| Ke mi dostavi nekoj informacii za SKLAVINIITE | |
| bitushanec | Zdravo na site, bi Vi bil blagodaren dokolku mi dostavite informacii od koga se formiraat sklaviniite vo Makedonija, i zoshto? Sclavus na latinski znachi rob....sclaveni bile robovi na Rimjanite, i taka li sme go dobile imeto Slaveni? Karti na makeodnskite sklavinii bi mi bile pozhelni isto taka. Zoshto Sv, Kliment i Sv. Naum za zhitelite na makedonija veli deka se "slavyani"? Doaga li imeto slavjan od sclavus ili pak sclavus nema vrska so rob? Pozdrav! |
| highlander | И јас незнам многу... Вака слушнав: -Дека првото македонско царство се наоѓало на Атлантида, континент кој се наоѓал на местото на денешното Средоземно море... оттаму доаѓа и името на ова море btw. -Дека егзистирало со почеток некаде 12 000 до 13 000 год. п.н.е па до потопот библиски, кога потонала и Атлантида... е сега тука се случува нешто многу интересно, ама попосле ќе ви кажам за ова... потопот библиски се случил, според овој извор околу 4 000 год п.н.е -Прв македонски цар, крал или како и да било, бил Македон а некаде ги пишува и двајца, Маке и Доне, другите кралеви, ги имало мислам уште 15-16, имаат имиња какви што имаат и 12 - те господови апостоли, сега не се сеќавам како се викаа сите, значи имињата на апостолите доаѓаат од овие македонски кралеви. -Дека македонското царство на Атлантида било со големи цивилизациски вредности, луѓето живееле во мир и благосостојба, имале свое писмо, јазик и сл. За боговите не сум сигурен, но мислам дека пишуваше оти верувале само во еден Бог... е сега имаше и некои работи... дека контактирале со вонземјани и такви ствари. -Дека после потопот на Атлантида, кога у ствари бил и библискиот потоп, ова македонско царство пропаднало, луѓето што живееле таму почнале да го напуштаат островот и почнале да се населуваат низ денешна Европа, кадешто и денеска се наоѓа Македонија, но и дека еден дел од нив се преселиле кон Азија, па и Јужна Америка а од тие македонци потекнуваат и Маите, Ацтеките итн. па па па... (ова е тоа интересното, иако целото ова собитие барем за мене е нешто до сега најинтересно) -После пишуеше дека тие македонци се у ствари и претходници на белата раса, дека белите луѓе потекнуваат од Македонците, дека Адам и Ева биле Македонци, дека и Евреите се одродени македонци кои се населиле таму кадешто денеска живеат после споменатиот потоп на Атлантида -Па после нивното царство продолжило со Каран, но тоа е веќе познато... -А походот на Александар кон Азија бил за да ги обедини сите македонци кои се разбегале насекаде по земјината топка... За сега толку можам да ви кажам, ако се сетам на нешто друго ќе дознаете први :) Ова го читав во една книга од двајца македонци, едниот се викаше Пандил Костурски а другиот мислам дека беше Роберт Поповски, книгата е насловена ’Александар Македонски - Македонизам’ |
| Misirkov | Aman be highlander![:D][:D][:D] |
| f9 | СКЛАВИНИ,СЛОВЕНИ И СЛАВЈАНИ СЕ РАЗЛИЧНИ ПОИМИ И НЕ ГИ МЕШАЈТЕ. СКЛАВИНИ ПОТЕКНУВААТ ОД РИМСКИ ПЕРИОД,СЛОВЕНИ ОД ДЕВЕТИ ВЕК,А ЗА СЛАВЈАНИ СЕ ЗНАЕ САМО ОД МАКЕДОНИЈА И ВО МАКЕДОНИЈА САМО ОД 18 ВЕК. ЕДНИОТ СО ДРУГИОТ И ТРЕТИОТ ТЕРМИН СЕ ПРОСТОРНО И ВРЕМЕНСКИ РАЗДЕЛЕНИ.СКЛАВИНИ ОПСТОЈУВА ВО РИМСКАТА ИМПЕРИЈА ПРЕД ПОДЕЛБАТА,СЛОВЕНИ Е КОВАНИЦА ОД ЛУГЕТО КОЈ ГО ЗНАЕЛЕ БОЖЈОТО СЛОВО НА ПРАВОСЛАВНАТА ЦРКВА,А СЛАВЈАНИ СЕ КОВАНИЦИ ОД РАЗЛОВЕЧКОТО ВОСТАНИЕ СО КОИ СЕ ПОИСТОВЕТУВА СЛАВНИОТ МАКЕДОНСКИ НАРОД СО НОВАТА МАКЕДОНСКА НАЦИЈА НА ШТЕТА НА ПЛЕМЕНСКОТО ОПСТОЈУВАЊЕ. КАКВА АТЛАНТИДА...И ШО НЕ. |
| highlander | Тоа е тоа :)))) makedonishe uber alles. На корицата на гореспомнатата книга го имаше Александар Македонски во двоколка впрегната на бели коњи и имаше некоја слика на сликата имаше око, под него пирамида, еден круг во средината, петокраката на евреите, полумесечина, кукастиот крст малку подзаскриен во овој мозаик и слични работи... се на се СВАШТА... некоја фашистичка книга ќе беше, којзнае. Се спомнуваше на крајот на книгата некое македонско братство ’Александар Македонски’ сигурно и авторите членуваат во него, може ова да ви е познато, јас не сум слушнал за такво нешто. |
| nemo | SLOVENITE SE SEBE SI SE NARECUVALE ZA LJUDI SLOBODNI LUGE [/quote] |
| highlander | Јас читав на неколку места дека ’склавини’, ’славини’ и сл. ги викале луѓето кои работеле како некој вид робови, момоци или такво нешто во царството на АнтичкитеМакедонци и кои и да биле, какви и да биле, мислам дека мигрирале обратно од насоката којашто денеска ја пропагираат голем дел од историчарите, доказ за тоа е јазикот кој потекнува од Македонија а денеска го зборат сите ’словенски’ народи. |
| Misirkov | "Sklavinii" se drzavno teritorijalni edinici i nemaat vrska so tvoeto objasnuvanje za robovi ili nesto slicno. Nemam vreme da postiram sega nesto, no kje se potrudam za 3 nedeli (ako mozes da pocekas). Pozdrav. |
| Ceki | Bi bilo dobro ova da se raziskuva, dali dobile sklavinite ime po slovenite, ili slovenite po sklavinite, i taka napred. Ko so znam, imase nekoj sklavinii vo dalmacija, Makedonija, i imase i edna na peleponez!! |
| bojan81 | eve nekolku kontraverzni izvadi za imeto sloveni. So sigurna tocnost za potekloto na imeto sloven nemoze da se zboruva zosto nis istoriski materijali za toa ima mnogu kontradiktorini odgovori, vo sekoj slucaj treba da se pravis razlika medju lingvistickata nauka i istoriskat. Zozto spored lingvistikata slovenski jazik poteknuva od indoevropskoto semejstvo na jazicitite. A spored istoricarite toa e nevozmozno. Kako i da e eve nekolku izvori sto imam najdeno jas od razni knigi od koj se zabelezuvaat kontradiktornostite. Cviic: "Арбанаси их скоро редовно зову Шкјеји (Словени). Пошто су Арбанаси као насељење старији од македонских Словена, име Шкјеји и Schiavoni значи, да су се македонски Словени за време насељавања једино тим именом звали." Во книгата Споредбена граматика на словенските јазици од Радмила Угринова Скаловска стр. 41 за Словенските етноними пишува. Грчкиот историчар Херодот (во пети векови пре. н.е) зборува за некое племе Неври, соседи на Скитите. Некои претполагаат дека под тоа име се кријат Словените. Плиниј постраиот, Тацит и Птоломеј( од првите векови од н.е.) зборуваат за народот Венеди или Венети, кој живеел северно од Карпатите помеѓу Висла и јужнен Прибалтик. Во шести век н.е. се јавуваат две нови етнички имиња Анти и Склавени (Склавини, Склабини). За нив даваат податоци византискиот историчар Прокопиј Кесарски и готскиот историчар Јордан(Јорманд). Историчарите сметаат дека Склавините се предци на Јужните Словени, а Антите на Источните. Етномологијата на овие имиња не е сигурно утврдена. Во книгата "Филип II македонски и атинските ретори." Од Ана Шукарова пишува: Ајсхин во "Против Ктесифон" 84 поглавје, Филип ги оставил Хеленските полиси сами да се уриваат тој пак војувал против скитите. Но штом се вратил започнал да ги напаѓа славните Хеленски држави, доаѓа време, вели Ајсхин, кога персискиот басилевс, оној кој сака да биде владетел, на сите народи од исток до запад, сега не води битка за власт, туку за сопствениот живот. Да биде иронијата поголема Македонците го спасуваат Делфискиот храм!!(132) Kako sto gledas cviic tvrdi deka makedoncite gi narekuvale sloveni dodeka vo zapisite na ajshin i herodot gi spomnuva skitiet uste od vremeto na AL. MAkedonski. Sepak vo izvadot na Cviic koj inaku dosta se zanimava so makedonskata istorija treba da se zabelezi deka sekogas vo negovite trudovi stoi niska "nestrucnost" ako moze taka da se narece poradi negovata golemosrpska nastroenost. Pa otuka i ne retko nosi netocni zaklucoci. Za ovaa teme a i za drugi mozes poveke da doznaes na forumot na nepokor tamu se edni od najdobrite ludjeto koj se zanimavaat so istorija koi koristat internet. Ima ludje sto podobro ke ti objasnat, dokolku te interesira podetalno. |
| Maleshevo | 600-700 после Христа [img]http://www.euratlas.net/AHP/grand/gr0700.jpg[/img] 700-800 пред Христа [img]http://www.euratlas.net/AHP/grand/gr0800.jpg[/img] Мисирков зошто источното римско царство (Византија) не нарекува "Sclavini"... Битушанец, најверојатно е така со името. Хајлендер, преселба на „славјански“ народи од СЕВЕР кон југ во 6-7 век постои, но затоа постојат преселби на истите од југ на север пред тоа. Бојан, цитатот од цвијиќ не ти ваља. Арбанасите не се старо население на Балканот, туку дојденци од Кавказ. |
| bojan81 | quote:Toa kazimu go na Cviic |
| highlander | Maleshevo,или другите... Дали можеби имате некоја информација за првото македонско царство...? Јас читав дека обратаната преселба од Југ кон Север се случила одамна пред Христос. |
| Maleshevo | Немам, сподели нешто со нас. |
| Misirkov | Ima, izvorot e Herod. Informacijata e kako e krunisan Perdika. No Herod treba vnimatelno da se cita -- iako negova viivsekcija e naporavena od relevantni istoricari -- zosto cesto gresi i laze vo polza na Grcite. Toj ime najgolemiot adut. |
| highlander | quote:[:D][:D] И јас не оти верувам многу во тоа, сакав само да видам што ќе кажат другите, а и ова со Атлантида било многу, многу векови пред да дојдат римјаните. Мисирков спомна дека и Херодот пишувал за првото македонско царство Дали има нешто слично... мислам Атлантида и такви работи? Дали Атлантида воопшто и постоела у ствари? Во таја книга исто така пишуваше дека Хомер бил македонец и се викал Илија[:D][8D] |
| jamajka | quote:Od kaj si ja nashol taa kniga, mozesh li da mi kazesh avtor i sl? Platonoviot opis za atlantida najveke odgovara na Minojskata kultura, so ogled na toa deka pred 12000 godini Sredozemnoto More ne bilo voopshto more tuku kopno, Platon i ne ni navel mnogu greshni podatoci za postoenjeto. Spored mene Minojskata(Krit) kultura e ostatok od Atalntida, koja i ne mora da se vikala Atlantida. Sepak spored opisite na Platon, vo taa drzava vladeel kultot kon sonceto. A ogromniot grad Atlantida bil grad na sonceto chuvan od 1 000 000 vojnici. A koga ke ja sporedime slichnosta na Minojskata kultura so Makedonskata, sepak ova shto se zbori i ne e mnogu nauchna fantastika. Megjutoa kako i da e falat mnogu dokazi. Ovaa civilizacija se potopuva so rushenje na Atlasovite porti (Gibraltar). Shteta za bibliotekite vo Aleksandrija i Pergam, mnogu informacii ke imavme za ova. |
| f9 | Minojskata kultura,pa i sekoja druga vo toa vreme bila slichna.I Trakiskata i duri ima vo Sibir naogalishta so isti motiv i materjal,zlato,sonce,freski,megaliti i tumbi. Sepak toa e poveke eden period od razvojot na choveshtvoto. Poveke e priroden otkolku deka e so nekakvo vlijanie.Za toa se slichnostite i so nekoi kulturi koj bile celosno odeleni,-Japonskata i centralno amerikanskata.K.G.Jang gi narechuva arheotipi i gi ima prouchuvano niz cel svet. |
| highlander | Ја ’рентав’ од библиотека. Авторите се Пандил Костурски и другиот мислам дека се викаше Роберт Поповски ама за овој не сум сигурен. Книгата се викаше ’Александар Македонски - Македонизам’ Не очекував дека ќе читам такво нешто, мислев дека ќе се збори за Александар и после него но имаше многу изненадувачки работи... барем за мене. Печатена е 2000 година ама незнам кој беше издавачот, ако ве интересира можам да проверам. Минојската култура тука се споменуваше како македонска, исто така се спомнуваше и за култот кон сонцето... шеснаест-кракото сонце, некои приципи на живеењето на луѓето во тоа време, за александриската библиотека исто така, за Плутарх кој исто така бил македонец... па чак и дека Исус бил македонец [:D] После разбрав од други места дека е можно и да постоела Атлантида, дека имала силна војска и високо развиена цивилизација, а го слушнав и обратното, дека не постоела. |
| Misirkov | Jas kje vi posocam dva dokumenta. Dosega cesto slusame za naseluvanje na uslovno receno Sloveni na Balkanot i vo Makedonija. Jas imslam deka toj termin (naseluvanje) e pogresen bidejkji slicno ima dokumenti za iseluvanje (raseluvanje) na istite luge koi smielam deka se domorodni na Balkanot. Ako Slovenite se "naselile" vo 6-ti vek, togas Jusitinijan II gi raselil na pocetokot na 7-mi vek (potocno 685-695 i 705-711 godina). Patrijarhot na Konstantinopol, NIKIFOR, veli vo edna svoja hronika (pasos 34) kako Justinijan gi napadnal Sklaviniite: "Justinian II attacked the Sckauinians. He reached the city of Salonica and drew out many of the Sclauinian tribesmen there, some with force, some with appeal, and relocated them to the land called Opsius." Inaku Opsius e Vizantiska tema vo Mala Azija. |
| Misirkov | Vizantiskiot istoricar TEOFAN pak, vo svoite spisi za vizantisko-arapskata vojna od 662 godina pisuva deka Justinijan uspeal od raselenite Sloveni vo Mala Azija da izgradi vojska od 30,000 vojnici: "In that year, Justinian II chose 30,000 recruits from the Sclauinians that he had relocated, and by arming them, he made them a substantial army." "Izbrani tekstovi za istorijata na makedonskiot narod," Skopje 1951, str. 25. |
| Misirkov | Inaku dva izvora sto cesto se citiraat za "naseluvanje" na Sloveni vo Makedonija se: 1. Vizantiskiot istoricar PROKOPIE. 2. Cudata na Sv. Dimitrija (vo kojo se zboruva za 100,000 Sloveni koi go drzele obracot okolu Soluln - mnogu od niv ubieni, drugite raseleni vo Mala Azija i na drugi mesta). |
| Maleshevo | quote:Како не. Си погледнал ли ти оргинални римски текстови? Кога римјаните зборат за Склавини, зборат за Словените т.е. Славјаните т.е. Славените, спомнувајќи ги и како Венети или Анти. А во Хрватска и Словенија никогаш не егзистирал зборот Словени и Славјани, туку само Славени. Во Русија, Бугарија, Белорусија и Украина егзистира само Славјани, а воопшто не се употребува Словени или Славени. Та според тебе од разловечкото востание стигнало до таму себе си да се нарекуваат Славјани, а плус документи руски, украински, бугарски, дека пред разловечкото востание го користат зборот Славјани. Во Србија егзистира зборот Словени, а не се употребува зборот Славјани и Славени. А во Македонија до 1945 масовно се употребуваше зборот Славјани, а после 1945 поради српско влијание во Југославија се употребува зборот Словени. |
| Misirkov | Ne bi trebalo da se razlicni poimi. Najbitno e deka sklavinite se eden vid drzavna organizacija. Isto taka e bitno deka ima mnogu pomestuvanja na naselenieto. Bugarite na primer cesto kazuvaat spored Cudata na Sv. Dimitrija kako bugarot Kuber "se naselil" vo Keramisiskoto pole kaj Bitola. No dobar del od lugeto sto gi vodel bile porobeni Sloveni raseleni kraj Dunav, ako ne i mnozinstvoto. Zatoa koga stignale vo Makedonija tie pobarale da gi pustat vo doma vo Solun i okolinata, no Kuber ne im udovolil i gi vratil nazad. Znaci zaradi vakvite pomestuvanja Dr. Florin Kurta veli Vizantijcite go upotrebuvaat toj termin "Sloveni" da gi poednostavat rabotite. Inaku problemot bese vo interpretacijata na etnonimot t.e. dali znaci "odnosno e povrzano so terminot "rob/ovi." Mene nekako ne mi izgleda verojatno iako Maleshevo misli poinaku za sto veruvam deka ima podloga taka da misli. . |
| f9 | The Name SLAV* B. Philip Lozinski (Essays in Russian History, Archon Books, 1964) B. PHILIP LOZINSKI, Assistant Professor of History at the University of Montreal, studied with Professor Vernadsky as a graduate student at Yale University from 1947 through 1951. He received his Ph.D. in the History of Art there in 1958. Earlier study was at the University of Warsaw and the University of Grenoble. In 1949 he received the M.A. degree from Yale University. He taught History of Art at Connecticut College in the summer of 1949, at Yale during the academic year 1960-61, and at the University of British Columbia in the summer of 1961. From 1947 through 1949 he was a Research Assistant at the Yale Art Gallery and from 1957 through 1959 an Associate in Research in History at Yale. His fields of specialization are Medieval, Iranian, and Slavic Art. His publications include The Original Homeland of the Parthians (The Hague, 1959) and numerous articles and book reviews in scholarly journals. -------------------------------------------------------------------------------- THE ORIGIN of the name Slav, Protoslavic Slovenin”, has never been entirely satisfactorily explained. [1] All the bibliography pertaining to the problem was published by Vasmer, Otrebski and Rudnickyj, [2] and need not be repeated. The three main suggestions derive the name of the Slavs from the following: from Slavic slovo, meaning "word," or slava, meaning "glory," and from Latin sclavus, "slave." Etymological, semantic and historical inconsistencies exist for each of these explanations. Many attempts have been made to adjust one or the other of the elements involved. For the details one may refer to the above mentioned publications. In the present paper I shall suggest another explanation, not too far removed from the solutions proposed hitherto, but based on evidence other than philological considerations alone. The basis for deciphering the meaning of any proper name should be looked for in its social importance in the group using it, in the possible traditions and uses of the name, and above all in the semantics and the cultural concepts of the time rather than of our own period. Let us first examine the possible shortcomings of various extant explanations of the meaning of the name Slav. The derivation of this name from the word slovo meaning "word" is illogical. A community of language could hardly be indicated by the noun "word." For such a designation one would rather expect a word for "language," or "speech" or any equivalent thereof. The only known use of "word" as a symbolic designation refers to the "word" as Logos, or to the Book. In such a case the name Slav would have religious connotations. The term "word," as Logos, would be rather an exalted name for a people who, to our knowledge, never had any crusading religious drives, nor left any trace of a revealed religion in their traditions, even if their religion was monotheistic. [3] We may, however, retain the idea that religious connotations were, perhaps, implicit in the name. The use of such a term as slava, "glory," for the proper name of a population is entirely without parallel. It might conceivably have been part of a dynastic title, but scarcely that of a group of nations, whose written history does not contain sufficient evidence for such a claim. As to the identification with the Latin sclavus, which in later Medieval times seems to have been connected with the name of the Slavs, [4] the difficulty is of a historical nature. No Roman sources contain the name "Slav" in any form. It appears first in sixth-century Byzantine sources, written in Greek, as "Sklavini." The Byzantines, historically, were the first to come in contact with the migrating Slavs, recording their existence and their name. The name was not given to them by the Greeks. The Byzantine historians customarily recorded the foreign name of a population group as the one used by the group itself, or as it was passed on by an intermediary. We must remember that certain Slavic groups retained the designation "Slav" as their proper name. These are the West Slavic populations of the Slovaks and Slovenes, and the Eastern Slovieni of Novgorod. We may consider this sufficient proof that: the name was not borrowed by the Slavs from Latin through Byzantine Greeks but must have been their own. It is worth noting, however, that the name of the Slavs in Arabic, Saqlaba, seems to suggest Latin etymology from "sclavus." There is also no historical evidence for the possibility that the Arabs borrowed the name from the Latin-speaking populations, or from the Byzantines. Arabic records concerning the Slavs were, if not earlier, much more ample and more accurate [5] than those of the Byzantine historians, who were many months of travel distant from the Slavs according to the earliest Byzantine reports. [6] The Arabs, who were in direct touch with the Slavs, could hardly have borrowed the name from the Byzantines. It is even less likely that they took it from the Latin-speaking populations with whom they had for long no direct contact as far as we know. The form of the name used by the Arabs, and by the Byzantines, remains inexplicable. Only further studies may establish the proper sequence, by tracing the linguistic groups through which the name of the Slavs passed to emerge in Greek as Sklavini, and in Arabic as Saqlaba. As a working hypothesis I might suggest that both forms are derived from the same source. To derive one from the other without additional supporting evidence would be premature, but we may well suppose a common origin for both. It is possible that we have two names of different origins applied to the same people: Slavs (Slovenin") and Saqlaba. The Slavs would have been the name used by the people themselves. The Sak-laba, which is not an Arabic word [7], does not derive from “Slav” or any other form thereof. More probably it is a name connected with some region, later used to designate the people who came to this area. [8] just as the name Germani, originally Celtic, was applied to Teutonic populations when they took over the same territory. [9] The proper name of the Slavs must have been derived from a Slavic word, designating their most important characteristic and distinguishing them from any other population group. It could not have been the name of the language, usually derived from the proper name of a population. The geographical [10] derivation seems tenuous, as such place names, although extant, are of little importance. Moreover place names, when not topographical descriptions, derive almost invariably from names of peoples, not vice-versa. This is especially true for the first millenium A.D. as it is attested by Stephanus Byzantinus. [11] The name of the Slavs might have been taken from the name of a clan or a tribe, but here again we have no historical evidence that such a clan or tribe ruled the whole Slavic branch of nations at any time. [12] In any case their name must have had some specific meaning before it became that of a family, clan or tribe. We should look, then, for the meaning of the name "Slav" in their language. The name of the Slavs, according to recent linguistic studies, derives from the Indo-European root slov-, with a short vowel o. The Proto-slavic form would, accordingly, have been Slovenin". The East Slavic variation with a instead of o would, then, be a later development, possibly connected with the Russian pronunciation of unstressed o as a, the so-called akanie. This is considered to have occurred in the XII-XIII century, although Vaillant [13] claimed that it was extant already in the Common Slavic. Such variety of opinions proves that not. all the linguistic definitions may claim general support, and that all the reconstructions are hypothetical and subject to change. They are far from being definite solutions, as our knowledge of the early stages of the Slavic language is not satisfactory. Thus in the preliterary period the form with a might have been current in the East Slavic, which at the time stood Very close to the West Slavic. Slav – Slovenin" – is certainly a Slavic name and it came to other languages from Slavic. The Western Europeans first encountered the Western Slavs, supposedly using the form with o. And yet all the Western Europeans since the tenth century used the form with a. As we know this a may have represented as well the Slavic long a as the short o. The first variation seems more probable, as it may have been supported by the compound propoer names, such as Polish Boguslaw and Wladyslaw, or Russian Sviatoslav, Iaroslav, etc. [13a], where the element – slav" presents us with a vowel a not o, both in Eastern and Western Slavic. I should like to present an alternate hypothesis, that the root of the original designation of the Slavs was rather slav than slov-, and to propose a different interpretation of the meaning of the name in terms of its semantic and historic raison d'etre. What were the strongest characteristics of an early society? Not the nationality, as this modern concept did not exist in early societies; not the language, as the name of the language would have been derived from the name of the group, not vice-versa. The strongest were those of religion which distinguished the group from all others, providing the foundation of the whole cultural entity. In the first millenium A.D. the Christians of Europe were the counterpart of the Mohammedans and the Buddhists of Asia; Jews formed a group in terms of their religion not their speech, or their social or "national" affinities. Other designations of peoples or states were primarily those of the names of dynasties or of particular rulers. The pagans, in turn, had their own definition of populations of other religions, and, naturally, a name for their co-believers. Religious interests were indeed of primary concern throughout the period. The name of the Slavs first emerged during the second part of the first millennium A.D. The name may have had religious connotations, meaning, or value. The tradition of a religious designation of people has survived among the Slavs until the present. In Eastern Poland and Western Russia only the educated distinguished themselves or others according to their national or linguistic affiliations. In popular usage the national names of Poles, White Russian, or Ukrainians are nonexistent. "National" differences were, and still are, expressed in terms of religion: Catholic meaning Polish, and orthodox, pravoslavny, used as the equivalent of Russian, Ukrainian, Small Russian, or White Russian. The term prawoslawny, pravoslavny, seems to offer a key to the name "Slav." It is composed of two words: prawo, meaning "law," "right," and "right side," and slawny from the root slav-, "glorify" in the sense of "worshipping." Whether prawoslawny, pravoslavny means right, proper, or law-worshipping, is not the question. We are concenrned only with the name Slav which I propose was derived from the early self-designation of the Slavs as "worshippers." The Slavs were probably comparatively secluded from outside influences, at least in the early period during which they were forming a unified linguistic group and social organization very likely based on one religion. Thus anyone belonging to their group was a "worshipper," others were "pagans," whatever word was used for this purpose. This attitude is normal in any religious group, and was no doubt exceedingly strong in earlier times. Cuius regio eius religio – any one belonging to, or joining, a linguistic, social, and political entity automatically had to become a worshipper of the god or gods of the group. The term pravo-slavny is a compound, and as all compounds in Slavic a direct translation from a foreign language, in this case from Greek. In Greek orthodoxos the doxa retained the connotations of "worship," or "belief," "faith," especially in Medieval Greek. [14] Thus the meaning of the Slavic component at the time of the translation must have been similarly "worship," "worshipping." And indeed slav- had this particular meaning. Slav'n" is "pertaining to worship" with an adjective-forming suffix; it has both a passive and an active meaning, although at present only the former is used. The meaning of "Slav" would be, then, a "worshipper," "one who glorifies God." In the compound, translated from the Greek, the "worshipper" became the "right worshipper," or the rightfully worshipping. The compound translation from the Greek might have been used to distinguish the Christians, or the proper Christian worshippers, from the people called Slavs – "worshippers," who were pagans, or, according to many Arabic historians, sectarian Christians even before the official conversion, in particular Jacobites, that is heretical, not rightful worshippers. [15] The word used in this sense in the eighteenth century is recorded by Strahlenberg, [16] who calls "Weynachts Masquerade" – slavenie. The worshipping function of Christmas popular rituals is too well known to require elaboration, and the term denotes this function (Deistvie po glag. slaviti [17]) . This meaning of the name "Slav" would be an exact counterpart of the general usage of the second part of the first millenium A.D. from Europe to China. Manichaeans, Nestorians, Buddhists, Fire Worshippers, Mohammedans, Saracens, Pagans, Bogumils, and finally Christians are temrs prevailing in the sources of the time, especially in what we would call international relationships, in distinguishing the background, often the origins of individuals or large groups of populations. To all these religious designations of populations I propose that the name of the Slavs, meaning worshippers, be added. The translation of the name "Slav" as "worshipper" would clarify the proper names of the Slavs containing this element. The so-called topographic explanation of the name "Slav" would also fit into the above explanation. Slavenin" would designate a man originating in the country of "worshippers," for the members of this religion the only true one. Even today a pagan of whatever denomination is not a worshipper in the eyes of the members of different religious groups. The religious origin of the group name was of primary importance for the Slavic society, as is evidenced by another term designating a social group of the Slavs. The Russian word for peasant is krestianin, formed in the same way as Russian Slavianin, Polish Slowianin, and in simple translation meaning Christian. Following the Arabic historians and the evidence of archaeology I have suggested elsewhere [18] that the Slavs were sectarian Christians before the official Christianization of the upper social level of society which was, in all probability, of a different stock. The Slavs, according to Oriental historians, were Jacobites (Monophysites), [19] a sect exiled to the East from Byzantium in the sixth century. [20] Strong traces of monophysitism are still preserved in Russian religious life. [21] The Byzantine empire in the tenth century tried hard to eradicate this heresy at home, and no doubt directed similar persecutions in Russia. This is exemplified by the strife for the Metropolitan see of Kiev, occupied by a monophysite bishop before the final establishment of an orthodox metropolitan in 1037 (or 1054?) [22] The Russian word for "peasant" suggests that the new masters of the Kievan Rus, converted to orthodoxy, changed the social aspect of the populations they ruled. The old sectarian Christians, presumably the Polianie, Drevichanie, Viatyche, Radymiche, etc., were pushed to the bottom of the social scale, or driven out to the West, as their names appear later in Poland with all the accompanying place names of each group. [23] The krestianin who remained in Russia became a peasant on the land which he had held previously as his own. In an early medieval population social distinctions were of much more importance than national ones. In this case the designation of a creed marked the distinction of a social class. This is an additional indication that the religious definition contained in the root slav- was of primary significance in this society which used religious terms for names of population groups, whether as that of a cultural entity – Slavs – or as that of a social class – krestianin. The preceding explanation of the name of the Slavs may have a specific bearing on early Slavic history. Such a religious derivation of a proper name was suggested recently by Professor Vernadsky for the Alans: "The Alans were often referred to under another name, that of As (Asii). It seems probable that the Alans and the Asii had been originally two separate tribes, or clans, but that later they merged together. In my opinion the name Asii is of religious origin. In Avestan the stem yaz expresses the notion of 'worship'. Yazata means 'who must be worshipped,' hence 'deity', 'divine power' (in Ossetian izaed means 'angel', 'spirit'). A demon named Az is occasionally mentioned in the Avesta. In Manichaean texts Az is called 'the evil mother of all demons' and also a 'death demon'. For the Minichaeans, naturally, former deities became evil spirits." [24] The similar formation of the name of the "As" (Alans) and the "Slavs" in all probability reflects the close cultural relationships of these populations. Professor Vernadsky [25] was the first, in modern times, to suggest that the Slavs had direct Iranian antecedents. The derivation of both names from religious designations, as suggested above, may be considered as additional evidence, especially as most of the Slavic gods bear purely Iranian, or Indian, names. [26] One of the Slavic groups, the Poles, called themselves Sarmatians; this name was recorded very early in Western Medieval chronicles [27], which lends credence to the traditions recorded in Polish chronicles edited at the waning of the Middle Ages, according to which they were in touch with the Iranians. [28] In Antiquity the Sarmatians, as is well known, were the Alans. [29] The meaning of the name "Sarmata" in Iranian is the "council." [30] It refers not to the nationality or language, but to the social organization of the Alans, ruled by a supreme council, appointing the king. [31] The role of the council in early Slavic history is well known, especially among the Western Slavs. Thus the social, or political, organization of the Iranian Alans and Polish Slavs offers evidence of their affiliation. Both groups used the Iranian word for "council" derived from the type of their ruling body. They must have been in very close proximity to affect such borrowings and exchange of influences. These were of such important nature, defining the whole structure of the society, that we are obliged to start thinking in terms of direct intermingling of population groups. The explanation of the name of the Slavs as "worshippers" fits the cultural and sociological pattern of early Slavic history. Moreover it is in perfect agreement with certain significant aspects of their history, and enlarges the scope of our approach to the problem of Slavic history and origins. It reaffirms the Asiatic connection of the Slavs, a new trend emerging in research, which should be investigated. The work of Professor Vernadsky prepared the ground for this kind of approach. Early Slavic history was not as static as the nineteenth-century historians believed. The dynamic forces in evidence during the first millennium A.D. brought about great changes, recorded by Oriental historians, and preserved in popular traditions. The great migrations which took place on a continental scale, bringing the Slavs into the Iranian orbit and producing close affiliations in the field of religion, must have been followed by subsequent moves which finally brought such Iranian elements to the present Slavic territories, at the same time putting the Slavs in the European historical horizons. [Back] -------------------------------------------------------------------------------- NOTES (*) This paper was read, in part, at the Annual Meeting of the Canadian Association of Slavists and the Association des specialistes et est-europeens du Canada de l’Est in Montreal, June 13, 1961. 1. I wish to express my thanks to Dr. Benjamin Jegers of the University of Lund, Sweden, Dr. Josef Trypucko of Uppsala University, and Professor Alexander Schenker of Yale University, for their kind advice on the linguistic aspects of this essay. 2. Vasmer, M., Russisches etymologisches Woerterbuch (Heidelberg, 1955), II, 656, cf. 662. Cf. Preobrazhensky, A. G., Etymological Dictionary of the Russian Language (New York, 1951), pp. 318, 328; Entwistle, W. J., R Morison, W. A., Russian and the Slavonic Languages (London, 1949); Otrebski, J., Slowiane. Rozqiazanie odwiecznej zagadki ich nazw (Poznan, 1947), passim; Rudnyckyj, J. B., The origin of the name Slav ("Onomastica, 21, " Winnipeg, Ukrainian Free Academy of Sciences, 1961), passim; Kirschbaum, J. M., "A Note on a New Theory on the Origin of the Name 'Slav'," Etudes slaves et est-europeenes. Slavic and East European Studies, Montreal, III (1958), 106-109. 3. Pettazzoni, R., The All Knowing God (London, 1956), pp. 247-252. The author underlines the connection of Slavic religion with Siberia. 4. Verlinden, H., "L'origine de sclavus – esclave," Bulletin Du Cange, XVII (1943), 97-128. 5. Hammer Purgstal, J. v., Sur les origines russes (St. Petersburg, 1827); Harkavy, A., Skazaniia musulmanskikh pisatelei o Slavianakh i Russkikh (St. Petersburg, 1870); Marquart, J., Osteuropaeische und ostasiatische Streifzuege (Leipzig, 1905); Lewicki, T., Zrodla arabskie do dziejow slowiariszczynzny ("Fontes origines Polonorum illustrantes. Fontes orientales, I", Wroc1aw, 1956) and the review by Lozinski, B. P., Speculum, XXXIII (1958), 418-421. 6. Theophylactus Simocatta, VI, 2 in Dietrich, K., Byzantinische Quellen zur Laender- und Voelkekunde ("Quellen und Forschungen zur Erd- und Kulturkunde, V", Leipzig, 1912), II, 66. This text becomes understandable in the light of the record preserved by Bar Hebraeus, The Chronography, ed. & tr. E. A. W. Budge (Oxford, 1952), I, 76-84, according to which the Slavs came from the north to the Caspian Sea, whence the Bulgarians turned west and migrated farther, to the confines of Byzantium. This must have occurred after the sending of a Slavic embassy to the Byzantine court, described by the source of Theophylactus Simocatta. 7. According to Dr. Ch. Adams, of the Islamic Institute, McGill University, Montreal, Saqlab, as a four-syllable word, is probably not Arabic, but a word from another language. In Lur's Lexikon Saqlab is given as a designation of fair-headed or fair-skinned people. 8. I would like to suggest that Arabic Saqlaba was derived from Saka, the name of an Iranian population living north of the Caspian sea in pre-Christian times. Saka, from sah, sak, meaning 'lord,' referred to the social organization, a type later called feudal (for bibliography see Lozinski, B. P., The Original Homeland of the Purthians (Hague, 1959), pp. 29 f. Saqlaba, possibly a compound name, might have been a survival of the earlier name Saka, referring to the same geographical region and to a similar social organization of the inhabitants, differences of population notwithstanding. The change from Saka to Greek Sklavini might have occurred by elimination of the vowel and addition of suffixes. In the same way Persian (and Arabic) sakirlat, ‘textle,’ primarily wool, became scarlatum, ‘scarlet’ in the Latin of the Middle Ages: Hontum-Schindler, A., "The word scarlet," Journal of the Asiatic Society of Bengal, N.S., VI (1910), 265-265. 9. Stuempel, G., Name und Nationalitet der Germanen ("Klio, Beiheft 25," Leipzig, 193,2 ), pp. 60, 65 f., 70.; Feist, S., Germanen und Kelten (Baden-Baden, 1948), 28 f., 32, 50. 10. Many Slavic scholars believe that the name Slav is derived from the place-name: Rudnicki, M., "L'habitat primordial des Slaves apres l epoque i.e., " Slavia occidentalis, XVIII (1939-47), 207., Moszynski, K., Pierwotny zasieg jezyka praslowianskiego ("Polska Akademja Umiejetnosci. Komitet jazykoznawczy. Prace, 16," Wroclaw, 1957), pp. 138-47, Bartek, H., "The Origin of Slovan and Slovak, " Slovakia, VIII (1958), 30-48, also in Most (The Bridge), a quarterly for Slovak culture, Cleveland, Ohio, III (1956), 20-32. Cf. Cross, S. H., Slavic Civilization through the Ages (Cambridge, Mass., 1948), pp. 9 f. 11. Ethnicon (Leipzig, 1839), passim. 12. The Slavnik dynasty, replaced by the Przemyslides, might have been considered such a clan, that is, one which gave its name to all the Slavs, except that we have no evidence of any kind for such a possibility. To my knowledge there are not even any legends which suggest that this dynasty ever ruled over all the Slavs. 13. Vaillant, A., Grammaire comparee des langues slaves ("Collection 'Les langues du monde,'" Paris, 1950), I, 107. 13a. Zwolinski, P., "Funkcja slowotworcza elementu -slaw w staropolskich imionach osobowych," Biuletyn Polskiego Towarzystwa Jezykoznawczego, X (1950), pp. 166-185. 14. Sophocles, E. A., Greek Lexicon of the Roman and Byzantine periods (Boston, 1870), pp. 392 f. Cf. Schumann, K., Die griechischen Lehnbildungen und Lehnbedeutungen ("Osteuropa Institut an der Freien Universitaet Berlin. Slavische Veroeffentlichungen, 16," Berlin, 1958), p. 49. 15. Masudi, Les prairies d'or, ed. & tr. C. Barbier de Maynard (Paris, 1861-77), III, 62,. a1-Bekhri as quoted by G. Kabuda, "Ibrahmi ibn Jakub," Roczniki historyczne, XVI (1947), 177 f, Bar Hebraeus, op. cit., I, 104. 16. Strahlenberg, P. J., Des Nord- und Ostliche Theil von Europe and Asia (Stockholm, 1730), pp. 224, 231. 17. Akademiia nauk SSSR. Institut Russkago iazyka., Slovar russkago iazyka v chetyrekh tomakh. (Moskva, 1961), IV, 179. 18. Lozinski, B. P., "Early Slavonic Art as Historical Evidence', Ph.D. dissertation, Yale University, to be published. 19. see note 15. 20. Buckelr, G., Anna Comnena (Oxford, 1929), indes, s.v. 21. Fedotov, G.P., The Russian Religious Mind (Cambridge, Mass., 1946), p. 85. 22. Ibid. 23. "Polians who are now called Rus," quoted by J. Jakobson, "Minor Native Sources for the Early History of the Slavic Church," Harvard Slavic Studies, II (1954), 43; Bujak, F., "Skad przyszli Radymicz i Wjatycze na Rus," Swiutowit, XX (1948), 59-114., Paszkiewicz, H., The Origin of Russia (New York,1954), pp. 354-358, 365-580; Czekanowski, J., Wstep do historii Slowian (Poznan, 1957), pp. 195-199. All the authors interpret the migration as proceeding from the West to the East but offer no proof. Archaeological material suggests the contrary: Hensel, W., "Pochodzenie Slowian," Wiadomosci archeologiczne, XX (1954), 211-218, as do the recent linguistic studies: Ulaszyn,H., Praojczyzna Slowian (Lodzkie Towarzystwo Naukowe, wydz. I, nr. 57, Lodz, 1959), 102. Cf. Vernadsky, G., "The origin of the name Rus," Suedost-Forschungen, XV (1956), 171, and Lozinski, supra, n. 17; Dvornik, F., The Slavs. Their Early History and Civilization (Boston, 1956), pp. 26 f.; Marquart, op. cit., 111, 188 f., Vernadsky, G., "Das fruehe Slawentum. Das Ostslawentum bis zum Mongolensturm," Historia mundi (Bern, 1956), V, 284. 24. Vernadsky, G., The Origins of Russia (Oxford, 1959), p. 49. 25. Vernadsky, G., Ancient Russia (New Haven, 1951), pp. 50-55; an older, less scholarly attempt in this direction: Cuno, J. G., Forschungen im Gebiete der alten Voelkerkunde. Die Skythen (Berlin, 1870), pp. 225-286. 26. Vernadsky, G., Kievan Russia (New Haven, 1951), pp. 50-55; Krappe, A. N., "La chute du paganisme a Kiev," Revue des eludes slaves, XVII (1937), 208. Rozwadowski, J., "Stosunki leksykalne miedzy jazykami slowianskimi a iranskiemi," Rocznik orientalistyczny, I (1914/15), 95-110, esp. 110. 27. Ulewicz, T., "Okolo genealogii sarmatyzmu," Pamietnik slowianski, I, (1949), 105-107. 28. Bohomolec, F., Zbior dziejow polskich (Warszawa, 1767-68), III, Cromer M., Kronika, 5, 17, 19, 28; IV, Guagnino, A., Kronika Sarmucyey europeyskiey, 1 f., 7, 13, 16, 513.; Magistri Vincenti ep. Cracoviensis, Chronica Polonorum, ed. A. Przeidziecki (Krakow, 1862), 76 (cf. Paszkiewicz, op. cit., 360); Bielski, M., Kronika Polska (N. ed., Krakow, 1597), Introduction, passim., cf. Chrzanowski, I., Marcin Bielski (Lwow, 1926), 101-108, 504. 29. Vernadsky, G., "Der sarmatische Hintergrund der germanischen Voelkerwanderung," Saeculum, II (1952), 340-347., idem, Ancient Russia, pp. 74-90. 30. Vernadsky, G., and Dzanty, Dzambulant, "The Ossetian Tale of Iry Dada and Mstislav," Journal of American Folklore, LXIX (1956), 234, n. 39. 31. Strabo, XI, ix, 3. |
| f9 | СКЛАВИНИ -ПОСЛЕ ВРОБУВАЊЕТО НА ПОСЛЕДНИОТ МАКЕДОНСКИ КРАЛ ПЕРСЕЈ СОСЕ ЦЕЛА НЕГОВА ФАМИЛИЈА И НЕГОВОТО А И ПОНИЖУВАЊЕТО НА МАКЕДОНИЈА ПРИ ПАРАДИРАЊЕТО НИЗ РИМ НА РИМСКИТЕ ЛЕГИИ И ОГРАБЕНИТЕ МАКЕДОНСКИ БОГАТСТВА ЛОГИЧНО ПРОИЗЛЕГУВА ПРЕКАРОТ ДАДЕН СВОЕВРЕМЕНО-ЗА ЖАЛ НА ОНИЕ КОЈ САМО ЈА КАЛКУЛИРААТ ГОЛЕМИНАТА А ГИ ЗАБОРАВААТ ГУБИТОЦИТЕ И ПОНИЖУВАЊАТА МАКЕДОНСКИ. СЛОВЕНИ-ЗА ОНИЕ КОЈ НЕ ЗНААТ ДО 9 ВЕК СЛОВЕНСКО СВЕТО СЛОВО НЕ ПОСТОЕЛО,ПОСТОЕЛО ГРЧКО,ЛАТИНСКО И ЕВРЕЈСКО.ПРАШАЊЕ Е КАКО ТОА МАКЕДОНЦИТЕ,ПА И СЛОВЕНИТЕ МОЖЕЛЕ ДА ПРИФАТАТ ХРИСТИЈАНСТВО НА ТУГ ЈАЗИК И ТУГО ПИСМО ДО 9 ВЕК. СЛАВЈАНИ-ЧИСТО ДОАГА ОД ВЛИЈАНИЕТО НА РУСКАТА ЦРКВА ВО 18 ВЕК И ИЗГРАДБАТА НА НЕКАДЕ ОКОЛУ СТОТИНА ЦРКВИ ВО МАКЕДОНИЈА КОЈ СЕ АКТИВНИ И ДЕНЕС.ЕФЕКТОТ Е БУМЕРАНГ И Е ПОСЛЕДИЦА ОД ОДБЕЛЕЖУВАЊЕТО НА МАКЕДОНЦИТЕ ЗА ПОКЛОНИЦИ НА СЛАВИ(ПАГАНСКИ ОБИЧАИ)ВО 9 ВЕК. |
| Misirkov | Jas imam podrugo gledanje na rabotite. Spored istoriskite izvori, Rimjanite imalo tro razbiranje za Makedoncite na pocetokot na nivnoto vladeenje - zatoa i sozdale Makedonska Dioceza od dve makedonski provincii. Ova pod Rimjanite e maksimumot koga nemas svoja drzava. Latinskiot e oficijaln jazik vo Makedonija of 168 PNE do 6 vek koga Slovenskiot stanuva dominanten liturgijski, literaturen i kolokvijalen jazik. Inalu "Slovenski" se zboruva uste za vreme na Rimskata Imperija. |
| f9 | Spored istoriskite izvori, Rimjanite imalo tro razbiranje za Makedoncite na pocetokot na nivnoto vladeenje ???? Persej,Rimskomakedonski vojni,Gradovi,Patishta...ima dosta podatoci od Rimski izvori koj govorat nasproti taa teorija.Vo Heraklea,pa i vo drugite mesta Makedonskite gradovi se razrusheni celosno,rimjanite bile mnogu surovi...Go stavile vo prangi Persej i cela familija negova i so seto bogatstvo i knigi i se shto mozhele da ograbat napravile NAJGOLEMA PARADA VO ISTORIJATA NA RIMSKATA IMPERIJA VO RIM vo koja lakomo uzhivale i se voodushevuvale Rimjanite.Za taa prigoda i iskovale pari so persej i negovata familija vo prangi.Makedonija ne ja podelile na makedonija prima i sekunda samo,tuku i golemi delovi gi pripoile na epir,ilirija i trakija.Seta podelba ja pravele spored nivni potrebi.Toa iskustvo na rimjanite vo Makedonija i so Makedoncite ke go iskoristi i Vizantija ,no i Turskata imperija.Vo Makedonija izgradile patishta za nivni potrebi-da ja prenesuvaat brzo svojata vojska.Makedonija bila koska vgrlo vo koja ne mozhele da vlezat so vekovi.Otkoga gi izgradile patishtata izvrshile fortifikacija na granicite na imperijata.Taka Makedonija se nashla vo situacija da bide i rudnik za metali i bojno granichno pole.Zaradi upadite na poveke razlichni pleminja Rimjanite izvrshile fortifikacija niz cela Makedonija.Vo site ponaseleni mesta si formirale svoi centri-gradovi-maala.Nekoi i denes go nosat rimskiot naziv kako Mesokastro vo Ohrid.// "Latinskiot e oficijaln jazik vo Makedonija of 168 PNE do 6 vek koga stanuva dominanten liturgijski, literaturen i kolokvijalen jazik"mozhebi za edno 3500 luge,za rajata...bogami ne. |
| f9 | http://www.culture.org.mk/strum3.htm |
| f9 | http://www.barca.fsnet.co.uk/aemilius-paullus.htm L. Aemilius Paullus defeated the Macedonians in BC 168 and brought their king , Perseus, and his sons to Rome to adorn his triumph. A trophy is centered in the coin with TER printed above it. The togate L Aemilius Paullus is standing to the right of a trophy with his right hand raised and to the far left of the trophy is Perseus, with his hands bound behind him, and his two sons before him are shown as prisoners; PAVLLVS is printed in the exergue. |
| jamajka | quote:Abe postoenjeto na Atlantida mi se chini nikogash nema da se dokaze. I da se najde neshto slichno od toj period nema da se znae dali e toa Atlantida so fakti tuku samo pretpostavki. Diru i imeto Atlantida Platon go dal po mitski grad. Navodno spisite za zagubeniot kontinent mu gi pokazal nekoj egipetski sveshtenik, no za da Platon im go doblizi svoeto delo go zemal imeto na mitskiot grad. Shto se odnesuva do potopite, bibliskiot potop se sluchil dosta pokasno, i se odnesuval na crnoto more. Geoloshki e dokazano deka Sredozemnoto more do pred 12000 godini bilo kopno. Dodeka Crnoto more pred 7000-7500 bilo kopno. |
| jamajka | quote:Od tie 3500 lugje proizleguvaat vlasite aromani - neromanci koi go zborat rimskiot jazik. |
| jamajka | quote:Tuka ima nekoja greshka so vladetelot, Justinijan II vladee od 685-695 705-711. vo 662 god. vladeel Konstantin II. Mozebi Justinijan II bil general vo taa godina. Daj mi potochni informacii. |
| Misirkov | 1). Justinijan II navistina vladeel vo posochenite godini. Eve od enciklopedija Encarta: "Justinian II, Byzantine emperor (reigned 685-95; 705-11)." Vo toj period traela, so decenii dolgata, Vizantisko-arapskata vojna, koja pochnala okolu 662 godina. Taa vojna traela do 718 godina, shto znachi deka taa vojna go opfatila celoto vreme na vladeenjeto na Justinijan II, koj za da gi zasili svoite voeni redovi, iselil golem broj Sloveni od Makedonija i gi vkluchil vo svojata vojska vo vojnata protiv Arapite. 2). Sto se odnesuva do Rimjanite: sekoja pobeda ja proslavuvale so HUBRIS, bidejkji na pobednicite vojskovodci toa im noselo politicki poeni i moznost za vlijanie vo instituciite na vlasta. KOga rekov razbiranje na POCETOKOT imav predvid eden citat od Plutarh koj jas kje go raskazam bidekji vo momentov ne mozam da go najdam: Znaci Plutarh go prenesuva komentarot na generalot na rimskata legija, Aemilius Paulus, koj obrakjajki im se na hrabrite Makedonci po porazot im rekol deka tie kje ostanat slobodni i kje gi uporavuvaat svoite gradovi, iako Makedonija kje bide rimski protektorat. Toj isto taka rekol deka polovina od danokot kje go plakjaat na Rim namesto na svojot imperator. Medjutoa, vistina e deka rimjanite ne go ostvarile vetenoto i vospostaviule brutalna vlast vo Makedonija. Zaradi ova, Makedoncite se digale na vostanija - edno od koe e opisano od Marko Cepenkov. Inaku, mislam deka e krajno vreme da se pogrizime barem da evidentirame del od toa ukradeno bogatsvo, koe verojatno i denes se naogja po muzeite vo Italija (iako ne e sigurno zatoa shto i samata Italija, potochno Rim, po mnogu vekovi podocna, ja dozhiveale istata sudbina od germanskite pleminja). Sepak milam deka zacuvuvanje na drzavni edinici Macedonia Prima i Salutaris pod rimska vlast ne e mala rabota i pokraj brutalnoto vladeenje na rimjanite. 3). Ne znam sto e problematicno so izjavata deka latinski e oficijalen jazik pa bilo toa i za 3500 luge (a mnogu povekje se)? Za celoto toa vreme se zboruvale slovenski i starogrcki. |
| f9 | Римјаните ги разурнале сите Македонски градови и Македонците се населиле во повисоките планини и во непристапни предели каде што логистиката на Римската војска не можела лесно да се пробие.Официјалниот јазик се однесува на државната управа,а не на населението.До обзнанувањето на Христијанството за државна религија и Христијаните и Македонците во Македонија имаат заеднички непријател-Римската империја.Официјалниот јазик се однесува на властодршците не на населението.Иако ние и нашата црква се однесува како во Македонија да немало пагани 2000 години тоа не е точно. Религијата не можела лесно да се вгнезди баш поради тоа што Македонците пагани не го разбирале светото слово кажано на Старогрчки,Латински и Еврејски.И покрај стотина декрети на Византиските императори реалната состојба во Македонија била отфрлање на трите свети јазици и култивирање на паганските обичаи.Не е случајноа активноста на светите брака во стварање на четвртото свето писмо.Но очигледно е дека православната црква денес не се издигна над византиската непогрешливост на православната црква и да ги отфрли декретите на византиските императори за гонење на паганите како неспоив дел со православната црква. http://www.rome.webzone.ru/ius/library/codex/theod/liber13.htm#6 |
| VMR0 | http://vmro.proboards37.com/index.cgi new forum, check it out |
| Misirkov | До обзнанувањето на Христијанството за државна религија и Христијаните и Македонците во Македонија имаат заеднички непријател-Римската империја. --------------------------------------------------------------------- So pocetokot na rimskoto vladeenje vo Makedonija tie stanuvaat htristijani i rimski gadjani. Zatoa godini podocna Turcite ja narekuvaat Makedonija "Rum milet" - spored pogresnoto tolkuvanje deka se raboti za Rimjani. Ne znam sto e problemot: oficijalen jazik e latinskiot za periodot sto go posociv. Istovremeno naselenieto zboruva "slovenski" i starogrski, arapski i ermenski, medju drugite. --------------------------------------------------------------------- Не е случајноа активноста на светите брака во стварање на четвртото свето писмо. --------------------------------------------------------------------- Od kade si tolku siguren deka "stvorile" pismo? A sto ako pismoto e prodolzetok na staromakedonskoto? |
| f9 | ВЕЛИШ=So pocetokot na rimskoto vladeenje vo Makedonija tie stanuvaat htristijani i rimski gadjani. http://www.rome.webzone.ru/ius/library/codex/theod/tituli.htm НА ГОРНИОТ ЛИНК Е ЗАКОНИКОТ НА ТЕОДОСИЈ.ВУШНОСТ ТОА НЕ Е НЕКАКОВ ЗАКОНИК НА ТЕОДОСИЈ ТУКУ ЗБИРКА НА ЗАКОНИ(ЕДИКТИ)КОЈ ГИ НОСЕЛЕ РАЗЛИЧНИ ИМПЕРАТОРИ.ТИЕ СЕ ОДНЕСУВААТ НА СЕ ШТО СЕ СЛУЧУВАЛО ВО ИСТОРИЈАТА НА МАКЕДОНИЈА.ЗА ЖАЛ ПОСТОЈАТ САМО НА ЛАТИНСКИ И ОДРЕДЕН БРОЈ НА ЛУГЕ ЈА ЗНААТ СОДРЖИНАТА И ИПЛИКАЦИИТЕ ОД ЕДИКТИТЕ НИЗ ГОДИНИ.СЕКОЈ ЕДИКТ ИМА ДАТУМ НА ДОНЕСУВАЊЕ.ОВИЕ ИМПЕРАТОРСКИ ЕДИКТИ ПОСЛУЖИЛЕ КАКО ОСНОВА НА РЕФОРМАТА НА ЈУСТИНИЈАН.СПОРЕД ЕДИКТИТЕ ПРАВНО СИ ВО ПРАВО ,НО НЕ И СТВАРНО.ОД ЛОГИКАТА НА СОДРЖИНАТА НА ЕДИКТИТЕ И ОНА ШТО СЕ ЗНАЕ ОД ДРУГИ ИЗВОРИ НИТУ МАКЕДОНЦИТЕ ПОСТАНАЛЕ РИМСКИ ГРАГАНИ НИТУ ГО ПОПРИМИЛЕ ТАКА ЛЕСНО ХРИСТИЈАНСТВОТО. ВСУШНОСТ ДО ЈУСТИНИЈАНОВАТА РЕФОРМА ТИЕ СЕ РОБОВИ. РЕАЛНО ДО СЕГА ОСВЕН НЕКОЈ ЦРТИЧКИ ШТО ПОСТОЕЛЕ НЕМА ЖИВ ДОКАЗ ЗА ПОСТОЕЊЕ НА ПРАСТАРО МАКЕДОНСКО ПИСМО.И АКО НЕКАКВО ПИСМО ПОСТОЕЛО ТРЕБА ДОБРО ДА ГО ПРОУЧИШ ТЕОДОСИЕВИОТ ЗАКОНИК ЗА ДА ЗНАЕШ ШТО ТОА СЕ СЛУЧИЛО СО ТОА ПРАСТАРО ПИСМО.ДОЛГИ ГОДИНИ СЕ НАДЕВАА НЕКОЈ ЛУГЕ ВО ВЕТУВАЊАТА ОД НЕКОЈ АРХИЕПИСКОПИ ДЕКА ТИЕ ЈА ЧУВААТ ТАЈНАТА ЗА МАКЕДОНИЈА.БАР ДО ДЕНЕС ВО ОВИЕ НАЈТЕШКИ ГОДИНИ НЕ ИЗЛЕГОА СО ВИСТИНАТА,НИТУ СО ДОКАЗИТЕ АКО ГИ ИМАА.МОЖЕБИ И ГИ ИМААТ И МОЖЕБИ ТИЕ ДОКАЗИ МОЖАТ ДА ЈА ПОВРЕДАТ ПРАВОСЛАВНАТА ЦРКВА ВО ЦЕЛИНА.ЈАС СЕГА САМО ШПЕКУЛИРАМ,НО МОЖЕБИ И НЕМААТ НИШТО.ЗАТОА И ВЕЛАМ ДЕКА Е ФАКТ ХРИСТИЈАНСТВОТО НЕ СЕ ПРОШИРИЛО ЛЕСНО.ПОТРЕБНИ БИЛЕ СКОРО 9 ВЕКА ДА МАКЕДОНЦИТЕ ГО ПРИФАТАТ ТОА КАКО ШТО ТРЕБА. МИСЛАМ ДЕКА Е РЕДНО ТОА ПРАШАЊЕ ДА СЕ ОТВОРИ КАЈ НАС.ЈАС ВЕРУВАМ ВО ИСУС ХРИСТОС,НО НЕМА ДА ПРИФАТАМ НИКОГАШ ДЕКА ХРИСТИЈАНСТВОТО ВО ВИЗАНТИЈА БИЛО НЕПОГРЕШЛИВО НИТУ КЕ ПРИФАТАМ ДЕКА ЕДИКТИТЕ НА ТИЕ ИМПЕРАТОРИ И АКТИВНОСТИТЕ НА НЕКОЈ СВЕТЦИ БИЛЕ ВО ДУХОТ НА ПРАВОСЛАВНАТА ХРИСТОВА РЕЛИГИЈА.ВО СЛУЧАЈОВ ЖРТВА Е ЕДЕН ЦЕЛ НАРОД. |
| Maleshevo | На почеток да назначам дека зборот „Словени“, „Славјани“ и „Славени“ ги користам како синоними. Кога зборам за „Словени“ мислам на „Славјани“ т.е. „Славени“ и обратно. 1. The derivation of this name from the word slovo meaning "word" is illogical. Ове не може со сигурност да се тврди. 2. The use of such a term as slava, "glory," for the proper name of a population is entirely without parallel. Покасно можеби од Словен, се променило 3. As to the identification with the Latin sclavus, which in later Medieval times seems to have been connected with the name of the Slavs, [4] the difficulty is of a historical nature. Господинот има погрешна историска слика, баш поради фалсификувањето на историјата од Римјаните т.е. источните Римјани (Византијците) и затоа така мсли. No Roman sources contain the name "Slav" in any form. It appears first in sixth-century Byzantine sources, written in Greek, as "Sklavini." Така е. И кога се пишува за Склавини се мисли за Славјаните, Словените т.е. Славените. „The Byzantines, historically, were the first to come in contact with the migrating Slavs, recording their existence and their name. The name was not given to them by the Greeks.“ Грците се најсилниот елемент во Источното Римско Царство (Византија) и влијанието на Грците во Византија е наголемо. Поради тоа заклучокот дека Грците не го натуриле името Склавини за народоте од славјанската *словенската, славенската) група,(меѓу кои и се наоѓаат Македонците) е погрешен. „The Byzantine historians customarily recorded the foreign name of a population group as the one used by the group itself, or as it was passed on by an intermediary. We must remember that certain Slavic groups retained the designation "Slav" as their proper name. These are the West Slavic populations of the Slovaks and Slovenes, and the Eastern Slovieni of Novgorod.“ И тоа не е точно. Источен Рим (Византија) наследува доста називи за народи од поранешното целосно Римско царство, кои првично не биле користени од самите народи. Еве примери, називот „Германиа“ е римски т.е. латински назив кој го користи и Византија, а се користи за прв пат само од Римјаните, за етничкиот колектив на три големи племиња, кои себеси се нарекувале, Ingwеonen (лат. Ingaevones), Herminonen и Istwеonen (Istaevones), а кога збореле за себе како скупна од народи најчето го користеле самите тие името „Дојче“ од „дојтлих“ - јасно- „ајде да зборуваме јасно“. Римјаните го користат за нив и називот „Варвари“. Варвари биле за Римјаните сите народи, кои не го поседувале нивниот степен на развој и имале други за нив страни обичаји. Всушност сите неримјани тие ги опишувале со Варвари, освен Грците. А „Варвари“ биле во очите на римјаните луѓе од втора класа. Источен Рим (Византија) прво ги нарекуваше Македонците „Склавини“, а после византискиот цар Василие II Византија ги нарекува „Boyлгароi" „Вулгарос“. Дека дел од западните „Словени“ себеси самите се нарекувале „Словени“ исто така не може со сигурност да се тврди. Први познати „словенски“ писма постојат дури после кирилометодиевата мисија во 9. век, а тие се доста постари од византискиот назив „Склавини“. Навистина во голема моравија постојат списи во кои луѓетот кои живеат таму се нарекуваат „Slovieni“ или пак „моравски народи“, но сите тие списи како што реков се повеќе од 200 години постари од списите на Византија каде што се користи називот „Склавини“ за истите и ним сродни народи. Е сега постои теорија дека после доѓањето на Кирил и Методиј во Моравија, кои им го пренеле „словото“, тие се нарекле „Словени“. Дали тоа име им е дадено ним од Кирил и Методиј или од самите себеси сакајќи можеби со тоа да го модифицираат стариот византиски назив „Склавини“ или пак навистина само поради тоа што го примиле „словото“, не ми е познато. Со тоа име се наречени и ним јазично-блиските народи на територијата на денешна Унгарија, денешна Словенија и Славонија (кои пред тоа така не се викале), а подоцна и сите други на нив блиски народи. Но од таму нема теоретски шанси да потекнува многу постариот византиски назив со кој тие нив ги опишувале, а тоа е „Склавини“. А Германскиот ранохристијански (римокатолички) историчар 1050-1081 Adam von Bremen раскажува за „Словените“ кои живеат тогаш во источна Германија и ги нарекува „Sclavi“. продолжува... |