| n/a |
Makedonskiot Car Samuil bil bugar, a negovata dr`ava se vikala Bugarija za {to g-n Dimitrov veli:
“во 971 год. при една од многуте бугаро - византијсќи војни е освоена бугарската престолнина Преслав и биле заробени бугарскиот цар Борис II и неговиот брат Роман. Тие биле однесени во Цариград и насилно принудени да абдицираат. Според средновековните закони тоа значело дека бугарските војски кои се уште војувале требало да се предадат. Меѓутоа бугарите откажале да се предат и под раководство на Самуил, син на еден од десетте областни управници, ја продолжиле успешно војната. Самуил не се објавил за цар, затоа што според бугарските закони, додека царот е жив /макар и заробен/ останува на чело со Бугарија. Во 980 г. цар Борис и брат му успеале да избегаат од пленство, но на границата со Бугарија цар Борис II бил убиен од ???бугарски граничар бидејќи бил облечен во романски алишта", пишуваат средновековните хронисти. Во согласност со бугарските закони, брат му Роман бил објавен за цар на Бугарија и резидирал во Скопје, кое станало престолнина на Бугарија. Дури откако пристигнала вестта за смртта на Роман кој починал во Цариград и не оставил наследници, Самуил бил прогласен за бугарски цар. Тој го одбрал Охрид за престолнина на Бугарија. Сето тоа покажува дека Самуил и покрај тоа што ја имал целата власт во државата уште во 971 г. /во неговите раце била армијата/ со целото поведение саќал да покаже дека се придржува кон бугарските закони и е добросовесен бугарски државен службеник. Затоа се објавил за цар на Бугарија дури во 997 г., кога бугарските закони го дозволувале таквиот акт - старата династија немала веќе ниту еден машки наследник.
Me|utoa gospodin Dimitrov tuka ili gre{i ili la`e. Istoriskite izvori navistina potvrduvaat deka sinovite na bugarskiot Car Petar- Roman I Boris II bile odneseni vo zarobeni{tvo vo Carigrad. Me|utoa, komitopulite, sinovite na knezot Nikola ja iskoristile smrtta na bugarskiot Car Boris, pa po~nale vostanie protiv bugarite. Vizantija ispla{ena od uspehot na makedonskite komitopuli I nivnite golemi osvoenite teritorii od Bugarija, gi osloboduva 970 g. bugarskite prestolonaslednici Roman I Boris II od zato~eni{tvo I gi pra}a da ja branat bugarskata teritorija (Skylitzes.255.73-80). Ova go pi{uva najgolemiot biograf na Samuil, vizantiskiot istori~ar Skilica koj jasno ka`uva deka komitopulite I bugarite bile dve sprotistaveni strain koi vojuvale me|u sebe (Skyl.328f).
Jovan Geometres, koj bil mitropolit na Meletina vo vremeto na vostanijata na komitopulite, ima posvetena pesna na niv pod naslov “na komitopulite” vo koja ka`uva deka naselenieto vo nivnoto Carstvo e sostaveno od mizi, bugari, skiti I makedonci (d-r Stjepan Antoljak, "Srednovekovna Makedonija," Misla, Skopje, 1985, str. 242 / A.Leroy-Molinghen, Byzantion 42 [1972-73] 410f).
Од основањето на бугарската држава во 681 година, па се до нејзиното уништување во 972 година, таа го носи етничкото име на својот народ (Бугари и Бугарија). Но, од 972 година, на овој народ и на нивната земјата им е дадено ново, политичко, име кое исто така претрпува извесни промени. Византискиот писател Лав Ѓакон е првиот што сведочи за промената на името Бугари во името Мизи, а на нивната земја Бугарија во - Мизија. Во врска со превземениот поход на византискиот император Никофор Фока против Бугарите во 968 година, Лав Ѓакон за прв пат го употребил новото име за Бугарите. Тој пишува: "Кога Никифор стигнал пред падините на Стара Планина... тој ја разгледал земјата и скалестите предели, бидејќи, за да се изразиме поетски, во земјата на Мизите, само зла извирале... и за да не ја предаде (својата војска, з.м.) на Мизите да ја исколат..." тој го прекинал походот. (ГИБИ, 5. том, стр. 247).
Во врска со навлегувањето на Русите во Бугарија во 968 и 969 година и разбивањето на бугарската војска, Лав Ѓакон пишува за смртта на бугарскиот цар Петар, па вели: "Велат дека тогаш водачот на Мизите Петар... соочен со неочекуваната несреќа, добил апопклептичен удар и недолго потоа го напуштил овој свет" (Исто, стр. 248-249).
Од овие цитати гледаме дека уште пред уништувањето на бугарската држава, на Бугарите им било дадено ново, политичко, име, па нивниот последен реален цар кој 42 години владеел со Бугарите од "цар на Бугарите" наеднаш се престорил во "цар на Мизите".
Шест децении по Лав Ѓакон, Георги Кедрин, соопштувајќи за навлегувањето од север на Печенезите (кои биле сродни со Турко-Бугарите) во 1032 година, исто така го користи политичкото (а не етничкото) име на остатоците од Аспаруховите Бугари, кои останале во нивната земја. Тој пишува: "...Печенезите го преминале Истар и ја опустошиле Мизија" (исто, стр. 299). За повторните напади на Печенезите, Кедрин повторно го користи политичкото име на оваа земја, па вели: "Печенезите повторно ги нападнаа Мизија, Тракија и Македонија" (исто, стр. 200).
Друг византиски писател - Скилица Кедрин (11 век) исто така пишува за Мизи и за Мизија, а не за Бугари и за Бугарија (ГИБИ, том 6., стр. 293-294).
Vo 10-ot vek so pogrdnoto ime vulgari Vizantija po~nala da gi narekuva site koi govorat slovenski t.e. slovenskite narodi srbi, bosanci, sekako I makedoncite (Стилпон Курјакидис кој во книгата „Северните етнолошки граници на хеленизмот" стр. 39). Velam pogrdno ime vulgari (vulgaros) bidejki srednovekovniot romejsko-gr~ki termin vulgar ozna~uval prostak, neciviliziran ~ovek. Najverojatno toj termin e zemen od latinskiot zbor vulgar, bidejki vizantijcite ~esto koristele latinski termini kako na primer “reks” za kral. I vo srednovekovna Ungarija, terminot vulgar ozna~uval najdolna klasa vo op{testvoto, a samata Ungarija bila podelena na tri stale`i: grofovi, ricari, a najdolniot stale` se vulgarite (HUNGARIAN PREHISTORY FROM THE BEGINNINGS TO KING ST. STEPHEN (1038), Encyclopaedia Humana Hungarica 01., Andrea Farka ). I samiot Krste P. Misirkov vo “Za makedoncite raboti” ka`uva : “za grcite se slovensko be{e grubo, bugarcko; bugari zna~at lu|e neobrazuani, varvari, koi se grani~at so zveroi”. I vo moderniot gr~ki jazik, vulgar pokraj ozna~uvawe na nacionalnosta na lu|eto koi sebesi se narekuvaat bugari, u{te zna~I I prostak (vidi “Re~nik na sovremeniot gr~ki jazik”, G, Babiniotis, Atina 1998 g.).
I srbite bile nare~eni vulgari. Laonik Halkondil veli “Tribalite (srednovekovno arhai~no ime za srbi t.e. ra{kani) sega (sredniot vek) se nareluvaat vulgari” (Laonicus Chalcondyles), P.G., т. 159, Op. cit., кол. 26). Duri terminot bugar (gr~ki napi{ano vulgar) stanal sinonim za sloven vo gr~kiot jazik. Sprskiot akademik Petar Draga{evi} kon krajot na 19-ot vek bil vo Grcija pri {to veli grcite go narekuvale bugar, iako im objasnil deka e srbin od Srbija, pa zaklu~uva deka grcite site sloveni gi narekuvaat bugari (Petar Draga{evi}, Makedonski Sloveni, 1890 g., Beograd). Za vreme na gr~koto nacional-osloboditelno vostanie 1821-1829g. se peela edna pesna za premavnuvawe na razli~nostite na narodite koi ja naseluvale dene{na Grcija I obrazuvawe gr~ka nacija koja glasi: “albanci, vlasi, bugari, lu|e koi govorite na drugi jazici pridru`ete se. I site prigotvete se da stanete grci” ( 1. Victoria Clark, Why Angels Fall. A journey through Orthodox Europe from Byzantium to Kosovo Macmillan: London, 2000 ISBN: 0 333 75185 X; 2. FATHER GREGORY TILLETT, The British Orthodox Church.) Vostanieto vo Grcija 1821-1829 g. ja zafatilo dene{na ju`na Grcija t.e. Peloponez, kade {to nikoga{ nitu se naselile bugari, nitu nekoi bugari go okupurale toj del na Grcija, pa mnogu jasno se gleda deka pod bugari grcite podrazbiraat sloveni. Vo dene{na ju`na Grcija vo 7-ot vek se naselile slovenskite plemiwa Milingi I Ezerci.
I mnogu latinski hroni~ari go imaat zemeno po gre{ka terminot bugar kako sinonim za sloven. Marin Barleti (Skadar 1450 - Rim 1512/13), katoli~ki sve{tenik od Skadar koj `iveel vo vremeto na Skenderbeg i ja napi{al volumenoznata poznata “Istorija za `ivotot i delata na Skenderbeg, Princot Epirski”, “Historia de vita et gestis Scanderbegi Epirotarum principis”; vo 13-ta kniga pod naslov “Vita et res praeclare gestae Christi Athletae Georgii Castrioti Epirotarum principis, qui propter heroicam virtutem suam a Turcis Scander beg, id est Alexander Magnus cognominatus est libris XIII” dava popodrobni informacii za Georgi- vtoriot Aleksandar Makedonski i negovata vojska, za koja Marleti veli deka e sostavena od izbrani debrani, koi se voedno i makedonci: “Scanderbegus... vias patentes inter manipulos antesignario Dibranis suis et Macedonicis explevit (ea levis armatura erat)".
Me|utoa, Marin Barleti vo istoto delo za lu|eto severno od Makedonija, za tribalite (srbite) veli deka se bugari “Bulgari sive Tribali habitant” t.e. bugarite gi naseluvaat Tribalite (Srbija). I samiot Pasij Hilendarski vo svojata istorija veli deka terminot bugar grcite go upotrebuvaat za sloveni, a jazikot koj site op{to go narekuvaat slovenski od grcite e nare~en bugarski (prosta~ki)
(IZVOR: СЛАВЯНОБЪЛГАРСКА ИСТОРИЯ, ПАИСИЙ ХИЛЕНДАРСКИ, ЗА СЛАВЯНСКИТЕ УЧИТЕЛИ).
Zatoa I vo pove}eto hroniki od srednovekovnite hroni~ari, Car Samuil e nare~en “car na vulgarite”, a negovite podanici “vulgari”. Me|utoa, toj termin ne ozna~uval bugari, tuku sloveni, a kako {to gledame pred toa vizantiskite istori~ari po~nale bugarite da gi narekuvaat mizi so cel da gi odvojat ovie dva razli~ni etnikuma. I nikade ne e prika`an Car Samuil kako “bugarski Car”, tuku kako car na vulgarite t.e. slovenite. Vo hronikite na Mihail Psel za vostanieto na Petar Deljan koe prvo po~nalo vo dene{na Severna Srbija ka`uva “toa pleme na vulgarite vostana”, a potoa prodol`ilo vo “zemjata na vulgarite od Belgrad, preku Ni{ pa se do Skopje” odnosno cela dene{na Srbija. Spored tolkuvawata na dene{nata bugarska istorija, I srbite se bugari. I vo Otomanskata Imperija, terminot bugar se koristel za site slovenski narodi vo ovaa imperija (Friedman 1975:84), za podocna vo 19 vek da ozna~uva I prosta raja, selani bez nikakvo etni~ko zna~ewe(Wilkinson 1951:149).
I samite bugarski istori~ari mnogu dobro se zapoznati so srednovekovniot naziv “vulgari”, pa za da se doka`e virtuelnoto bugarstvo na Car Samoil se fabrikuvaat kameni plo~i so natpisi kako “Car Samoil samodr`ec bugarski od rod bugarski”..od strana na bugarskite {ovinisti. Najdeni se takvi plo~I vo Bitola, Voden, a sega slu{am I mnogu drugi niz pirinska Makedonija koi se ~ist falsifikat, a za plo~ata koja ja ima g-n Dimitrov od Voden I samiot po ispituvaweto na istata potvrdi deka e falsifikat napravena od bugarski nacionalromanti~ari i zakopana vo Voden kon krajot na 19-ot vek. Po ova, gospodinot Dimitrov be{e `estoko napadnat od {ovinisti~kite bugarski grugovi, pa sega “najde” nekoja nova kamena plo~a I toa ba{ vo seloto Samoilovo, Pirinsko! Tuka }e go nametnam logi~nosto pra{awe: da bil Car Samoil bugarin I bugarskata istorija da e sigurna so faktot deka Samoilovoto Carstvo bilo Bugarsko, zo{to potrebata bugarskite {ovinisti da falsifikuvaat natpisi koi bi doka`aele bugar{tina na Car Samoil?
Najgolemiot vizantolog na site vremiwa, G. Ostrogorski I samiot tvrdi deka vulgar bil termin koj se odnesuval na site sloveni, a za samoilovoto carstvo deka e citiram MO]NA MAKEDONSKA IMPERIJA [Ostrogorsky, G. Histoire de l'etat Byzantin. Paris, 1967, с.333]. Da se tvrdi deka `itelite na Samuilovoto Carstvo se bugari e ~ist absurd. Pa centarot na Samoilovata Imperija e Ohrid, gradot na pismenosta I kulturata, kade {to se napi{ani mnogu srednovekovni dela od samite makedonci I makedonskite svetci Sv Naum I Sv Kliment; vo site niv makedoncite nikoga{ ne se narekuvaat sebesi bugari; da ima{e barem edno pi{anie od srednovekovnite makedonci deka se smetale sebe si za bugari, ajde nekako I da gi svatime na{ite isto~ni sosedi, no vakvite tvrdewa bez nikakva nau~na potkrepa se ~ist diletantizam. Edno e koga starite vizantiski hroni~ari govorat za grupata sloveni (vulgari), a sosema drugo e koga govorat za nacionalnata pripadnost makedonci, bugari, varjazi itn. Skilica, ~ii informacii za Car Samoil se mnogu citirani od bugarskite istori~ari ka`uva deka vizantiskiot imperator Roman Diogen (koj go izgradil Manastirot Sv Prohor P~iwski vo 11 vek) sobral vojski grupirani po etnikumi i toa od porobeni nacii, a ne romei (grkofoni) kako (citat) “makedonci, bugari, uzi, franki, varjazi (t.e. vikinzi koi kako pirati go dr`ele nekolku godini Carigrad pod opsada, za potoa da se naselat vo Vizantija) I drugi plemiwa” (Skylitzes, s. 822-823). Drug document koj go imame za makedoncite po uni{tuvaweto na Samoilovoto Carstvo se istoriite na Bari- prestolninata na Vizantija vo Italija. Interesno e {to vo site Hroniki na Bari od 11-ot vek : Annales Barenses, Annales Lupi Protospatharii i Anonymi barensis chronicon makedoncite se spomnuvaat kako NACIJA. Anno 1027. Despotus Nicus in Italiam descendit cum ingentibus copiis Russorum, Wandalorum, Turcarum, Bulgarorum, Brunchorum, Polonorum, Macedonum, aliarumque nationum, ad Siciliam capiendam.
Makedoncite se spomnati I vo godinata 1041 (Annales Barenses anonymi ab 605-1043, Anno MXLI) kako nesre}nite makedonci. Grcite pove}e pati se spomnati kako “graeci” vo hronikite za Bari, {to ima jasna nacionalna distinkcija me|u makedonci I grci, pa sigurni deka ne se raboti za geografski makedonci!
Albancite za prv pat vo istorijata kako narod se spomnati od vizantiskata princeza I prvata `ena istori~ar Ana Komnena vo 11 vek vo nejzinata istorija Aleksiada. Bidejki vo toa vreme mnogu ~esto hroni~arite I istori~arite gi me{ale teritorijalnite I etni~kite poimi, mnogu te{ko e da se opredeli koga istite mislat na teritorijalna, a koga na nacionalna pripadnost. Me|utoa, ima eden pasus od “Aleksiada” vo koja istori~arite se sigurni deka Ana Komnena govori za nacionalna pripadnost na “garnizoite makedonci I albanci koi go branat Dra~ od opsadata na normanite 1081/2 g. (Ana Komnena, “Aleksiada”, kniga br. I, naslov: “Vojna so Normanite” Alexias, l. i. p. 37) oti Albanija kako teritorija ne bila poznata vo toa vreme, pa Ana Komnena ni ja prezentira nacionalnata pripadnost na branitelite na Dra~; da potsetam deka Dra~ be{e poslednoto upori{te na Samuilovata vojska koe posledno padna pod vizantiska okupacija.
Ponatamu g-n Dimitrov veli “Многу се документите кои покажуваат дека државата управувана од Самуил е Бугарија”. Gospodinot Dimitrov zaedno so celata bugarska istorijografija povtorno gre{I tuka. Vizantija so cel da gi uni{ti nacionalnite specifi~nosti na posebnite narodi koi ja naseluvale Vizantija, imiwata na nivnite dr`avi gi menuva I zamenuva so imiwa na teritorii na sosedni narodi; se so cel da se premavnat etni~kite posebnosti na “romeite”. Po propasta na makedonskata imperija, Vizantija na teritoriite koja gi zafa}ala Samuilovata dr`ava gi narekuva tema Vulgarija, vo koja pripa|ale delovi od Makedonija, najgolem del od Srbija so dene{na Vojvodina do Srem. Istoto Vizantija go pravi I so bugarskata teritorija koja vo isto vreme ja narekuva Parastrion I ja oddeluva od temata Vulgarija poradi razli~nite etnikumi vo ovie dve temi. Deka ova navistina e taka, ni ka`uva biografot na Samuil, vizantiecot Kedrin koj veli deka Ohrid e glavniot grad na temata Bugarija, no ne bil glaven grad na dr`avata Bugarija, pravata vistinskata Bugarija (Kedrinos II 462,468.1,652).Mnogu jasno e objasneto deka Samuilovata dr`ava ne bila Bugarska nitu samiot Car Samuil se smetal za bugarski Car. Jovan Zonara koj tvorel samo nekolku godini po propasta na Samoilovoto Carstvo isto taka objasnuva deka Sklavinija po~nale (Vizantijcite) da ja narekuvaat tema Vulgarija (ГИБИ, т. 7.стр. 17). Византискиот полководец Никифор Вриениј, како управник на Драч, учествувал во задушувањето на востанието на Ѓорѓи Војтех во 1072 година. Во своите Спомени, иако го користи политичкото име на земјата (Бугарија), морал да дообјасни каков народ живеел овде, па вели: "Бидејќи Печенезите вршеле препади во Тракија и во Македонија (источна, з.м.), племето на Словените ја отрфлило византиската власт и ја пустошело и ограбувало Бугарија. Биле разграбени Ниш и Скопје... (исто, стр. 115).
По востанието на Ѓорѓи Војтех, Никифор Вриениј бил назначен за управник на цела Македонија. Целта на ова назначување била, како што признава самиот Вриениј, "...преку него да се смири засилениот словенски народ" (Исто, стр. 116)
Венецијанскиот дипломат Јован Ѓакон, во најстарата Венецијанска хроника (која го опфаќала времето од 980 - 1008 год., т.е. од времето на цар Арон и на брат му Самуил), во описот за решението на венецијанскиот дож Петар Урс (980-1009) да го испрати на заточение својот син во Византија, го соопштува следното:"По извесно време Јован, кој бил на заточение во Зара (Стара Загора, з.м.) избегал најпрво во Славинија, а потоа отишол во Италија." (ЛИБИ, 7. 2. стр. 348). И одовде се гледа дека Јован Ѓакон ја нарекол новата македонска држава, т.е. Самуиловото царство, со името Славинија! Citati od Paraos..
Vo 1965 g. gr~kiot arheolog prof. Nikolos Mucopulos vo crkvata Sv Ahil na ostrovot Golem Grad vo prespanskoto ezero go prona{ol grobot na Car Samoil. Kako {to objasnuva gr~kiot u~en, teloto na slavniot car bilo zavitkano vo skapocena purpurna obleka (Standard News, Sofia, 03.09.2001, naslov Счупена ръка доказва, че гробът е на българския монарх), a purpurnata obleka bila karakteristi~na za anti~kite makedonski kralevi koja bila oficijalna makedonska nosija. Vo izjavata za bugarskiot Standard News, Mucopulos ja potvrduva tvrdewata na ruski u~eni od krajot na 19 vek deka vo katedralata Sv Ahil ima zapis “Toa se tronovite na Patrijarhot German, na Mitropolitite na Skopje, Velbu`d, Serdika, Vereja….” (Standard News, Sofia, 03.09.2001, naslov В църквата има списък на епископствата).
Po logika na grobot na Car Samuil mora da ima I natpis ~ij car e, a voedno mora da ima napisi so toa na ~ija crkva e patrijarh Patrijarhot German. Kako {to gledame, bugarite I grcite sosema zanemuvaat pred ova, bidej}I najverojatno vo katedralata ima napisi {to ne vleguvaat vo kalapot na bugarskata I gr~kata oficijalna istorija. Da ima{e barem ne{to spomnato bugarsko vo natpisite na Sv Ahil, do sega celiot svet }e znae{e za toa. No, vistinata e sosema poinakva. Apsolutno sekoj Patrijarh do titualata Patrijarh go stava imeto na svojata Patrijar{ija, pa imame Patrijarh Srpski, Patrijarh Bugarski, Patrijarh Aleksandriski itn. Vo natpisot koj go sodr`el imeto na Patrijarhot German, mora da stoi I na ~ija crkva e patrijarh Patrijarhot German. Va`no sme sigurni deka ne se raboti za bugarska ili slovenska crkva, pri {to dokolku navistina bilo taka grcite so radost bi go iznele pred svetskata javnost. Kako {to gledame, Patrijarhot German bil Patrijarh na nekoja crkva koja ne odgovara na oficijalna grcija, pa ni imeto ne I go spomnuvaat.
Oficijalna Sofija tvrdi deka “Во Охрид а не на друго место оди по времето на Самуил од окупираниот од византијците Преслав, бугарскиот патриарх и Охрид за долго време станува центар на бугарската патриархија”. Navistina ne mi e jasno kako mo`at da tvrdat vakvo ne{to bugarite koga vo 1994 g. na Silistra, pokraj Dunav, tokmu onamu kade {to be{e sedi{teto na Bugarskata Patrijar{ija na turko-bugarite e pronajden grobot na Patrijarhot Bugarski Damjan, za koj bugarskata istorija tvrdi deka se zaselil vo Ohrid I tamu ja prenel Bugarskata Patrijar{ija. Ete gospodine Dimitrov, Patrijarhot Bugarski Damjan ne se premestil vo Ohrid tuku zasekoga{ si ostanal pokraj Dunav kade {to e I pogreban (Standard News, Sofia, 21.0982001, naslov Археолози отвориха гроба на патриарх Дамян, razgovor so arh. Doc. Stefka Angelova). Da bil navistina Damjan zaselen vo Ohrid, }e go najdevme pogreban vo nekoja od ohridskite crkvi, pokraj makedonskite svetci, a ne na Silistra kade {to nemalo nikakva crkovna tradicija, a u{te pomalku na dale~ina od 1000 km, {to vo 21 vek e te{ko da se pominat so najsovremeni prevozni sredstva, a ne vo sredniot vek so kowi I magariwa. Sekako, ne bilo vozmo`no vo sredniot vek da se transportira telo na rastojanie od 1000 km bidejki za toa bi bilo potrebno vreme od nekolku sedmici, za koe vreme trupot bi se raspadnal.
Spored zapisot vo crkvata Sv Ahil kade {to e pogreban makedonskiot vladetel Samuil, sigurni sme deka makedoncite imale svoj Patrijarh German, podocna nasleden od Filip. Paralelno so makedonskiot Patrijarh German na Silistra postoi bugarski Patrijarh Gligorij so sedi{te vo Preslav (Църковен Вестник, Издание на Българската Праvославна Църква, Година 103, брой 9 и 10, София, 1-30 май 2003, naslov “Българските патриарси през Средновековието” Александра КАРАМИХАЛЕВА ). Patrijarhot Gligorij po~inal 1012 g. I e proglasen za svetec od strana na Bugarskata Pravoslavna Crkva, pa se slavi sekoja godina na 8-mi Januari (vidi pravoslaven kalendar na Българската Праvославна Църква). Sosema izvesno e deka Car Samoil bugarskata Patrijar{ija ja ukinal davajki I nov degradira~ki status na nivo na bugarska mitropolija I ja podredil pod Makedonskata Ohridska Crkva, a Patrijarhot Gligorij bil degradiran vo “Mitropolit na Bugarija” (vidi pravoslaven kalendar na Българската Праvославна Църква). Za Car Samoil nekoga{na Bugarija bila samo osvoena provincija koja imala svoj Mitropolit, a {tom ima titula Mitropolit Na Bugarija, Ohridskata Patrijar{ija sigurno ne bila bugarska Patrijar{ija, bidejki dokolku bi bila bugarska ne bi postoel Mitropolit na Bugarija. Bugarskata Pravoslavna Crkva vodena od svoite {ovinisti~ki celi po odnos na ova pra{awe e samata na sebe kontradiktorna so tvrdewata deka Patrijarsite German I Gligorij se bugarski {to e ~ista glupost od samiot fakt {to ne e mo`no vo isto vreme da postojat dva bugarski Patrijarsi; od druga strana pak, vo bugarskiot pravoslaven kalendar objaven od BPC Sv Gligorij e predstaven kako “Mitropolit na Bugarija”. Kako I da e, treba da se dumaat bugarskite {ovinisti~ki istori~ari kako e mo`no edna ista dr`va da ima dva patrijarsi I dve nezavisni crkvi, paralelno, istovremeno. Op{topoznato e deka isto~noto hristijanstvo ima nacionalni crkvi I vo edna dr`ava mo`e da opstojuva samo edna aftokefalna crkva. Kako {to gledame od samite bugarski izvori, istovremeno vo Samoilovoto Carstvo postojat makedonskata crkva so centar vo Ohrid I bugarska crkva so sedi{te vo Preslav ~ie postoewe za vreme na Samuilovoto Carstvo e diskutabilno, bidejki Patrijarhot Gligorij podocna e predstaven kako Mitropolit na Bugarija t.e. bugarskata crkva Car Samoil ja ukinal. Nepobiten dokaz za toa e {to bugarskite eparhii bile podeleni me|u Ohridskata I Carigradskata Patrijar{ija. So ova samo se doka`uva deka Samuilovoto Carstvo voop{to ne bilo bugarsko, bidejki si imalo I svoja posebna aftokefalna crkovna uprava, sosema razli~na I nezavisna od tatarskiot Preslav.
Za vreme na vtoroto bugarsko Carstvo, bugarskiot Car Kalojan gi odzema eparhiite vo Bugarija koi bile pod jurizdikcija na Ohridskata I Carigradsta Patrijar{ija I so pomo{ na papata Inokentij III na 7-mi Noemvri 1197 g. proglasuva Bugarska Nezavisna Crkva, a sve{tenikot Vasilij e proglasen za “Patrijarh na cela Bugarija” (Църковен Вестник, Издание на Българската Праvославна Църква, Година 103, брой 9 и 10, София, 1-30 май 2003, naslov “Българските патриарси през Средновековието” Александра КАРАМИХАЛЕВА ). Kako Vi se ~ini dragi bugarski istori~ri ovoj fakt potvrden od samata bugarskata istorija deka Bugarskiot Car Kalojan odzel eparhii na Ohridskata Arhiepiskopija, za da sozdade svoja bugarska crkva za citiran “cela Bugarija”. Dokolku navistina Ohridskata Arhiepiskopija bila bugarska, nemalo potreba da se sozdava nova aftokefalna bugarska crkva, oti kako {to ka`av porano edna nacija mo`e da ima samo edna aftokefalna crkva. A celata istorija ni ka`uva deka Makedonskata I Bugarskata Crkva sekoga{ bile dve razli~ni aftokefalni crkvi.
Kakvi se tie {pekulacii za nekakva bugarska crkva I bugari vo Ohrid? Kako {to ve}e nekolku pati napomenac, Ohrid e centar na slovenskata pismenost I kultura, pa da ima{e bugari vo Ohrid }e najdevme pi{ani dokumenti ili pak napisi po crkvite; naprotiv, NE POSTOI APSOLUTNO NITU EDEN SREDNOVEKOVEN DOKUMENT VO KOJ NEKOJ MAKEDONEC SE DEKLARIRA KAKO BUGARIN. Kardinalot J. Patra vo 1891 g. ima obajveno 155 dokumenti od Ohridskata Arhiepiskopija od vremeto na Arhiepiskopot Dimitrija Homatijan (1216-1235 g.) koi ka`uvaat deka mnozinskoto naselenie na Makedonija bile MAKEDONCI (J. Pitra, Analacta sacra et classica specilegio Solesmensi parta, t. VI Juris ecclesiastici graecorum selecta paralipomena. Parissis et Romae 1891, col. 315.). A {to se odnesuva na bugarskite tvrdewa deka Ohridskata Arhiepiskopija bila oficijalna crkva na “cela Bugarija” sekoj ~ovek so prose~na intelegencija bi znael deka ne e mo`no dve razli~ni crkvi da bidat odgovorni za cela Bugarija.
Ohridskiot Arhiepiskop sebesi se tituliral kako Patrijarh na Justinija Prima od Ohrid I site delovi na Makedonija; Justinija Prima ne bilo anti~ko ime po gre{ka dadeno na Ohrid, tuku Justinijana Prima e prvata aftokefalna crkva na Balkanot, sozdadena vo 6-ot vek od Imperatorot Justinijan II, rodum od Skopje so dioceza na “Gorna Makedonija” ~ija nasledni~ka e Ohridskata Arhiepiskopija. Crkovnite velikodostojnici od drugite crkvi, vklu~uvajki gi I papite Makedonskite Arhiepiskopi gi oslovuvale so Patrijarsi na Justinijana Prima od Ohrid, so nivnite podredeni Mitropoliti vo Bugarija, Srbija, Albania I DRUGITE DELOVI NA MAKEDONIJA (A. Theiner, Vetera monumenta Slavorum II, (Zagrebiae 1875), p. 123). Spored oslovuvaweto, Bugarija bila del od Makedonija, a ne obratno. Ohridskata Arhiepiskopija bila makedonska, ne bugarska ili srpska.
No ne bil samo Samoil Makedonski Vladetel. Podocna, |