| bebishte |
T'ga za jug
Orelski krilja kak da si metneh,
i v nashi strni da si preletneh
na nashi mesta ja da si idam,
da vidam Stambol, Kukush da vidam,
da vidam dali s'nce i tamo
mrachno ugrevjat kako i vamo.
Ako kak ovde s'nce me sretit;
ako pak mrachno s'nceto svetit,
na p't dalechni ja kje se stegnam,
i v drugi str'ni kje si pobegnam,
k'de s'nceto svetlo ugrevjat,
k'de neboto dzvezdi posevjat.
Ovde je mrachno i mrak m'obviva
i temna m'gla zemja pokriva,
mrazoj i snegoj, i pepelnici,
silni vetrishcha i vijulici,
okolu m'gli i mrazoj zemni,
a v gr'di studoj, i misli temni.
Ne, ja ne mozham ovde da sedam,
ne, ja ne mozham mrazoj da gledam!
Dajte mi krilja ja da si metnam
i v nashi str'ni da si preletnam;
na nashi mesta ja da si idam,
da vidam Ohrid, Struga da vidam.
Tamo zorata greit dushata,
i sn'ce svetlo zajdvit v gorata;
tamo darbite prirodna sila
so s'ta raskosh gi rasturila:
bistro ezero gledash beleit,
i si od vetar sino temneit:
pole poglednish, ili planina,
segde bozheva je hubavina.
Tamo po srce v kaval da sviram,
s'nce da zajdvit, ja da umiram.
gugu |