop to actualise the eucharistic assembly, there actualises the whole Body of Christ as well, that is, there the mystery of the Divine Economy is headed and the Kingdom of God is wholly portrayed. Therefore we speak of one Church, which comprises many local Churches. Along with this, since every local Church in which the Holy Eucharist is performed represents a whole Body of Christ, each such local Church is, ought to be and can be called an all-embracing, whole Church. In other words, just as the Holy Eucharist actualises the whole Christ, not only a certain part of Him, so does each local Church represent the whole Body of Christ, not only a certain part of It. Thus, according to Orthodox ecclesiology, each local episcopal Church represents a whole, catholic Church, filled with all the graceful theanthropic gifts of God necessary for salvation of people, that is, represents the whole Body of Christ, because the concept Church is based on the Holy Eucharist. The Macedonian Orthodox Church, Ohrid Archdiocese, is facing a new, possibly the greatest ever challenge for her and her pastoral activity in the Republic of Macedonia. |